Ik heb uiteindelijk werk gevonden.
Om begrijpelijke redenen ga ik niet zeggen waar, maar ik begin er op 1 April.
Ik ben via-via de vacature te weten gekomen voor ze werd gepost, ben er meteen op af gestapt en het was ook meteen raak. De mensen hebben we aangeworven na een gesprek en een telefonisch overleg.
Mits een paar kleinere discussiepunten kan ik zeggen dat ik er een goed oog op heb.
Ik zal in de loop van de eerste komende weken nog even zeggen hoe je als werkloze terug 'in de running' geraakt,... ook al werk ik dan, het blijft hier een beetje een dagboek van een werkloze totwanneer ik mezelf echt voel werken.
Er zijn nog tal van problemen ook wanneer je van werkloze naar werkende mense evolueert, stof genoeg om nog even door te gaan.
Maar stilaan zal deze blog dus een afsluiter vinden.
Vandaar mijn vraag aan de lezers:
Wanneer je werkloos bent, en deze blog wil verder zetten met je eigen dagboek van een dopper, contacteer me dan op dendopr -/at/- gmail.com en leg me kort uit wie je bent en waarom je wil bloggen over dit onderwerk (maxmimaal 100 woorden).
Indien je goed bevonden wordt geef ik je guest toegand op deze blog zodat je hier ook artikels kan plaatsten.
Ik zou heel graag zien dat er iemand anders die werkloos is deze blog verder zet, zodat er op deze blog steeds een werkloze aan het bloggen is :)
Laat maar horen mensen...
maandag 15 maart 2010
zondag 14 maart 2010
Tips
Wanneer je werkloos bent in deze tijden, kan ik enkel maar het volgende aanraden:
1) Wanneer je een 'volle' werkloosheidsuitkering krijgt, geniet er dan ook even van. Neem het minimaal 6 maanden als een kans om even tot rust te komen, je hobbies uit te voeren of op reis te gaan.
2) Wanneer je punt 1 uitvoert en tegelijkertijd zuinig leeft, kan er je niks gebeuren, controle en last komt pas na een dik jaar werkloosheid.
3) Stel voor jezelf op wat een realistische 'ideale' job zou zijn, en blijf uitkijken naar deze job. Laat je niet verleiden tot andere vacatures, want enkel gericht solliciteren naar wat je echt wil bereiken (rechtstreeks of onrechtstreeks) helpt.
4) Geniet van elke vrije dag, geen files, geen bazen, geen gelul, naar de winkel kunnen gaan wannaar je daar zin in hebt is zalig. Neem het er van, want in je leven heb je niet veel van die momenten waarop je echt vrij bent.
5) Laatste tip; hou vooral je netwerk in't oog, mensen die je kent op plekken waar je eventueel zou willen werken. Een netwerk is belangrijker dan eender welke vdab databank of website, aangezien daar enkele de overschot aan jobs in terecht komt. De echte goede functies worden binnen een bedrijf eerst bij de insiders verdeeld of gepost, pas als daar niemand op af komt gaat men het openbaar maken. Wees er dus bij voor het in de vdab databank staat, want dat is waardeloze onderbetaalde rommel meestal.
Tot zover mijn tips,... veel success aan alle doppers, en geniet ervan zolang het kan.
1) Wanneer je een 'volle' werkloosheidsuitkering krijgt, geniet er dan ook even van. Neem het minimaal 6 maanden als een kans om even tot rust te komen, je hobbies uit te voeren of op reis te gaan.
2) Wanneer je punt 1 uitvoert en tegelijkertijd zuinig leeft, kan er je niks gebeuren, controle en last komt pas na een dik jaar werkloosheid.
3) Stel voor jezelf op wat een realistische 'ideale' job zou zijn, en blijf uitkijken naar deze job. Laat je niet verleiden tot andere vacatures, want enkel gericht solliciteren naar wat je echt wil bereiken (rechtstreeks of onrechtstreeks) helpt.
4) Geniet van elke vrije dag, geen files, geen bazen, geen gelul, naar de winkel kunnen gaan wannaar je daar zin in hebt is zalig. Neem het er van, want in je leven heb je niet veel van die momenten waarop je echt vrij bent.
5) Laatste tip; hou vooral je netwerk in't oog, mensen die je kent op plekken waar je eventueel zou willen werken. Een netwerk is belangrijker dan eender welke vdab databank of website, aangezien daar enkele de overschot aan jobs in terecht komt. De echte goede functies worden binnen een bedrijf eerst bij de insiders verdeeld of gepost, pas als daar niemand op af komt gaat men het openbaar maken. Wees er dus bij voor het in de vdab databank staat, want dat is waardeloze onderbetaalde rommel meestal.
Tot zover mijn tips,... veel success aan alle doppers, en geniet ervan zolang het kan.
dinsdag 9 maart 2010
de fiches voor actief zoekgedrag
Wel, vandaag heb ik nog maar eens een paar fiches uitgeprint. Als werkloze kent u ze wel, die papieren die je telkens laat ondertekenen wanneer je je bent gaan aanmelden voor job.=
Op deze manier kan je laten zien aan vdab of rva dat je weldegenlijk solliciteert. Veel mensen die werkloos zijn vergeten deze papieren te laten ondertekenen, of weten gewoon niet dat ze bestaan. Normaal zitten deze fiches achteraan in de info boekjes die je meekrijgt wanneer je je gaat aanmelden als werkloze bij je vakbond.
Of de mensen zonder vakbond die krijgen weet ik niet, maakt ook niet uit, het is vrij simpel.
Ik heb er voor het gemak een .doc van gemaak met twee zulke fiches op afgebeeld, je hebt ze maar uit te printen (zwart-wit, is goedkoper), en daarna de fiches uitknippen of uitscheuren wanneer je zelfs geen schaar voorhande hebt en te arm bent om er eentje te kopen.
Actief zoekgedrag fiche :
Download via scribd
Download via easy-share
Zeg nu nog eens dat doppers heel de dag niks doen...
Op deze manier kan je laten zien aan vdab of rva dat je weldegenlijk solliciteert. Veel mensen die werkloos zijn vergeten deze papieren te laten ondertekenen, of weten gewoon niet dat ze bestaan. Normaal zitten deze fiches achteraan in de info boekjes die je meekrijgt wanneer je je gaat aanmelden als werkloze bij je vakbond.
Of de mensen zonder vakbond die krijgen weet ik niet, maakt ook niet uit, het is vrij simpel.
Ik heb er voor het gemak een .doc van gemaak met twee zulke fiches op afgebeeld, je hebt ze maar uit te printen (zwart-wit, is goedkoper), en daarna de fiches uitknippen of uitscheuren wanneer je zelfs geen schaar voorhande hebt en te arm bent om er eentje te kopen.
Actief zoekgedrag fiche :
Download via scribd
Download via easy-share
Zeg nu nog eens dat doppers heel de dag niks doen...
maandag 8 maart 2010
Een lege dag
Het viel me op dat ik de laatste week nogal laat ging slapen en zeer laat opstond.
Wanneer het vooruitzicht van een dag niet meer bevat dan koffie maken en eventueel een computerspel spelen is het natuurlijk niet te verwonderen dat je tot half drie 's namiddags in bed ligt.
Ik sta op, douche me met naar appelsienen ruikende goedkope gel (dank u Lidl), waarna ik wat koffie maak.
De rest van de dag vul ik met het speuren naar geschikte vacatures, al is er in de afvalbak van de jobs (vdab, jobat, stepstone,...) nooit echt veel te vinden. De meeste van de vacatures die daar terecht komen zijn plekken die niet door de "inner circle" zijn ingevuld geraakt op bepaald bedrijven en zodoende op dat soort websites te vinden zijn. Nu ja, geld is geld...
Na wat CV's te hebben opgestuurd eet ik een boke. Meestal bruin brood met kaas, of gewoon geen belef. Toespijs is een beetje een luxeproduct naar mijn mening, ik begrijp ook niet hoe mensen in een slagerij of supermarkt zo veel dingen kunnen bestellen. "Honder gram gerookte ham" "Hondervijftiggram ardeense ham" "Honderd gram huispaté"... en vele vele items later sta je daar nog altijd achter van die mensen die schijnbaar puur op beleg bestaan. Ik kots van toespijs,... het smaakt allemaal hetzelfde, vandaar dat ik meestal ofwel suiker of wel kaas met mosterd tussen de boterham doe.
Daarna is het een beetje gamen, lezen of op bezoek gaan bij mensen. Uit pure verveling ga je dan op de lange duur gewoon rondtjokken in het Shopping Center (wijnegem yep) waar je dan tussen soortgenoten lekker warm en knus op een bank kan gaan zitten kijken hoe de mensen mèt geld hun centen opdoen aan merkkledij of te duur geprijzde cadeau-artikelen.
Het strafste is dat ik net van een vorige sollicitatie ''niet ben weerhouden" omwille van het te duur zijn.
Ik ben dus blijkbaar te duur wanneer ik 2000 euro brutto vraag voor een job die nachtshiften bevat, waar ik meer dan 10 jaar ervaring in heb en waar ik met EIGEN wagen moet rondrijden. Blijkbaar vond men een lul die het voor nog minder wilde doen (hij mag het hebben in ieder geval).
Op zulke moment voel ik me uitgekotst door een maatschappij waar alleen de prijs telt, en waar je op je dertigste te oud bent voor de arbeidsmarkt. In een land waar mensen vooral in kudde bewegen, te bang zijn om initiatief te nemen en vooral veilig in hun duur verbouwde kotjes naar TV willen staren.
Maar ver daarbuiten kookt de wereld over, langzaam maar zeker komen de mensen die niks hebben naar ons toe.
Ik zit hier maar weer, ik schrijf wat, ik lees en denk vooral aan mijn volgende sollicitatiegesprek. Misschien moet ik meteen maar vragen hoe laag ze willen dat ik mijn broek laat zakken. Misschien moet ik gewoon maar toegeven dat ik naast he hebben van een job geen ander nut heb, wat op zich niet waar is. Hobbies heb ik wel, en mensen om leuke dingen mee te gaan doen zijn er ook genoeg. Maar na een jaar werkloosheid merk je dat je wel wat meer wil dan om vier uur 's namiddags te zitten denken aan het voor of na het spitsuur naar de supermarkt gaan.
Ergens is er nu een kerel een zware job aan't doen, met zijn eigen wagen, tegen 1500 brutto,... dit soort economie is gewoon belachelijk.
Wanneer het vooruitzicht van een dag niet meer bevat dan koffie maken en eventueel een computerspel spelen is het natuurlijk niet te verwonderen dat je tot half drie 's namiddags in bed ligt.
Ik sta op, douche me met naar appelsienen ruikende goedkope gel (dank u Lidl), waarna ik wat koffie maak.
De rest van de dag vul ik met het speuren naar geschikte vacatures, al is er in de afvalbak van de jobs (vdab, jobat, stepstone,...) nooit echt veel te vinden. De meeste van de vacatures die daar terecht komen zijn plekken die niet door de "inner circle" zijn ingevuld geraakt op bepaald bedrijven en zodoende op dat soort websites te vinden zijn. Nu ja, geld is geld...
Na wat CV's te hebben opgestuurd eet ik een boke. Meestal bruin brood met kaas, of gewoon geen belef. Toespijs is een beetje een luxeproduct naar mijn mening, ik begrijp ook niet hoe mensen in een slagerij of supermarkt zo veel dingen kunnen bestellen. "Honder gram gerookte ham" "Hondervijftiggram ardeense ham" "Honderd gram huispaté"... en vele vele items later sta je daar nog altijd achter van die mensen die schijnbaar puur op beleg bestaan. Ik kots van toespijs,... het smaakt allemaal hetzelfde, vandaar dat ik meestal ofwel suiker of wel kaas met mosterd tussen de boterham doe.
Daarna is het een beetje gamen, lezen of op bezoek gaan bij mensen. Uit pure verveling ga je dan op de lange duur gewoon rondtjokken in het Shopping Center (wijnegem yep) waar je dan tussen soortgenoten lekker warm en knus op een bank kan gaan zitten kijken hoe de mensen mèt geld hun centen opdoen aan merkkledij of te duur geprijzde cadeau-artikelen.
Het strafste is dat ik net van een vorige sollicitatie ''niet ben weerhouden" omwille van het te duur zijn.
Ik ben dus blijkbaar te duur wanneer ik 2000 euro brutto vraag voor een job die nachtshiften bevat, waar ik meer dan 10 jaar ervaring in heb en waar ik met EIGEN wagen moet rondrijden. Blijkbaar vond men een lul die het voor nog minder wilde doen (hij mag het hebben in ieder geval).
Op zulke moment voel ik me uitgekotst door een maatschappij waar alleen de prijs telt, en waar je op je dertigste te oud bent voor de arbeidsmarkt. In een land waar mensen vooral in kudde bewegen, te bang zijn om initiatief te nemen en vooral veilig in hun duur verbouwde kotjes naar TV willen staren.
Maar ver daarbuiten kookt de wereld over, langzaam maar zeker komen de mensen die niks hebben naar ons toe.
Ik zit hier maar weer, ik schrijf wat, ik lees en denk vooral aan mijn volgende sollicitatiegesprek. Misschien moet ik meteen maar vragen hoe laag ze willen dat ik mijn broek laat zakken. Misschien moet ik gewoon maar toegeven dat ik naast he hebben van een job geen ander nut heb, wat op zich niet waar is. Hobbies heb ik wel, en mensen om leuke dingen mee te gaan doen zijn er ook genoeg. Maar na een jaar werkloosheid merk je dat je wel wat meer wil dan om vier uur 's namiddags te zitten denken aan het voor of na het spitsuur naar de supermarkt gaan.
Ergens is er nu een kerel een zware job aan't doen, met zijn eigen wagen, tegen 1500 brutto,... dit soort economie is gewoon belachelijk.
donderdag 4 maart 2010
jaloers op asielzoekers
Ik las vandaag in de krant dat voor elke asielzoeker die in ons land verbeelf maar geen onderdak kreeg, er 550 euro dwangsom moet betaald worden.
Kijk, ik ben een werkloze, ik kom niet rond met wat de staat me toegooit als werkloosheidsuitkering. Ik kan er van leven, maar dat is het dan zo'n beetje.
Daarom de volgende deal; er mag een asielzoek in mijn woning komen leven voor mijn part. In ruil moet de staat de 550 euro dwangsom die ze op die manier uitspaart niet betalen, deze kan ze aan MIJ betalen, ik doe er als cadeautje nog 100 euro af.
Dat betekend dan 450 euro voor mij per dag en een asielzoeker minder op straat... akkoord?
(Een gemiddelde werkloze krijgt 900 euro per maand,... en dan GEEFT onze bloedeigen staat zomaar geld weg aan mensen die hier uit een container zijn gekropen?) Ik wil wel politiek correct zijn, met alle plezier, maar een staat dient niet om geld weg te geven,...
Da's even mijn persoonlijk mening over heel dit verhaal (en ja, ik besef dat er nuances zijn in heel deze zaak, ik weet ook dat er mensen zijn die vreselijke regimes zijn ontvlucht, voor mijn part mogen ze allemaal een onderdak hebben hoor, maar ik vind het alleen enorm jammer dat er zoveel goed geld op zulke achterlijke manier wordt weggesmeten terwijl er best even wat zou geïnvesteerd worden in onderwijs, wegennet, informatica, .... maar men geeft het liever aan een hotel voor een vreemdeling die in alle andere landen van Europa al is buitengegooid en dan onder een andere naam hier zijn kansen nog eens komt wagen.
Kijk, ik ben een werkloze, ik kom niet rond met wat de staat me toegooit als werkloosheidsuitkering. Ik kan er van leven, maar dat is het dan zo'n beetje.
Daarom de volgende deal; er mag een asielzoek in mijn woning komen leven voor mijn part. In ruil moet de staat de 550 euro dwangsom die ze op die manier uitspaart niet betalen, deze kan ze aan MIJ betalen, ik doe er als cadeautje nog 100 euro af.
Dat betekend dan 450 euro voor mij per dag en een asielzoeker minder op straat... akkoord?
(Een gemiddelde werkloze krijgt 900 euro per maand,... en dan GEEFT onze bloedeigen staat zomaar geld weg aan mensen die hier uit een container zijn gekropen?) Ik wil wel politiek correct zijn, met alle plezier, maar een staat dient niet om geld weg te geven,...
Da's even mijn persoonlijk mening over heel dit verhaal (en ja, ik besef dat er nuances zijn in heel deze zaak, ik weet ook dat er mensen zijn die vreselijke regimes zijn ontvlucht, voor mijn part mogen ze allemaal een onderdak hebben hoor, maar ik vind het alleen enorm jammer dat er zoveel goed geld op zulke achterlijke manier wordt weggesmeten terwijl er best even wat zou geïnvesteerd worden in onderwijs, wegennet, informatica, .... maar men geeft het liever aan een hotel voor een vreemdeling die in alle andere landen van Europa al is buitengegooid en dan onder een andere naam hier zijn kansen nog eens komt wagen.
dinsdag 2 maart 2010
zoeken in de woestijn
Met vereende krachten en de nodige extra frustraties heb ik uiteindelijk de Groetensoep-cursus tot een goed einde gebracht. Het kon ook moeilijk anders gezien men ons op deze chaotische manier maanden aan het lijntje hield. Ik ben er zeker van dat we waarschijnlijk in mooie statistieken terecht zijn gekomen.
Het kan me wat. Ik ben alvast af van de hele groetenwinkel aan incompetentie. Zoete en zure smaken van het verlengde soort gewauwel.
Hier zit ik dan alweer. Achter een PC op zoek naar vacatures en andere jobs die bij mijn profiel passen.
Ik ben een technische jongen, dat betekend dat ik meteen al negentig procent van de HR-tuttemiekes die ik voor me krijg kan afschijven als potentiële bezorgers van nieuw werk, aangezien ze hun klanten -wergevers- en de kandidaten niet snappen. Och, God, hoe vaak heb ik niet voor een of ander kapotgefitnessed uitgerangeerd juristenstudentje gezeten die via-via aan een moeie job in de buurt is geraakt op een selectiebureau of interimkantoor?
Te vaak voor woorden, vaak kunnen deze miekes niet eens hun eigen computer onderhouden, gezien het gesakker en gejammer dat ze produceren wanneer er iets moet ingescanned worden of wanneer ze een opzoeking moeten verrichten in een database.
Deze mensen zouden me zogenaamd aan een job in de sector moeten helpen zo blijkt.
Het verschil tussen programmeren en website ontwikkeling was de laatste 'mie nog niet helemaal duidelijk, hoewel de vacature waar ik op af kwam duidelijk iets was voor netwerkbeheerders. Allemaal "iets met computers" zoals ze het bracht. Het ging er duidelijk om dat ik mijn privégegevens in hun kutdatabank stopte. Er was niet eens een vacature vrij, want zodra ik er op in ging was het overduidelijk dat ze zich onwennig door mijn vragen heen loog.
De laatste echte sollicitatie (bij het bedrijf met de èchte vacture zelf) hield ook een nieuwe revelatie in.
Voor het eerst in heel mijn leven hoorde ik iemand frontaal in mijn gezicht vragen "Hoe laag wilt u gaan met uw loon?"
Da's een vraag die meestal anders wordt ingekleed.
Da's een nogal over-eerlijke vraag van een werkgever die blijkbaar op zoek is naar om het even wie die tegen een minimumloon ingenieurswerk wil verrichten.
Ik heb er diplomatisch op geantwoord, maar fijn was het niet. Ik ben nu eenmaal duurder dan een kassierster in de lokale superette of een verkoopster van zomerjurken. Geen disrespect maar ik kan waarschijnlijk heel zijn zaak op m'n eetje runnen met een beetje uitleg. Eigenlijk had ik willen improviseren en een Egyptische afpingelende verkoper op een markt nadoen... maar ik heb het maar zo gelaten. Na een tijd vergaat je het lachen wanneer je zulke mensen bezig hoort.
Zo zoek ik door, in een woestijn waar steeds jongere mensen steeds minder looneisen stellen om apenwerkjes te verrichten voor bedrijven uit het buitenland. De Belgische melkkoe is zo stilaan vorm aan het krijgen.... sorry maar ik word er niet vrolijker van.
Termeer omdat ik weet dat veel van die mensen op al die dikke bedrijven gewoon op hun ontslag zitten te wachten in mijn branche. Ik kruip gewoon voort door het zand, op zoek naar een oase in de woestijn van oplichters, cheapo's en bedrijven zonder visie.
Het kan me wat. Ik ben alvast af van de hele groetenwinkel aan incompetentie. Zoete en zure smaken van het verlengde soort gewauwel.
Hier zit ik dan alweer. Achter een PC op zoek naar vacatures en andere jobs die bij mijn profiel passen.
Ik ben een technische jongen, dat betekend dat ik meteen al negentig procent van de HR-tuttemiekes die ik voor me krijg kan afschijven als potentiële bezorgers van nieuw werk, aangezien ze hun klanten -wergevers- en de kandidaten niet snappen. Och, God, hoe vaak heb ik niet voor een of ander kapotgefitnessed uitgerangeerd juristenstudentje gezeten die via-via aan een moeie job in de buurt is geraakt op een selectiebureau of interimkantoor?
Te vaak voor woorden, vaak kunnen deze miekes niet eens hun eigen computer onderhouden, gezien het gesakker en gejammer dat ze produceren wanneer er iets moet ingescanned worden of wanneer ze een opzoeking moeten verrichten in een database.
Deze mensen zouden me zogenaamd aan een job in de sector moeten helpen zo blijkt.
Het verschil tussen programmeren en website ontwikkeling was de laatste 'mie nog niet helemaal duidelijk, hoewel de vacature waar ik op af kwam duidelijk iets was voor netwerkbeheerders. Allemaal "iets met computers" zoals ze het bracht. Het ging er duidelijk om dat ik mijn privégegevens in hun kutdatabank stopte. Er was niet eens een vacature vrij, want zodra ik er op in ging was het overduidelijk dat ze zich onwennig door mijn vragen heen loog.
De laatste echte sollicitatie (bij het bedrijf met de èchte vacture zelf) hield ook een nieuwe revelatie in.
Voor het eerst in heel mijn leven hoorde ik iemand frontaal in mijn gezicht vragen "Hoe laag wilt u gaan met uw loon?"
Da's een vraag die meestal anders wordt ingekleed.
Da's een nogal over-eerlijke vraag van een werkgever die blijkbaar op zoek is naar om het even wie die tegen een minimumloon ingenieurswerk wil verrichten.
Ik heb er diplomatisch op geantwoord, maar fijn was het niet. Ik ben nu eenmaal duurder dan een kassierster in de lokale superette of een verkoopster van zomerjurken. Geen disrespect maar ik kan waarschijnlijk heel zijn zaak op m'n eetje runnen met een beetje uitleg. Eigenlijk had ik willen improviseren en een Egyptische afpingelende verkoper op een markt nadoen... maar ik heb het maar zo gelaten. Na een tijd vergaat je het lachen wanneer je zulke mensen bezig hoort.
Zo zoek ik door, in een woestijn waar steeds jongere mensen steeds minder looneisen stellen om apenwerkjes te verrichten voor bedrijven uit het buitenland. De Belgische melkkoe is zo stilaan vorm aan het krijgen.... sorry maar ik word er niet vrolijker van.
Termeer omdat ik weet dat veel van die mensen op al die dikke bedrijven gewoon op hun ontslag zitten te wachten in mijn branche. Ik kruip gewoon voort door het zand, op zoek naar een oase in de woestijn van oplichters, cheapo's en bedrijven zonder visie.