Pages

zondag 12 december 2010

boreness has a face

Vorige week heb ik absoluut werk gezocht, en daarmee bedoel ik binnen in de firma zelf. Na het nakijken van allerlei hopeloos verouderd materiaal en dito 'business-processes' (ehem, ehem, als je een excel lijst met enkele namen en klanten zo kan noemen), bleek dat ik eigenlijk opnieuw in circels aan het rennen was.
Mijn collega Repelsteeltje tracht dan wel een en ander technisch in orde te maken (zoals het vervangen van een lamp op het toilet), maar echt veel arbeidsvreugde lijkt ook hij hier niet uit te putten.

Het rottige is dat je er zelfs niet op een deftige manier kan over bloggen, want wanneer je een echte naam of referentie maakt is de kans nog groot dat je wordt buiten getrapt of een rechtzaak aan je been hebt.  In feite een schande, je zou gewoon moeten kunnen schrijven dat bedrijf X klote is georganiseerd, of dat bedrijf Y zijn medewerkers op deze of gene manier de duvel aan doet.

Crymeariver is een vriendelijke firma, daar niet van.  Nogmaals, ze zijn heel lief, tof en zelfs sympathiek. Alleen jammer dat het tot nu toe ontbreekt aan enig echt wèrk.  Een en ander kan verweten worden aan een gebrek aan organisatie, maar ook aan verkoop.
Wanneer je een fabriek wil opstarten die koekjes maakt, en je hebt machines, inpakkers en vrachtwagens dan kom je nergens zonder dat een verkoper daadwerkelijk duizenden koekjes heeft verkocht.
Men heeft me duidelijk aangeworven 'op de groei'. Wat me alleen maar meer hopeloos maakt.

Ik vul mijn dagen met rondklikken, excelsheets maken en stiekem online jobsites af te schuimen naar betere oorden.  Men geeft dan wel een mooi loon, en allerlei voordelen, maar tenslotte zit je er maar bij voor Jan lul.
Na een tiental jaren een bore-out te hebben verzameld op een ander bedrijf kan ik dit echt wel missen. Ik wil niet per sé veel betaald worden, meer gemotiveerd en voldoende verdienen.
Voordeeltjes krijgen zonder daar de middelen om je taak uit te oefenen bij te krijgen, is nogal een domme investering.  Je kan dan wel gelukkig zijn als werknemer, met het geld op je rekening elke maand, maar dat was ik met mijn werkloosheidsuitkering ook (5 min gemiddeld).

Nu ja, ... ik zou veel kunnen schrijven over de precieze omstandigheden, maar dat gaat nu eenmaal niet, daarvoor is deze wereld niet eerlijk genoeg.  Enkele uren per dag doen alsof je werkt, achter een computer zitten en je afvragen of het dit nu is...
Ik vraag me af hoeveel mensen er in de IT, ICT, programming, consultancy en telecom werken die zich hetzelfde afvragen. (stuur maar je verhalen door... of blog mee...)

Morgen is het maandag, en vertrek ik opnieuw naar die andere stad, naar dat werk, en het enige waar ik aan kan denken is het aantal euro's dat er op mijn rekening zal komen. Da's letterlijk de enige reden dat ik morgenvroeg uit mijn nest zal komen.

donderdag 2 december 2010

de woestenij over

De laatste paar weken heb ik getracht me te settelen in de nieuwe job. De taken die ik er moet uitvoeren ga ik even in het midden laten, maar ze zijn niet echt ‘actief’ noch 'technisch' te noemen.


Nu ja, ik weet niet of ik er wel zin in heb om te actief te zijn zonder duidelijke doelen of motivatie. “Me bezig houden” kan ik thuis ook (er zijn nog heel wat TV-series die ik wil bekijken, de kelder moet geschilderd en er is altijd wel een taak te doen die belangrijker is dan iets aanklikken in een database).

Het bedrijf “Crymeariver” is me intussen al wat meer bekend, een notie die me beter bespaard was gebleven want het is duidelijk dat ik bij het prototype van een ‘ik wil wel maar ik kan niet’-KMO ben terecht gekomen. Toegegeven, ze zijn menselijk, vriendelijk, in mentaliteit naar de werknemers toe niet te vergelijken met Punknet van voorheen (waar men botte, boerendiplomatie en ondoordachte opmerkingen als een dagelijkse normaliteit aanschouwde bij het "mangament").

‘Beter dan stempelen’, zou je kunnen zeggen, maar daar heb ik toch een paar argumenten tegen in te brengen. Wanneer je moet werken in een omgeving die ten dode is opgeschreven ben je niet alleen veel tijd aan’t verdoen, je verbrand jezelf er ook nog eens aan op de koop toe.

‘t Is zoiets als in het slechtste restaurant van de stad als hulpkok werken. Wanneer die zaak dan op de fles gaat (hebt u’m?:) kom je nergens nog aan de bak komen, iedereen heeft dan zoiets van “heb jij dààr gewerkt? De droom om ooit dan hoofdchef te worden in een chique restaurant kan je dan meestal ver uitstellen, of helemaal vergeten.

Jammer genoeg kan je’t niet op voorhand weten, en met de ratio van crappy bedrijven van tegenwoordig is het ook niet verwonderlijk dat je verkeerd terecht komt. Economisch kan het niet echt rendabel zijn. Crymeariver is het soort bedrijf dat het vooral moet hebben van de goodwil van vrienden van de baas, heb ik de indruk. De mensen van een groot bedrijf die, ondanks de meerprijs, toch bij Crymeariver bestellen. Gewoon omdat ze hem een toffe jongen vinden en snel iets willen in orde brengen in plaats van hun grote leveranciers andermaal lastig te vallen voor prulletjes allerhande.

De spreekwoordelijke kruimels die bij grote bestellingen van de tafel vallen zijn dan voor ons. Op zich kan het werken als business model, maar ik zie het toch somber in. Na X-aantal weken bij deze mensen te hebben gewerkt heb ik welgeteld vier bestellingen zien binnenkomen en heb ik niet echt meer dan tien uur echte arbeid verricht die als dusdanig kan meetellen.  Het loon kan echter niet compenseren voor het gevoel van nutteloosheid. Een gevoel dat ik al enkele jaren kende, tijdens mijn bore-out die ik nog steeds niet helemaal heb verwerkt.

Ik hou me dan bezig met wat leren, testen, proberen, en vooral veel gepruts, maar leuk is anders. Men beloofd meer zaken te kunnen doen, maar voorlopig zie ik dat niet gebeuren.

Inmiddels ben ik dus alweer jobsite aan’t afspeuren, … dit keer niet als dopper maar wel als zogenaamde ‘jobhopper’ (zo'n foute term,... hoppen betekent dat ik zelf vrijwillig in het rond spring van job naar job). Ik kan er ook niet aan doen, maar de tijd van het langer dan 1 jaar vol te houden op een firma is blijkbaar voorbij voor mij.
Iemand zei me dat elk klein bedrijf ooit groot kan worden of opeens een zekere professionaliteit kan beginnen aan de dag leggen. Alleszins kan je er niet op blijven wachten.
Een maand, tot twee maand kan je de kat uit de boom kijken, maar daarna moet je onherroepelijk betere oorden opzoeken of je analyse bijstellen. 
.... En de jobnomade trekt verder over het woeste landschap.

woensdag 1 december 2010

Checklist nieuwe job

Wanneer je dan toch aan werk geraakt is het vooral belangrijk meteen heel je administratieve status in orde te brengen. Dit om tijdverlies te vermijden en al het geld te krijgen waar je recht op hebt.


Een kleine checklist:

- Allereerst zorg dat je status op de vdab in orde is. Dat betekent concreet dat je naar de website gaat (of bij een van hun rijkelijk gevulde kantoren langstloopt) en daar je werkloos - voltijds/deeltijds werkende status correct invult.
Dit kan trouwens op voorhand, wanneer je weet dat je op de eerste van de maand ergens vast begint te werken, kun je bijvoorbeeld de 29ste al invullen dat je op de eerste van de volgende maand bij firma X werkt. Op die manier is je status vanaf de eerste seconde correct ingevuld en zijn er geen discussies. Doe je dit te laat, dan kan het zijn dat je echte status niet klopt met de dopkaarten en je status bij vdab. Dit kan in bepaalde gevallen zeer zuur opbreken. Dat uitschrijven kan je doen via de vdab website, onder "mijn dossier". Je kan ook met de vdab mensen bellen om assistentie te vragen, dit gaat in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt vrij vlot.

- Hou verder ook alle vakantie-attesten, tewerkstellingsattesten en noem maar op bij (een aparte map waar al deze rommel in steekt is een aanrader). Het eerste dat het sociaal secretariaat of HR-dienst opvraagt wanneer je je als nieuwe werknemer aanmeldt zijn deze gegevens. Men moet immers een soort historiek opstellen van je gewerkte dagen van het voorbije jaar, anders krijg je geen vakantie (of wordt deze door de meestal vrij gemakzuchtige, computer-afhankelijke HR-mensen, verkeerd berekend). Aangezien HR diensten bevolkt worden door een overgroot deel mensen die alleen maar op knopjes kunnen drukken en cijfertjes invoeren in een database, moet je hier niet veel verwachten. Het zal allemaal van de werknemer moeten komen, ... het beste is alles in te scannen EN te copiëren, want mijn ervaring is dat ze daar zelfs vaak te dom of te afgestomt zijn ( er zijn gelukkig uitzonderingen,...)

- Kijk ook zorgvuldig uit voor het paritair comité waar je in terecht komt bij een nieuwe job. Er zijn bedrijven die in een zeer slecht PC zitten, en de betalingen/voordelen zijn danook navenant.
Weet je niet wat een Paritair comité is, dan moet je dringend dit eens lezen:
http://www.loonwijzer.be/main/Allesoverjeloon2/paritairecomites


- En ten slotte nog even melden dat je best ook blijft zoeken naar andere werk, ook al heb je net een contract getekend bij een nieuwe werkgever. De markt is continu op zoek, en bedrijven zijn totaal niet meer stabiel. Laat je niet bedotten, maar zoek continu ander werk, ook al lijkt de toestand stabiel.
Da's niet alleen een kwestie van op tijd een zinkend schip te kunnen verlaten, maar ook een goed meetinstrument om je eigen marktwaarde te bepalen.