Als werkloze heb je niet veel geld, en dan betekent ook dat je veelal moet afhangen van een huurwoning. Nu wil het toeval dat ik niet veel geld heb en tegelijk in een huurwoning zit waar een en ander fout loopt. Ik ga hier niet dieper op in, aangezien woningen, huizen en alle zever die daar mee te maken heeft, compleet oninteressant vindt. Het is nu eenmaal zo dat je ergens moet wonen, en hoe je het ook draait of keert: er gaat altijd iemand die rijk is, rijker van worden (bank, verhuurder, huisjesmelker of een of andere investeringsmaatschappij). Dat men rijker wordt op mijn kap is dan maar zo,... maar het interesseert me verder geen hol. Tot de dag dat er natuurlijk iets grondig fout loopt.
Ik liet vandaag eerst een en ander nakijken bij de federale overheidsdienst financiën (de onvriendelijkheid die men daar aan de dag legt is legendarisch). Waar men 6 euro vroeg om een kopie te maken van een huurcontract en een opzoeking te verrichten. Ik vroeg me af waarom ik belastingen betaal van 56% wanneer je dan ook nog eens elke overheidsdienst apart moet betalen om taakjes uit te voeren voor de belastingbetaler in kwestie. Ik betaal een brood bij de bakker toch ook geen twee keer?
Daarna verwees men me door naar de huurdersbond. Een organisatie waar ik tot nu toe enkel negatieve dingen over had gehoord.
Deze organisatie is in het leven geroepen om huurders te helpen om hun rechten te verdedigen.
Anno 2012 kan ik u meedelen dat dit een papieren klucht is. Huurders krijgen geen hulp van hen. Punt uit.
Laat me hier dieper op in gaan:
Allereers trachtte ik de huurdersbond te bereiken via telefoon. Dit faalde, aangezien er enkel een bezettoon te horen was, urenlang, dagenlang. Ik wiet niet of men daar mensen helpt via de telefoon, maar het leek me makkelijker om er dan gewoon langst te gaan.
Een afspraak maken kon niet, aangezien dit telefonisch moest gebeuren.
Dan maar naar het "vrije spreekuur" bij de genoemde huurdersbond.
Het pand terugvinden op zich was al een hele klus, ... het was al avond, donker en het is gelegen in een buurt die vooral bekend staat om haar hangjongeren en zwerfkattenvoedselplekken (no shit).
Eens binnengekomen liep ik tegen een hoop wegwijzers van allerlei socio-culturele organisaties aan (zulke hulpverlendende diensten schijnen zich nooit op te houden in een goed georganiseerd kantoorgebouw, maar moeten het eerder hebben van plekken waar een hoop Disneyfiguren op de grond staan geschilderd en waar het vol hangt met slechte bond zonder naam spreuken).
De binnenplaats stond vol mensen die naar de ingang zochten, of naar het toilet, of naar een plek om hun sigaret op te roken,... de bureau's van de huurdersbond zelf waren afgesloten van het kleurrijke publiek. Daar zaten enkele jurist-achtige dames te keuvelen en koffietjes te drinken, en af en toe iemand te helpen.
De wachtzaal, zo zei men, was aan de overkant, in een grote refter. Het soort plekken waar er altijd een stuk decor van een kindertoneelstuk in het rond slingert, samen met een schoolbord op wieltjes). Er zaten ongeveer 70 mensen aan tafeltjes, het leek wel een meeting van een extreem-linkse partij ergens in een Afrikaans land. Maar niets was minder waar, je moest naar voor kruipen om uit een mandje op de toog bij "de vrijwilliger" een nummertje te trekken. Deze volgnummers waren klaarblijkelijk door het personeels zelf in elkaar geknutseld.
Ik had nummer 39, van de 40 die die dag gingen geholpen worden.
De man na mij gaf het al op na een paar minuten (hij was de slimste die avond, zou later blijken).
Da's al 1 van de 40 die niet ging gehopen worden, telt u mee?
Daarna bleek dat de vrijwilliger (een man die zijn voortanden mist en iets weg had van Sjaakie, een figuur uit de film Flodder) een voor een de mensen naar voor riep op nummer. Daarna werden deze mensen gevraagd of ze al dan niet lid waren. Je moest 15 euro ophoesten, want uiteraard was niemand lid. Daarna kregen ze een papieren lidkaartje met hun eigen naam op en mochten ze terug in de ijskoude zaal plaatsnemen, tussen joelende kinderen, mensen met rotte tanden en andere huurders die aan de foute kant van de maatschappij leven.
Af en toe rinkelde de man zijn telefoon en mocht de volgende "klant", naar het selecte hokje komen waar de juffrouwen aan de verwarmde bureau's konden bezig zijn met hun dossier. (Zelfs in dit soort organisaties is men blijkbaar elitarisme gewoon geworden,...)
Na een twee uur wachten was het aan mijn nummer 39. Ik betaalde 15 euro, kreeg het vodje papier dat als lidkaart dienstdoet en mocht ik terug gaan zitten.
De zaal zat inmiddels al veel minder vol, maar de mensen die overbleven waren des te schrijnender. Mensen met zeer kleine kinderen, mensen die geen taal spraken buiten die van hun thuisland en armoede...
Ik had er rond 22u schoon genoeg van en vroeg of het nog lang ging duren, "toch nog zeker een uur of twee".
Men vertelde me dat de toestand en het aantal klanten steeds schrijnender werd, en dat ik de eerste weken zeker geen afspraak kon maken. Ik vertelde hem dat de telefoon altijd bezet was en dat je na 3 uur wachten ook niet geholpen werd. Hierop had hij geen verhaal meer... klaarblijkelijk raadde hij me aan om te e-mailen en eventueel toch nog eens terug te komen wachten en vechten om als eerste binnen te geraken.
Conclusie:
Wanneer een organisatie zoals de huurdersbond zo ineffciiënt, zwak, slecht georganiseerd is geworden dat er nauwelijks nog 5% van de mensen die op het spreekuur verschijnen, geholpen worden, dan schiet men zijn doel voorbij.
Men zou mijn inziens veel meer de belangen van de huurder verdedigen door meteen de boeken neer te leggen en openlijk in de media te verklaren dat men geen minimale werking meer kan bieden.
Da's in ieder geval veel eerlijker dan twee buitenlandse meisjes met een pasgeboren kind 3 uur te laten aanschuiven in de kou, om hen dan 15 euro te vragen en ze verder zonder hulp of bescherming tegen hun huisjesmelker, terug huiswaards te sturen.
Maar men dweilt blijkbaar liever met de kraan open, dan gewoon toe te geven en een bulldozer op het probleem af te sturen... waarvan akte. De huurdersbond is niet alleen een inefficiënt werkende organisatie, men wekt de indruk van te helpen, maar geeft eigenlijk enkel meer wapens in handen van de verhuurders, die maar al te goed weten dat diegenen die geen eigen advocaat kunnen betalen, een vogel voor de kat zijn.
Geeft dit dan ook toe, en sla er geen extra 15 euro uit bij die mensen!
dinsdag 30 oktober 2012
woensdag 24 oktober 2012
Het sollicitatiepakje
Een cheap-ass hemd met een ditto paar schoenen en een broek waarin ik me kapotzweet. Werklozen stinken meestal, en dat komt omdat we geen geld hebben om deftige kledij te kopen en deze te combineren met de nodige goede kwaliteit.
Laat ik het dus even hebben over de verborgen kosten van werkloos zijn, die integenstelling van de kosten van te werken, zwaarder doorwegen aangezien je minder geld hebt. Een paar schoenen kopen wanneer je werkloos bent weegt percentueel uiteraard zwaarder door dan wanneer je een stevig loon verdient ergens.
Allereerst is er het solliciteren. Vorige week waren de kosten voor mij hieromtrend ongeveer 120 euro. Wat een enorm bedrag is op een uitkering. Maar je moet nu eenmaal verder. Ik had geen broek meer die ik op een gesprek kon aantrekken (alles verslijt) en een hemd had ik ook al niet (de job waar ik voor ging vereiste echt wel deftigere kleding dan een jeans en t-shirt).
Bij goedkope kledingwinkels ben je voor een hemd toch als minimaal 7 tot 15 euro kwijt (tenzij je echt in een soort van synthetische stinkbom wil rondlopen). En voor een broek is het al gauw 40 euro en dan moet je opletten. Koop daar nog een paar mega goedkope schoenen onder en je zit al aardig op weg.
Je moet ook ter plekke geraken, mijn sollicitatie verliep over drie gesprekken, waarvan één in Brussel.
Een treinticket kost heen en weer een kleine 14 euro (ik weet dat je dit kan terugtrekken via de VDAB, maar da's zo'n administratief gedoe dat je er beter niet aan kan beginnen... je moet dan eerst langst de vdab met een bewijs waar je gaat solliciteren, en dan achteraf moet je je ticket door hen laten afstempelen en laten goedkeuren ter tegubetaling). Tenzij je dit elke week een paar keer moet doen, is het echt niet de moeite.
(waarom er geen werkzoekenden abonnement is, is me een raadsel... mensen met een Omnio statuut mogen tegen 50% reizen, maar mensen die ACTIEF werk zoeken mogen alles zelf tegen volle pot ophoesten!)
Ter plekke moet je natuurlijk ook iets kunnen drinken of eten terwijl je met de mensen praat (gelukkig betaalden de mensen het deze keer zelf).
Daarna volgden er nog twee gesprekken waarvan ééntje in centrum Antwerpen, waar ik met de auto moest parkeren en ook nog 6 euro kwijt was aan parking.
Solliciteren kost tijd en geld, je kleren verslijten en je wordt er armer van, toch moet je blijven lachen en doen alsof het heel normaal is dat je in een apenpakej komt opdraven ergens in Brussel.
De schijn hoog houden en trachten om die avond te compenseren door bijvoorbeeld kaaskroketten van de Colruyt te eten (het goedkoopste dat ik kan verzinnen om een treinrit te compenseren).
Anno 2012 is men blijkbaar vanuit de politiek nul komma nul geïnteresseerd om de actieve werkzoekende werkloze te ondersteunen, en da's jammer.
Laat ik het dus even hebben over de verborgen kosten van werkloos zijn, die integenstelling van de kosten van te werken, zwaarder doorwegen aangezien je minder geld hebt. Een paar schoenen kopen wanneer je werkloos bent weegt percentueel uiteraard zwaarder door dan wanneer je een stevig loon verdient ergens.
Allereerst is er het solliciteren. Vorige week waren de kosten voor mij hieromtrend ongeveer 120 euro. Wat een enorm bedrag is op een uitkering. Maar je moet nu eenmaal verder. Ik had geen broek meer die ik op een gesprek kon aantrekken (alles verslijt) en een hemd had ik ook al niet (de job waar ik voor ging vereiste echt wel deftigere kleding dan een jeans en t-shirt).
Bij goedkope kledingwinkels ben je voor een hemd toch als minimaal 7 tot 15 euro kwijt (tenzij je echt in een soort van synthetische stinkbom wil rondlopen). En voor een broek is het al gauw 40 euro en dan moet je opletten. Koop daar nog een paar mega goedkope schoenen onder en je zit al aardig op weg.
Je moet ook ter plekke geraken, mijn sollicitatie verliep over drie gesprekken, waarvan één in Brussel.
Een treinticket kost heen en weer een kleine 14 euro (ik weet dat je dit kan terugtrekken via de VDAB, maar da's zo'n administratief gedoe dat je er beter niet aan kan beginnen... je moet dan eerst langst de vdab met een bewijs waar je gaat solliciteren, en dan achteraf moet je je ticket door hen laten afstempelen en laten goedkeuren ter tegubetaling). Tenzij je dit elke week een paar keer moet doen, is het echt niet de moeite.
(waarom er geen werkzoekenden abonnement is, is me een raadsel... mensen met een Omnio statuut mogen tegen 50% reizen, maar mensen die ACTIEF werk zoeken mogen alles zelf tegen volle pot ophoesten!)
Ter plekke moet je natuurlijk ook iets kunnen drinken of eten terwijl je met de mensen praat (gelukkig betaalden de mensen het deze keer zelf).
Daarna volgden er nog twee gesprekken waarvan ééntje in centrum Antwerpen, waar ik met de auto moest parkeren en ook nog 6 euro kwijt was aan parking.
Solliciteren kost tijd en geld, je kleren verslijten en je wordt er armer van, toch moet je blijven lachen en doen alsof het heel normaal is dat je in een apenpakej komt opdraven ergens in Brussel.
De schijn hoog houden en trachten om die avond te compenseren door bijvoorbeeld kaaskroketten van de Colruyt te eten (het goedkoopste dat ik kan verzinnen om een treinrit te compenseren).
Anno 2012 is men blijkbaar vanuit de politiek nul komma nul geïnteresseerd om de actieve werkzoekende werkloze te ondersteunen, en da's jammer.
vrijdag 19 oktober 2012
de crisis begint nu pas echt 2012-2013
Alcatel-Lucent gaat 200+ banen schrappen lees ik in de online-krant. De telecomsector in't algemeen gaat een 500-tal banen schrappen in oktober, en sinds september 2012 zijn er al om en bij de 3000 jobs structureel verdwenen.
De mensen die toen uitbetaald hebben gekregen, zitten dus wel "safe" voor de eerste paar maanden. Daarna komen ze onherroepelijk , net als ik, in de werkloosheidstatistieken terecht.
De impact op onze economie is simpel: minder loon, minder koopkracht en vooral een overaanbod aan mensen voor steeds minder jobs.
Wat me vooral opvalt (als ex-werknemer van voorgenoemde telecomgigant) is dat men nu ook van bovenuit in de corportation-structuur wil snijden in de eigen vriendjes hun lonen.
De mensen die men tot nu toe (ook al werkten ze geen uur per dag) steeds het hand boven het hoofd hield gaan zelfs nu ook voor de bijl.
Concreet gaat het dus om de mensen van de inner-crew, die meestal "goed binnen" zaten bij deze firma's.
Dit zijn meestal ook de mensen die nogal verbrand zijn geraakt in een vastgeroeste omgeving.
Ik zou ze als bedrijfsleider van een andere firma ook niet meteen binnenhalen eerlijk gezegd;
Hierbij komt dan nog de klapper van Ford Genk (naar schatting 4300 jobs + 5000 bij de leveranciers) da's heel wat, zeker in een streek waar het al bijna onmogenlijk is om werk te vinden.
De regering maalt en praat intussen voort, zonder echte aandacht voor de werkloosheid. Het is ook pas wanneer er met duizenden tegelijk wordt ontlagen dat men begint te tellen. Maar het weegt door. Vooral voor werknemers van kleine ondernemingen, die niet op dikke ontslagpremies kunnen rekenen. Laat staan op echte begeleiding en steun. Maar ook daar is bitterweinig aandacht voor, wanneer je niet met honderden tegleijk staat te wenen op een bedrijfsterrein met een rode vuilzak rond je lijf, tel je als werkloze blijkbaar niet mee.
Maar we onthouden dat voor in het stemhokje hoor beste politici. We weten wel wie er wel steun geeft en wie niet....
De mensen die toen uitbetaald hebben gekregen, zitten dus wel "safe" voor de eerste paar maanden. Daarna komen ze onherroepelijk , net als ik, in de werkloosheidstatistieken terecht.
De impact op onze economie is simpel: minder loon, minder koopkracht en vooral een overaanbod aan mensen voor steeds minder jobs.
Wat me vooral opvalt (als ex-werknemer van voorgenoemde telecomgigant) is dat men nu ook van bovenuit in de corportation-structuur wil snijden in de eigen vriendjes hun lonen.
De mensen die men tot nu toe (ook al werkten ze geen uur per dag) steeds het hand boven het hoofd hield gaan zelfs nu ook voor de bijl.
Concreet gaat het dus om de mensen van de inner-crew, die meestal "goed binnen" zaten bij deze firma's.
Dit zijn meestal ook de mensen die nogal verbrand zijn geraakt in een vastgeroeste omgeving.
Ik zou ze als bedrijfsleider van een andere firma ook niet meteen binnenhalen eerlijk gezegd;
Hierbij komt dan nog de klapper van Ford Genk (naar schatting 4300 jobs + 5000 bij de leveranciers) da's heel wat, zeker in een streek waar het al bijna onmogenlijk is om werk te vinden.
De regering maalt en praat intussen voort, zonder echte aandacht voor de werkloosheid. Het is ook pas wanneer er met duizenden tegelijk wordt ontlagen dat men begint te tellen. Maar het weegt door. Vooral voor werknemers van kleine ondernemingen, die niet op dikke ontslagpremies kunnen rekenen. Laat staan op echte begeleiding en steun. Maar ook daar is bitterweinig aandacht voor, wanneer je niet met honderden tegleijk staat te wenen op een bedrijfsterrein met een rode vuilzak rond je lijf, tel je als werkloze blijkbaar niet mee.
Maar we onthouden dat voor in het stemhokje hoor beste politici. We weten wel wie er wel steun geeft en wie niet....
dinsdag 16 oktober 2012
sociaal naïef maar zonder fut
Soms ontbreekt het me kompleet aan enige fut om nog te solliciteren. Tegen beter weten in trachtte ik de voorbije maand naar een 'sociale' job te hengelen.
Een vzw (laat ik het ding de 'Brieventuin' noemen) zocht naar een begeleider met IT/ICt kennis.
Komt er in het kort op neer dat ik moest solliciteren om enkele web-plus statuut mensen aan te sturen en technisch te begeleiden. De vzw in kwestie had dus een technisch en sociaal persoon nodig.
Na 2 telefoongesprekken en 3 keer een rollenspel (vermomd als sollicitatiegesprek) ben ik uit de boot gevallen wegens 'te efficiënt' en 'niet naïef genoeg'.
Blijkt dat men in deze sector vooral mensen schouderklopjes wil geven en van de straat af houden, in plaats van sociaal en geïnteresseerd hen vaardigheden bij te brengen die van pas komen in het èchte bedrijfsleven. Zoals op tijd komen, iets laten weten wanneer je er niet zal zijn of basis beleefdheid. Al deze vaardigheden gaan blijkbaar op de tweede plaats in de Brieventuin; men heeft graag alles technisch in orde, maar als iemand een fout maakt of wanneer er fundamentele dingen foutlopen (zoals intake van cursisten - hun broodwinning en reden van bestaan!) dan gaat men daar nogal licht over, excuseert men zich ten opzichte van VDAB en gaat men op dezelfde weg door, zonder de oorzaak aan te pakken.
Zo blijf je natuurlijk zitten met een bende mensen die wel komen werken, om daarna in de werkloosheid terug te vallen, zichzelf beklagend en schouderklopjes-vissend.
Niets voor mij dus, ik heb graag toch een minimum van realiteit in mijn job, zeker wanneer er problemen dienen te worden aangepakt. Maar in de sociale vzw's is men blijkbaar alleen bezig met de werking te laten varen als het iemand goed uitkomt....
Voor een job van nog geen 2000 brutto per maand, heeft men dus de pretentie gehad om 4 gesprekken te houden, verspreid over een maand en half. Een degoutante manier van werken vind ik. Zeker omdat ze geen echte reden hadden om mijn kandidatuur te herleiden tot een stom rollenspel waarbij ik zo goed als geen info kreeg.
Anyway, ... een laag betaalde job is dus blijkbaar ook niet aan mij besteed.
Net zoals de 1st line helpdesk bij een technisch bedrijf die ik wel wilde aannemen tegen een 'junior' loon. Maar ook daar haalt men dan hun neus voor me op.
Ik weet het niet meer. Ik ben te dom, te slim, te sociaal, te asociaal, te neutraal, te uitgesproken en te oud, te duur... heb al alles gehoord.
Het erge is dat deze regering me straft om goed naar werk te zoeken door mijn uitkering te verlagen en op die manier me de kans te ontnemen meer te solliciteren (benzine of openbaar vervoer kost veel geld).
Vandaag ga ik nog naar een technisch bedrijf die me ook lieten komen voor een helpdesk functie. En als dat mislukt weet ik het oprecht niet meer. Ik ben in enkele maanden tijd een paria geworden.
En dan te weten dat men bij de Brieventuin zo sterk de nadruk legt op het behoud van het zelfbeeld van de werknemers en te begeleiden mensen... jaja, maar de kandidaten voor een job, die hun zelfbeeld doet er niet toe.
Een vzw (laat ik het ding de 'Brieventuin' noemen) zocht naar een begeleider met IT/ICt kennis.
Komt er in het kort op neer dat ik moest solliciteren om enkele web-plus statuut mensen aan te sturen en technisch te begeleiden. De vzw in kwestie had dus een technisch en sociaal persoon nodig.
Na 2 telefoongesprekken en 3 keer een rollenspel (vermomd als sollicitatiegesprek) ben ik uit de boot gevallen wegens 'te efficiënt' en 'niet naïef genoeg'.
Blijkt dat men in deze sector vooral mensen schouderklopjes wil geven en van de straat af houden, in plaats van sociaal en geïnteresseerd hen vaardigheden bij te brengen die van pas komen in het èchte bedrijfsleven. Zoals op tijd komen, iets laten weten wanneer je er niet zal zijn of basis beleefdheid. Al deze vaardigheden gaan blijkbaar op de tweede plaats in de Brieventuin; men heeft graag alles technisch in orde, maar als iemand een fout maakt of wanneer er fundamentele dingen foutlopen (zoals intake van cursisten - hun broodwinning en reden van bestaan!) dan gaat men daar nogal licht over, excuseert men zich ten opzichte van VDAB en gaat men op dezelfde weg door, zonder de oorzaak aan te pakken.
Zo blijf je natuurlijk zitten met een bende mensen die wel komen werken, om daarna in de werkloosheid terug te vallen, zichzelf beklagend en schouderklopjes-vissend.
Niets voor mij dus, ik heb graag toch een minimum van realiteit in mijn job, zeker wanneer er problemen dienen te worden aangepakt. Maar in de sociale vzw's is men blijkbaar alleen bezig met de werking te laten varen als het iemand goed uitkomt....
Voor een job van nog geen 2000 brutto per maand, heeft men dus de pretentie gehad om 4 gesprekken te houden, verspreid over een maand en half. Een degoutante manier van werken vind ik. Zeker omdat ze geen echte reden hadden om mijn kandidatuur te herleiden tot een stom rollenspel waarbij ik zo goed als geen info kreeg.
Anyway, ... een laag betaalde job is dus blijkbaar ook niet aan mij besteed.
Net zoals de 1st line helpdesk bij een technisch bedrijf die ik wel wilde aannemen tegen een 'junior' loon. Maar ook daar haalt men dan hun neus voor me op.
Ik weet het niet meer. Ik ben te dom, te slim, te sociaal, te asociaal, te neutraal, te uitgesproken en te oud, te duur... heb al alles gehoord.
Het erge is dat deze regering me straft om goed naar werk te zoeken door mijn uitkering te verlagen en op die manier me de kans te ontnemen meer te solliciteren (benzine of openbaar vervoer kost veel geld).
Vandaag ga ik nog naar een technisch bedrijf die me ook lieten komen voor een helpdesk functie. En als dat mislukt weet ik het oprecht niet meer. Ik ben in enkele maanden tijd een paria geworden.
En dan te weten dat men bij de Brieventuin zo sterk de nadruk legt op het behoud van het zelfbeeld van de werknemers en te begeleiden mensen... jaja, maar de kandidaten voor een job, die hun zelfbeeld doet er niet toe.
vrijdag 12 oktober 2012
Men straft de werkzoekenden
Wat ik altijd zo vreemd heb gevonden is dat rechtse partijen (met de OpenVLD op kop) er blijkbaar van uit gaat dat men werkzoekenden kan aansporen om een job aan te nemen door hun uitkeringen in tijd te verminderen.
Een en ander werd scherpgesteld in de laatste regeerakkoorden, waar men overeenkwam om deze uitkeringen sneller te laten dalen.
De visie is er op gebaseerd dat men mensen die geen job vinden, toch aan een job kan helpen door hen in financiële problemen te brengen.
Een visie die uiteraard volledig contraproductief werkt.
De rechtse partijen (en ja, daar zie reken ik de sp.a ook bij dezer dagen) hebben vooral een uitgangspunt aangenomen waarbij elke werkloze per definitie een profiteur is. Een visie die in vele lagen van de bevolking leeft.
Wanneer je echter geen werk vindt omdat er simpelweg geen IS, moet je dan ook gestraft worden?
Kan je er van uitgaan dat iemand die hard zijn best doet om elke dag naar werk te zoeken ook een verminderde uitkering verdient? Ik denk van niet. Men is op deze manier bezig om de ECHTE werkzoekenden, de mensen die elke dag alle vacturesite napluizen en vaak 10 gerichte brieven sturen per dag, om die het leven zo zuur mogelijk te maken.
De mensen die echter, heel de dag in hun bed liggen en niets doen, krijgen blijkbaar evenzeer dezelfde, lage uitkeringen.
Ik vind dit een kompleet onrecht; controlleer de werkloze voor mijn part extra,... een werkloze kan er niet aan doen dat hij geen job krijgt aangeboden,... je kan enkel de mensen iets kwalijk nemen die EN een uitkering krijgen EN tegelijk geen moeite doen om een job te zoeken.
Zelf ben ik iemand die per week een twee tot drie gesprekken mag doen, ik word nergens aangeworven, maar wordt wel gestraft... voor wat? Omdat men geen loon naar werken wil betalen in mijn sector en daarom schoolverlaters aanwerft?
OpenVLD: jullie politieke visie omtrend werkloosheid komt overeen met economische roofbouw!
Een en ander werd scherpgesteld in de laatste regeerakkoorden, waar men overeenkwam om deze uitkeringen sneller te laten dalen.
De visie is er op gebaseerd dat men mensen die geen job vinden, toch aan een job kan helpen door hen in financiële problemen te brengen.
Een visie die uiteraard volledig contraproductief werkt.
De rechtse partijen (en ja, daar zie reken ik de sp.a ook bij dezer dagen) hebben vooral een uitgangspunt aangenomen waarbij elke werkloze per definitie een profiteur is. Een visie die in vele lagen van de bevolking leeft.
Wanneer je echter geen werk vindt omdat er simpelweg geen IS, moet je dan ook gestraft worden?
Kan je er van uitgaan dat iemand die hard zijn best doet om elke dag naar werk te zoeken ook een verminderde uitkering verdient? Ik denk van niet. Men is op deze manier bezig om de ECHTE werkzoekenden, de mensen die elke dag alle vacturesite napluizen en vaak 10 gerichte brieven sturen per dag, om die het leven zo zuur mogelijk te maken.
De mensen die echter, heel de dag in hun bed liggen en niets doen, krijgen blijkbaar evenzeer dezelfde, lage uitkeringen.
Ik vind dit een kompleet onrecht; controlleer de werkloze voor mijn part extra,... een werkloze kan er niet aan doen dat hij geen job krijgt aangeboden,... je kan enkel de mensen iets kwalijk nemen die EN een uitkering krijgen EN tegelijk geen moeite doen om een job te zoeken.
Zelf ben ik iemand die per week een twee tot drie gesprekken mag doen, ik word nergens aangeworven, maar wordt wel gestraft... voor wat? Omdat men geen loon naar werken wil betalen in mijn sector en daarom schoolverlaters aanwerft?
OpenVLD: jullie politieke visie omtrend werkloosheid komt overeen met economische roofbouw!
dinsdag 2 oktober 2012
de verborgen kosten van je job
Wat me de laatste maanden opvalt is het aantal mensen om me heen met een job die klagen over hun verminderde koopkracht. Vooral sinds de invoering van de meerkost van je bedrijfswagen, is deze klachtenstroom alleen maar vermeerderd. Vaak zijn deze klachten onterecht (iemand die 3500 Euro brutto verdient maar zit te klagen dat hij niet meer rondkomt is ronduit verwaand) maar er zijn ook heel wat mensen die terecht klagen. Eens je in de 1800 brutto-zone komt is het inderdaad vaak kantje boordje om rond te komen aangezien je job ook kosten met zich meebrengt.
Nu ik er zo over nadenk was het bij mijn laatste jobs inderdaad ook zo dat je heel wat verborgen "kosten" hebt die verbonden zijn aan je functie.
Het begint al bij het vervoer. Je moet van en naar het werk geraken, en de kilometervergoeding die je krijgt dekt lang niet alle kosten aan je wagen (voor diegenen die nog met eigen wagen naar het werk gaan). Daarbij komt dat firmawagens dezer dagen door (vooral KMO's) mee ingecalculeerd worden in je loon. Wie voorheen 2500 met firmawagen kon krijgen, heeft nu waarschijnlijk 2100 met firmawagen, aangezien men de extra belastingen voor de bedrijven hieromtrend gewoon doorrekent aan de klant en de werknemer (iets waar de vakbonden trouwens opvallend stil over zijn). Ook openbaar vervoer wordt vaak niet terugbetaald, en wanneer men dat wel doet, kom je vaak bedrogen uit omdat je dan veel vroeger moet vertrekken en af en toe toch met de auto zal moeten opdraven om op tijd te zijn.
Maar het gaat verder dan vervoer alleen... je hebt ook job waarbij het not-done is om altijd je eigen boterhammen op te eten. De sociale druk is soms enorm groot om mee te gaan lunchen of een broodje (duur) te gaan halen. Collega's willen vaak dat je meedraait in het om-de-beurt gaan halen van het middageten... vandaar dat je vaak niet anders kan dan ook mee eten. En daar zit je dan, tegen je zin in een fastfood-restaurant, broodjeszaak of bakker,... om tegemoed te komen aan de sociale groepsdruk van een afdeling. De gemiddelde kost per maand kan snel oplopen tot honderd euro. Zelf hield ik maandenlang alle middag-uitgaven bij, en je staat vaak versteld van wat je uitgeeft van je nettoloon aan deze sociale druk.
Om het dan maar niet te hebben over het snelle verslijten van je kleding, de "juiste" pakken (vooral voor vertegenwoordigers dan) aantrekken of de juiste laptoptas hebben,... ook je haarsnit en je voorkomen kost vaak geld, zeker wanneer je wil meedoen met een bepaalde hip'n trendy bedrijfscultuur.
Werken kost ook geld... en daarom maan ik iedere werkzoekende aan om zeer stevig in de schoenen te staan tijdens de loononderhandelingen, want met je eigen wagen naar een hippe werkplek rijden, om er dan zoals de rest bij te lopen qua kleding en voorkomen, kan duurder uitvallen dan gewoon werkloos zijn.
Wanneer je 2000 brutto hebt, 170 aan je wagen geeft, 150 aan middageten en nog eens 100 euro aan kleding, juiste gsm, juiste haarsnit, juiste dit en dat... ben je al gauw de klos...
Je werkt dan full-time (plus een part-time in de files) en je komt thuis met 100 euro meer dan je uitkering...
maar je haar zit wel prima. :)
Let op, want werken kost meer dan je denkt dezer dagen, en bedrijven gaan er veel te lichtzinnig over dat het 'normaal' geacht wordt om bij te betalen voor je extra kosten.
Nu ik er zo over nadenk was het bij mijn laatste jobs inderdaad ook zo dat je heel wat verborgen "kosten" hebt die verbonden zijn aan je functie.
Het begint al bij het vervoer. Je moet van en naar het werk geraken, en de kilometervergoeding die je krijgt dekt lang niet alle kosten aan je wagen (voor diegenen die nog met eigen wagen naar het werk gaan). Daarbij komt dat firmawagens dezer dagen door (vooral KMO's) mee ingecalculeerd worden in je loon. Wie voorheen 2500 met firmawagen kon krijgen, heeft nu waarschijnlijk 2100 met firmawagen, aangezien men de extra belastingen voor de bedrijven hieromtrend gewoon doorrekent aan de klant en de werknemer (iets waar de vakbonden trouwens opvallend stil over zijn). Ook openbaar vervoer wordt vaak niet terugbetaald, en wanneer men dat wel doet, kom je vaak bedrogen uit omdat je dan veel vroeger moet vertrekken en af en toe toch met de auto zal moeten opdraven om op tijd te zijn.
Maar het gaat verder dan vervoer alleen... je hebt ook job waarbij het not-done is om altijd je eigen boterhammen op te eten. De sociale druk is soms enorm groot om mee te gaan lunchen of een broodje (duur) te gaan halen. Collega's willen vaak dat je meedraait in het om-de-beurt gaan halen van het middageten... vandaar dat je vaak niet anders kan dan ook mee eten. En daar zit je dan, tegen je zin in een fastfood-restaurant, broodjeszaak of bakker,... om tegemoed te komen aan de sociale groepsdruk van een afdeling. De gemiddelde kost per maand kan snel oplopen tot honderd euro. Zelf hield ik maandenlang alle middag-uitgaven bij, en je staat vaak versteld van wat je uitgeeft van je nettoloon aan deze sociale druk.
Om het dan maar niet te hebben over het snelle verslijten van je kleding, de "juiste" pakken (vooral voor vertegenwoordigers dan) aantrekken of de juiste laptoptas hebben,... ook je haarsnit en je voorkomen kost vaak geld, zeker wanneer je wil meedoen met een bepaalde hip'n trendy bedrijfscultuur.
Werken kost ook geld... en daarom maan ik iedere werkzoekende aan om zeer stevig in de schoenen te staan tijdens de loononderhandelingen, want met je eigen wagen naar een hippe werkplek rijden, om er dan zoals de rest bij te lopen qua kleding en voorkomen, kan duurder uitvallen dan gewoon werkloos zijn.
Wanneer je 2000 brutto hebt, 170 aan je wagen geeft, 150 aan middageten en nog eens 100 euro aan kleding, juiste gsm, juiste haarsnit, juiste dit en dat... ben je al gauw de klos...
Je werkt dan full-time (plus een part-time in de files) en je komt thuis met 100 euro meer dan je uitkering...
maar je haar zit wel prima. :)
Let op, want werken kost meer dan je denkt dezer dagen, en bedrijven gaan er veel te lichtzinnig over dat het 'normaal' geacht wordt om bij te betalen voor je extra kosten.