In de jaren zeventig had men van die boerenpsalm-achtige programma's op TV. Waarbij een meestal norse boer aan het hoofd stond van een Vlààmse boerenfamilie, die zich te pletter werkten op het land, om er enkel maar ellende en hardvochtigheid voor in ruil te krijgen.
Anno 2012 zijn er partijen (alles met 'Vlaamse' in de naam) die deze denkbeelden over Vlamingen nog steeds cultiveren. Men vergelijkt openlijk de gemiddelde burger met deze "hard labeur" Vlamingen, waar er vooral moet bijverteld worden dat deze mensen hard werken. De Vlaming in z'n algemeenheid (ook diegenen die van nietsdoen een ware levenskunst hebben gemaakt) voelen zich aangesproken. Ik zal u vertellen waarom.
Het is namelijk makkelijk om "De Vlaming" zichzelf te laten zien als een harde werker. Eerst en vooral noemt men eender welk ander volk lui (wat impliceert dat de Vlaming die het nieuws leest of bekijkt zichzelf tot de hardwerkenden rekent). Een automatisme dus, waarbij de Walen, Grieken, Marokkanen, Italianen en zelfs Chinezen als een lui volk worden afgedaan, terwijl de Vlaming schittert in diezelfde nieuwsberichten.
Wanneer er een fabiek sluit in Vlaanderen, is dat àltijd de meest productieve, de meest arbeids-intensieve van heel de groep ter wereld. (Een oud grapje van Urbanus kan hier misschien soelaas brengen: "Ik zeg dat overal hoor,.... dat ze dat in Amsterdam niet snappen".)
Uiteraard zegt men dit in elk land waar een sluiting plaats heeft. De vakbonden en directie kunnen moeilijk in een persconferentie (waar ook de geldschieters naar kijken) zeggen "We sluiten deze fabriek omdat de mensen die er werken te lui zijn om uit hun ogen te kijken, te gedemotiveerd werden door ons aftands materiëel en onze onwil om te investeren spuugzat waren."
Men zegt dan "Ondanks de enorme inspanningen en arbeidsintensieve processen die hier plaatsvinden, is de economie van die aarder dat we.... blablabla"
Een tweede spel dat gespeeld wordt is de Vlaming wijsmaken dat hij hardwerkend is omdat hij AANWEZIG is.
Er heerst zowel bij de ambtenarij als in de privé in ons land een ware obsessie met tikklokken, inschrijvingsregisters, aanwezigheidslijsten en dat soort zaken.
Het gaat soms zo ver, dat mensen die om 7u ' ochtends 'inloggen' om daarna hun krant te lezen, koffie te drinken en zo tegen 10'en in gang te schieten, vereert worden op bedrijven.
"Want die man staat +60 uren op zijn teller! Wat een harde werker!"
De mensen die echter om 9u binnenkomen (met glijtijd, de pest van onze economie) en doorgaan zo rond 17u, worden scheef bekeken als 'iemand die z'n uren komt draaien'.
Met andere woorden: iemand die tien uur aanwezig is geweest op kantoor heeft in Vlaanderen sowieso harder gewerkt dan iemand die maar 7 uur is aanwezig geweest. (Ook al heeft die eerste persoon de eerste 2 uur zitten facebook'en, om 's middags zonder uit te tikken 2 uur z'n boterhammen op te eten en dan nog wat glijtijd op te bouwen door tot 18u (na de files) te blijven rondlummelen.
Geloof me, ik heb op een bedrijf gewerkt waar men er een sport van maakte om mensen 'te pakken' op de uren dat ze aanwezig waren, en nooit op de daadwerkelijke prestaties.
Ik durf zelfs beweren dat de echte hardwerkende Vlaming geen 10 uur per dag nodig heeft om rond te krijgen wat hij moet rond krijgen. Zulke mensen kloppen uren en glijtijd, om deze daarna nog op te nemen als betaalde verlof.
Deze glijtijd-drukkers zijn ook de allereersten om de NVA te verdedigen, om werklozen te beschimpen en om de indruk te geven dat ze "hardwerkden vlamingen" zijn. Ze staan echter meer te koffiekletsen dan wat anders.
Iemand die op 6 uur z'n werk rond krijgt, is mijn inziens veel harder aan't werken (en efficiënter) dan iemand die daar 10 uur voor nodig heeft en 20 bakjes koffie. Maar "de maatschappij" en de opinie van onze partijen staan blijkbaar altijd aan de kant van de nep-hardwerkende Vlaming.
Dit uiteraard ten koste van de echte vooruitstevende mensen, de mensen die hun tijd niet willen besteden aan 'wachten tot het 5 uur is' of 'nog efkes intikken eerst voor ik aan de babbel wordt gehouden'.
De klap voor deze neppers en glijtijddrukkers zal nog komen vermoed ik... want de economische realiteit haalt jullie zeker in. Maar begin me aub niet over de hardwerkende vlaming... want meestal is die te vinden aan het koffie-apparaat of in een slaap-meeting waar niks beslist wordt maar iedereen zo lang mogenlijk zit te dommelen.
Ik heb het hier dan nog niet eens over bepaalde ambtenarij, of mensen die van zichzelf vinden dat ze hard werkden, ondanks het feit dat ze hooguit 10 uur per week èchte arbeid verrichten. De Vlaming is een van de meest gewiekste, luie, pluimen-stelende parasiet die er op een werkvloer te vinden is (enkele uitzonderingen niet te nagesproken).
Wie staat er op straat de tegels te herleggen? (Juist ja: Hongaren, Polen, ...) geen "harwerkende Vlamingen" hoor. Wie verzorgt er de oudjes in bejaardentehuizen? Wie verschoont uw kinderen in de crèche? Wie haalt uw vuilnis op of pompt uw beerput leeg? Wie legt een nieuw dak op uw schuldvilla?
Waar zitten die zogenaamde hardwerkende vlamingen dan?!
Juist ja: in een kantoorgebouw, te doen alsof men werkt, zagend tegen collega's over "hoe schandalig het is dat ze moeten betalen voor hun bedrijfswagen". Men werkt vaak niet eens 3 uur per dag...
PS: Ik begrijp absoluut dat er ook echt hardwerkende mensen zijn in dit land... en ik denk ook dat ze zich, net als ik, ook al blauw hebben geërgerd aan de tikklokl-mentaliteit. Je kan vaak veel meer doen in 4 uur dan een ander in 8 uur, dus waarom zou je (ingeklokt of niet) op een stoel zitten wachten tot je màg vertrekken? De echte hardwerkenden zijn meestal geen mensen die zich als dusdanig willen afgeschilderd zien in media of politiek, maar doen gewoon hun werk,...
woensdag 21 november 2012
dinsdag 13 november 2012
one-shot recrutering
De recruteringsbedrijven waar ik bij ingeschreven ben kan ik niet meer op één hand tellen. Zelfs niet meer op twee handen denk ik... Je moet namelijk je kansen vergroten door zoveel mogelijk in te schrijven bij interimkantoren en andere recruteringsfirma's.
De theorie is echter mooier dan de praktijk op dat gebied. Want vele recruteerders halen je enkel maar binnen om één bepaalde vacature in te vullen, pas je daar voor (omwille van loon, ligging of omdat het gewoon niet klikt) dan heb je meestal afgedaan.
Het gaat meestal hetzelfde... je gaat online in op een vacature, geplaatst door het recruteringsbureau. Enkele dagen tot weken later (eentje was zelfs zo "snel" om 2 maanden na datum te reageren!) krijg je dan een telefoon van een vriendelijke dame die de HR verzorgt, of van een drukke account manager.
Je wordt vervolgens uitgenodigd niet voor de oorspronkelijke vacature (die was ofwel nep, of is inmiddels al lang benomen), meestal voor een kennismakingsgesprek.
Je gaat dan naar de afspraak (meestal een ruimte in van die typische KMO-zones) om even met hen te praten. De gesprekken zijn meestal als volgt opgebouwd:
- stel je zelf even voor
- waarom ben je werkloos, naar wat ben je op zoek
- dan verder ingaan op één ding waar je iets over hebt verteld, de zogenaamde star-methode
Waarna men je zegt je te zullen voorstellen bij firma X of Y.
Enkele dagen later (meestal op een donderdag om 10 of 11 u... blijkbaar werkt men alleen op die dag bij een HR dienst) kan je je dan komen voorstellen bij de genoemde firma.
Wanneer dat fout loopt hoor je van de recruteerders niets meer.
Men gokt op een one-shot. Metn krijgt een vacature binnen, belt snel een "loser" op die in hun databank (of die van de vdab) is verzeild geraakt,... en past die combinatie niet, dan hoeft het voor hen niet echt.
Men neemt de werkzoekende niet binnen, men neemt geen echte zorg over, men behandelt hen niet als klant of potentiële inkomst, maar gewoon als snel-snel opvulling voor een vraag van hun echte klanten; de bedrijven.
Nuja... soms loopt het goed... maar recruteerders zouden misschien beter eens ECHT luisteren en mensen helpen te zoeken naar een geschikte vacatue, in plaats van de honger te proberen stillen op een domme, kortzichtige manier.
De theorie is echter mooier dan de praktijk op dat gebied. Want vele recruteerders halen je enkel maar binnen om één bepaalde vacature in te vullen, pas je daar voor (omwille van loon, ligging of omdat het gewoon niet klikt) dan heb je meestal afgedaan.
Het gaat meestal hetzelfde... je gaat online in op een vacature, geplaatst door het recruteringsbureau. Enkele dagen tot weken later (eentje was zelfs zo "snel" om 2 maanden na datum te reageren!) krijg je dan een telefoon van een vriendelijke dame die de HR verzorgt, of van een drukke account manager.
Je wordt vervolgens uitgenodigd niet voor de oorspronkelijke vacature (die was ofwel nep, of is inmiddels al lang benomen), meestal voor een kennismakingsgesprek.
Je gaat dan naar de afspraak (meestal een ruimte in van die typische KMO-zones) om even met hen te praten. De gesprekken zijn meestal als volgt opgebouwd:
- stel je zelf even voor
- waarom ben je werkloos, naar wat ben je op zoek
- dan verder ingaan op één ding waar je iets over hebt verteld, de zogenaamde star-methode
Waarna men je zegt je te zullen voorstellen bij firma X of Y.
Enkele dagen later (meestal op een donderdag om 10 of 11 u... blijkbaar werkt men alleen op die dag bij een HR dienst) kan je je dan komen voorstellen bij de genoemde firma.
Wanneer dat fout loopt hoor je van de recruteerders niets meer.
Men gokt op een one-shot. Metn krijgt een vacature binnen, belt snel een "loser" op die in hun databank (of die van de vdab) is verzeild geraakt,... en past die combinatie niet, dan hoeft het voor hen niet echt.
Men neemt de werkzoekende niet binnen, men neemt geen echte zorg over, men behandelt hen niet als klant of potentiële inkomst, maar gewoon als snel-snel opvulling voor een vraag van hun echte klanten; de bedrijven.
Nuja... soms loopt het goed... maar recruteerders zouden misschien beter eens ECHT luisteren en mensen helpen te zoeken naar een geschikte vacatue, in plaats van de honger te proberen stillen op een domme, kortzichtige manier.
maandag 5 november 2012
Unizo en #ikkomopstraat - een tegenreactie !
De ikkomopstraat actie van de Unizo organisatie roept enige vragen op bij mij als ex-werknemer van een KMO.
Misschien moeten werklozen eens een tegen-actie opstarten, waarbij we massaal wegblijven als consument bij de leden van Unizo die deze actie hebben ondertekend?
Diegenen die deze actie hebben onderschreven (enkele duizenden) zijn met naam en toenaam terug te vinden op de website ikkomopstraat.be - en onderschrijven bij deze de inkorting van de uitkeringen, de verlaging van de uitkeringen aan werklozen en eigenlijk de inperking van onze koopkracht.
Wanneer we als werklozen dan tòch met minder koopkracht zitten (met dank aan VOKA, OpenVLD, de regering DiRupo en de Unizo-lobbyisten) dan kunnen we de restwaarde van ons (het is ook ONS belastinggeld!!!) beter uitgeven in zaken die deze actie niet onderschrijven.
Meer nog, ik zal zelf het goede voorbeeld geven en zo lang ik werkloos ben, enkel nog in grote zaken consumeren (Colruyt, Aldo, Lidl, Ikea,....) om deze mensen een soort van 'Mutual Asured Destruction' theorie mee te geven.
Men moet maar eens ophouden om te doen alsof de economische crisis opeens zou opgelost zijn door werklozen en "profiteurs" over dezelfde kam te scheren en de kmo'er meer centen toe te stoppen...
Iemand die werk zoekt (daarmee bedoel ik àctief werk zoekt) minder uitkering geven, heeft NUL impact op de snelheid waarmee hij of zij werk zal vinden. Wanneer er 100 mensen zich aanbieden voor 5 jobs, zullen er 95 zonder job achtblijven, of je hen nu 2000, 1000 of 0 euro geeft elke maand.
Dus stop met de OpenVLD-theorie te volgen, als zouden weklozen in de laatste periode van hun dalende werkloosheidsuitkering-cyclus opeens "meer kans" hebben op werk vinden. Wat er in realiteit gebeurd is dat deze mensen in de armoede terechtkomen, en vervolgens een uitzichtloze onderbetaalde, onmenselijke job moeten aannemen bij een van de leden van unizo, ...
Want er zijn een boel KMO'er die LEVEN van het aanwerven van armoedige mensen, om hen vervolgens tegen een hongerloon uit te melken.
Unizo steunt deze politiek? Welnu, dan stop ik alvast met het kopen van om het even wat bij hun leden.
Eens kijken wie de sterkste arm heeft: de unizo die werklozen wil armer maken, of de werkloze die stopt met consumeren bij de KMO.
De KMO's die de actie hebben ondertekend gaan sowieso verliezen in deze discussie denk ik... op lange termijn wint de grote multinational altijd.
#mijnkoopkracht op twitter if you like this :)
Misschien moeten werklozen eens een tegen-actie opstarten, waarbij we massaal wegblijven als consument bij de leden van Unizo die deze actie hebben ondertekend?
Diegenen die deze actie hebben onderschreven (enkele duizenden) zijn met naam en toenaam terug te vinden op de website ikkomopstraat.be - en onderschrijven bij deze de inkorting van de uitkeringen, de verlaging van de uitkeringen aan werklozen en eigenlijk de inperking van onze koopkracht.
Wanneer we als werklozen dan tòch met minder koopkracht zitten (met dank aan VOKA, OpenVLD, de regering DiRupo en de Unizo-lobbyisten) dan kunnen we de restwaarde van ons (het is ook ONS belastinggeld!!!) beter uitgeven in zaken die deze actie niet onderschrijven.
Meer nog, ik zal zelf het goede voorbeeld geven en zo lang ik werkloos ben, enkel nog in grote zaken consumeren (Colruyt, Aldo, Lidl, Ikea,....) om deze mensen een soort van 'Mutual Asured Destruction' theorie mee te geven.
Men moet maar eens ophouden om te doen alsof de economische crisis opeens zou opgelost zijn door werklozen en "profiteurs" over dezelfde kam te scheren en de kmo'er meer centen toe te stoppen...
Iemand die werk zoekt (daarmee bedoel ik àctief werk zoekt) minder uitkering geven, heeft NUL impact op de snelheid waarmee hij of zij werk zal vinden. Wanneer er 100 mensen zich aanbieden voor 5 jobs, zullen er 95 zonder job achtblijven, of je hen nu 2000, 1000 of 0 euro geeft elke maand.
Dus stop met de OpenVLD-theorie te volgen, als zouden weklozen in de laatste periode van hun dalende werkloosheidsuitkering-cyclus opeens "meer kans" hebben op werk vinden. Wat er in realiteit gebeurd is dat deze mensen in de armoede terechtkomen, en vervolgens een uitzichtloze onderbetaalde, onmenselijke job moeten aannemen bij een van de leden van unizo, ...
Want er zijn een boel KMO'er die LEVEN van het aanwerven van armoedige mensen, om hen vervolgens tegen een hongerloon uit te melken.
Unizo steunt deze politiek? Welnu, dan stop ik alvast met het kopen van om het even wat bij hun leden.
Eens kijken wie de sterkste arm heeft: de unizo die werklozen wil armer maken, of de werkloze die stopt met consumeren bij de KMO.
De KMO's die de actie hebben ondertekend gaan sowieso verliezen in deze discussie denk ik... op lange termijn wint de grote multinational altijd.
#mijnkoopkracht op twitter if you like this :)