Terwijl onze politici om dikbetaalde postjes vechten op TV, gaat deze werkloze gewoon door (ondanks het dalen van de uitkering) met zoeken op de positieve manier.
Het is verbazend dat er heel weinig te vinden is deze dagen... het aantal vacatures is wel ok maar de kwaliteit laat te wensen over. Meestal kom ik dezelfde kleffe, bijna dode KMO's tegen, of grote bedrijven met onmogelijk hoge eisen. Nuja, ik stuur naar alles en iedereen mijn CV zodat ik geen kansen mis. Maar van zodra men ziet dat ik +34 jaar ben en 6 maanden werkzoeken beland mijn CV in de trash folder, prullenbak of in de zogenaamde 'wervingsreserve'.
Laat u niets wijsmaken, enkele uitzonderingen niet te na gesproken, bestaat er nergens een wervingsreserver. De bedrijven waar ik werkte (en vaak zelf in stond voor het aanwerven van personeel) houden geen reserver bij, geen databank, niets. Hooguit is er een ijverige werknemer op HR die het zijn of haar taak vindt om enkele interessante CV's in zijn dropbox of mailfolder te bewaren, maar ook dat zijn echt uitzonderingen.
De meeste HR-departementen besteden danook meer tijd met het telefoneren met advertentie-websites en vacature en van die dingen, dan met hun zogenaamde 'reserve'.
In de technische wereld vooral, is het vaak zo dat het werk van het recruteren intern wordt uitbesteed. Waarbij een of andere IT'er die al overwerkt is (of lag te slapen) de taak krijgt om "eens te kijken naar de technische kant van een paar kandidaten".
Daar begint de willekeur uiteraard. Het is voldoende om bij zulke mensen op de verkeerde school of in het verkeerde dorpt te wonen, om technisch niet te deugen.
Echt gebeurd: bij een firma in het Antwerpse werd ooit een man aangeworven omdat hij in dezelfde extreemrechtse middens vertoefde dan een van de aanwervende technische collega's. Waar er werd bijverteld 'dat het een goede racist was'.
Pech dus voor de stapel capabele mensen die ook op deze functie hadden gehoopt, maar nooit in dezelfde studentenclubs hadden gezeten dan de recruterende blaaskaak van dienst.
HR heeft hieromtrend een zware verantwoordelijkheid; men moet zelf en objectief kunnen oordelen, dat laat je niet volledig in handen van een toevallig technisch aangelegde collega. Desnoods stel je examens op die voor iedereen gelijk zijn.
Wat ik vooral merk is dat je uiterlijk belangrijker en belangrijker worden, men vraagt vaker een foto dan voorheen, keurt je kleding, in sommige gevallen heeft zelfs de receptionniste enige inbreng over het feit dat een kandidaat al dan niet "ne knappe" is.
Of je de taak kan uitvoeren? Of je enige technische vragen omtrend de job goed kan beantwoorden? Of je zicht hebt op de jobinhoud? Meestal bijzaak... zeker bij KMO's waar men blijkbaar mensen wil aanwerven die vooral 'tof' zijn. Ongeacht of ze enige inbreng hebben in de firma.
Ik denk en hoop dan altijd dat deze harde economie ook voor deze rotte appels van zaken eens flink aan de boom blijft schudden tot ze vallen.
Er zijn ook bedrijven die het perfect goed doen gelukkig, zoals bedrijf X waar ik gisteren zelfs een nette menselijke mail van kreeg om me te vertellen dat mijn kandidatuur aanvaard was en ik weldra iemand zou kunnen spreken. Da's mooier dan een auto-reply ... of helemaal niets.
dinsdag 22 januari 2013
vrijdag 18 januari 2013
ACV werkt niet
Sinds eind oktober tracht ik mijn dossier via het ACV in orde te krijgen.
Eerst was er 1 en 11 november, dan een reeks 'vertragingen', daarna was er iemand op de dienst arbeidsrecht met verlof. Dan kwamen de heilige Kerst dagen er aan en nu zijn we 18 januari en hoor ik dat de diensten allemaal gesloten zijn wegens een personeelsvergadering.
Inmiddels krijg ik via e-mail tegenstrijdige antwoorden en een hoop leugens.
Ik vraag me af... werkt men bij het ACV wel? Is men daar wel in staat een simpel dossier op te volgen?
Wanneer ik langst ga op hun kantoor krijg ik steevast een behulpzame medewerker voor mijn neus, die me beloofd iets te laten weten, die me ook zegt dat alles ok is verwerkt. Maar daarna hoor ik niets meer terug.
Maakt men me daar gewoon iets wijs? Stuurt men mensen waar het dossier iets ingewikkelder van is gewoon met een kluitje in het riet?
Wanneer ik bel naar hun hoofkantoor wacht ik gemiddeld een 6 min. voor ik iemand aan de lijn krijg, waarna men me ook verzekert dat alles OK is (dat is het niet, want anders zou ik mijn papieren al hebben of mijn geld gestort krijgen, of bij het FSO enig resultaat zien).
Kortom, er schort iets met een dienst waar je elke maand 15 euro voor betaald en waar je enkel maar loze woorden voor in de plaats krijgt. Er schort nog meer wanneer men effectief van eind oktober tot begin februari in 'KERST modus' is overgeschakeld.
Eerst was er 1 en 11 november, dan een reeks 'vertragingen', daarna was er iemand op de dienst arbeidsrecht met verlof. Dan kwamen de heilige Kerst dagen er aan en nu zijn we 18 januari en hoor ik dat de diensten allemaal gesloten zijn wegens een personeelsvergadering.
Inmiddels krijg ik via e-mail tegenstrijdige antwoorden en een hoop leugens.
Ik vraag me af... werkt men bij het ACV wel? Is men daar wel in staat een simpel dossier op te volgen?
Wanneer ik langst ga op hun kantoor krijg ik steevast een behulpzame medewerker voor mijn neus, die me beloofd iets te laten weten, die me ook zegt dat alles ok is verwerkt. Maar daarna hoor ik niets meer terug.
Maakt men me daar gewoon iets wijs? Stuurt men mensen waar het dossier iets ingewikkelder van is gewoon met een kluitje in het riet?
Wanneer ik bel naar hun hoofkantoor wacht ik gemiddeld een 6 min. voor ik iemand aan de lijn krijg, waarna men me ook verzekert dat alles OK is (dat is het niet, want anders zou ik mijn papieren al hebben of mijn geld gestort krijgen, of bij het FSO enig resultaat zien).
Kortom, er schort iets met een dienst waar je elke maand 15 euro voor betaald en waar je enkel maar loze woorden voor in de plaats krijgt. Er schort nog meer wanneer men effectief van eind oktober tot begin februari in 'KERST modus' is overgeschakeld.
donderdag 10 januari 2013
wachten op het FSO
Voor de mensen die mijn blog niet regelmatig lezen, wilde ik even samenvatten wat er gebeurd is het laatste jaar.
Het bedrijf "Cry me a river" (niet de echte naam uiteraard) werd failliet verklaard ergens maart 2012. Ik werkte er toen anderhalf jaar, waarvan de laatste maanden doorgebracht werden zonder middelen. Als IT'er is het nogal moeilijk om je werk te verrichten zonder computers of laptops. Meer nog, wanneer we een klant moesten bezoeken was het meestal zo erg dat we met twee wagens, twee consultants en één laptop vertrokken en ter plekken Mc Gyver-gewijs onze plan trokken zonder middelen. (De facturen die onze baas hiervoor stuurde waren nochtans flink gepeperd).
Zelf reed mijnheer Beunhaas rond in elke 4 maanden andere luxewagens, sigaren rokens en pochend over zijn onderhandelingsskills. Terwijl we in de realiteit niet eens een plakband konden betalen om enkele kabels bij elkaar te houden, of een backup te nemen van de eigen data. Er was zelfs geen geld om toiletpapier te betalen, en de broodjes die Mijnheer Beunhaas liet brengen tijdens klantenmeetinges werden steevast niet betaald aan de leverancier. "Ja, maak maar een factuur dan..." De mensen zagen nooit hun geld.
Nu, een jaar later bijna, ben ik nog steeds op zoek naar achterstallig loon, vakantiegeld, en enkele onkosten die ik voor mijnheer Beunhaas maakte. Meer nog, de man in kwestie ligt lekker te genieten van zijn gestolen centen in zijn villa. Terwijl ik samen met mijn collega's nog wacht op ons geld.
Hiervoor kom je terecht bij het FSO (de RVA dienst die de sluiting van de ondernemingen regelt).
Het probleem is niet zozeer dat je lang op je geld moet wachten, maar vooral dat de procedure vrij onduidelijk is.
Zo heb ik nog steeds geen zicht op of mijn schuldvordering nu ja dan nee is binnengekomen, of wat ik juist kan verwachten qua vergoeding.
Hulp van de vakbond hieromtrend is minimaal, aangezien er maar een handjevol "specialisten" zich hier mee bezig mogen houden op de dienst arbeidsrecht. Maar de antwoorden die ik kreeg zijn ronduit tegenstrijdig.
Je kan op de website van het FSO wel inloggen met je e-ID. Wat ik als werkloze regelmatig doe om de stand van zake zelf op te volgen (gezien de vakbond toch niets doet).
Tot mijn verbazing merkte ik dat er nog steeds geen aanvraag was gebeurd, maar dat de RVA zelf al wel een beslissing had genomen dat we als ex-werknemers recht hadden op een uitbetaling.
Nuja, wanneer de curator en vakbond allebei je dossier "vergeten" door te sturen... krijg je helemaal niks.
Dan maar zelf alles regelen uiteraard...
Een goede raad aan iedereen die in een faillissement terecht komt: geef nooit iets af aan je ex-baas, praat er zelfs niet meer mee (hij heeft in realiteit nog nul komma nul beslissingsrecht of macht eens het failliet is uitgesproken).
Ten tweede: ga ZELF overal achter aan, want de geboden hulp via vakbond of advocaten is meestal zeer traag en/of onbestaande.
De gevolgen voor mezelf en mijn gezin zijn ronduit wraakroepend. Iemand ie zijn bedrijf met opzet heeft laten kelderen om er dan zoveel mogelijk centen uit te halen (leverancier bevestigde me dat hij al maanden niets betaalde en de goederen voor eigen zak verkocht) loopt nog vrij rond en krijgt er nog complimenten bovenop.
Een werknemer bij zulke KMO mag op zijn geld wachten, lopen zeulen met administratie en mag zich vooral niet boos maken op de diensten die het onmogelijk maken om nog voort te doen.
Mer nog, ik durf beweren dat men in deze zaak specifiek meer had kunnen doen om fraude vast te proberen stellen en de gelden te verhalen op de baas zelf. Maar blijkbaar is men meer bezig met het formuleren van allerlei zaken die er niet toe doen.
Na een jaar heb ik niets in handen, maar is er toch weer een zogezegde "ondernemer" rijker geworden op mij rug, gesteund door boekhouders, advocaten en de Belgische staat.
Wat er nu moet gebeuren weet ik niet: het FSO zegt me dat ze niets kunnen doen zonder forumulier "F1", de curator mag ik niet bellen en de vakbond zegt telkens "dat ze er mee bezig zijn" of "dat er geen antwoord komt van de curator".
Tja...
Waarom kan men slachtoffers van een louche KMO niet gewoon uitbetalen en het nadien op kosten van de ex-baas uitzoeken?
Het bedrijf "Cry me a river" (niet de echte naam uiteraard) werd failliet verklaard ergens maart 2012. Ik werkte er toen anderhalf jaar, waarvan de laatste maanden doorgebracht werden zonder middelen. Als IT'er is het nogal moeilijk om je werk te verrichten zonder computers of laptops. Meer nog, wanneer we een klant moesten bezoeken was het meestal zo erg dat we met twee wagens, twee consultants en één laptop vertrokken en ter plekken Mc Gyver-gewijs onze plan trokken zonder middelen. (De facturen die onze baas hiervoor stuurde waren nochtans flink gepeperd).
Zelf reed mijnheer Beunhaas rond in elke 4 maanden andere luxewagens, sigaren rokens en pochend over zijn onderhandelingsskills. Terwijl we in de realiteit niet eens een plakband konden betalen om enkele kabels bij elkaar te houden, of een backup te nemen van de eigen data. Er was zelfs geen geld om toiletpapier te betalen, en de broodjes die Mijnheer Beunhaas liet brengen tijdens klantenmeetinges werden steevast niet betaald aan de leverancier. "Ja, maak maar een factuur dan..." De mensen zagen nooit hun geld.
Nu, een jaar later bijna, ben ik nog steeds op zoek naar achterstallig loon, vakantiegeld, en enkele onkosten die ik voor mijnheer Beunhaas maakte. Meer nog, de man in kwestie ligt lekker te genieten van zijn gestolen centen in zijn villa. Terwijl ik samen met mijn collega's nog wacht op ons geld.
Hiervoor kom je terecht bij het FSO (de RVA dienst die de sluiting van de ondernemingen regelt).
Het probleem is niet zozeer dat je lang op je geld moet wachten, maar vooral dat de procedure vrij onduidelijk is.
Zo heb ik nog steeds geen zicht op of mijn schuldvordering nu ja dan nee is binnengekomen, of wat ik juist kan verwachten qua vergoeding.
Hulp van de vakbond hieromtrend is minimaal, aangezien er maar een handjevol "specialisten" zich hier mee bezig mogen houden op de dienst arbeidsrecht. Maar de antwoorden die ik kreeg zijn ronduit tegenstrijdig.
Je kan op de website van het FSO wel inloggen met je e-ID. Wat ik als werkloze regelmatig doe om de stand van zake zelf op te volgen (gezien de vakbond toch niets doet).
Tot mijn verbazing merkte ik dat er nog steeds geen aanvraag was gebeurd, maar dat de RVA zelf al wel een beslissing had genomen dat we als ex-werknemers recht hadden op een uitbetaling.
Nuja, wanneer de curator en vakbond allebei je dossier "vergeten" door te sturen... krijg je helemaal niks.
Dan maar zelf alles regelen uiteraard...
Een goede raad aan iedereen die in een faillissement terecht komt: geef nooit iets af aan je ex-baas, praat er zelfs niet meer mee (hij heeft in realiteit nog nul komma nul beslissingsrecht of macht eens het failliet is uitgesproken).
Ten tweede: ga ZELF overal achter aan, want de geboden hulp via vakbond of advocaten is meestal zeer traag en/of onbestaande.
De gevolgen voor mezelf en mijn gezin zijn ronduit wraakroepend. Iemand ie zijn bedrijf met opzet heeft laten kelderen om er dan zoveel mogelijk centen uit te halen (leverancier bevestigde me dat hij al maanden niets betaalde en de goederen voor eigen zak verkocht) loopt nog vrij rond en krijgt er nog complimenten bovenop.
Een werknemer bij zulke KMO mag op zijn geld wachten, lopen zeulen met administratie en mag zich vooral niet boos maken op de diensten die het onmogelijk maken om nog voort te doen.
Mer nog, ik durf beweren dat men in deze zaak specifiek meer had kunnen doen om fraude vast te proberen stellen en de gelden te verhalen op de baas zelf. Maar blijkbaar is men meer bezig met het formuleren van allerlei zaken die er niet toe doen.
Na een jaar heb ik niets in handen, maar is er toch weer een zogezegde "ondernemer" rijker geworden op mij rug, gesteund door boekhouders, advocaten en de Belgische staat.
Wat er nu moet gebeuren weet ik niet: het FSO zegt me dat ze niets kunnen doen zonder forumulier "F1", de curator mag ik niet bellen en de vakbond zegt telkens "dat ze er mee bezig zijn" of "dat er geen antwoord komt van de curator".
Tja...
Waarom kan men slachtoffers van een louche KMO niet gewoon uitbetalen en het nadien op kosten van de ex-baas uitzoeken?
woensdag 9 januari 2013
outplacement - end of the line
Vandaag heb ik veel te doen. Ik ben (als werkloze dan nog) om 6u opgestaan, ben begonnen met de huishoudelijke taken, daarna iemand uit de nood geholpen door haar naar het werk te brengen en nu maak ik me klaar om naar mijn outplacemenet te gaan praten.
Ik ga de man in kwestie meteen ook zeggen dat na bijna een jaar praten het echt niet veel zin heeft. Wanneer men outplacement gebruikt om de eigen werknemers een loon te geven en de werklozen "bezig te houden", is't voor mij duidelijk: hier zit geen vooruitgang in.
Wanneer ik een voorstel doe tot opleiding, is er geen geld voor zogezegd. Wanneer ik een voorstel doe om van branche te veranderen, wordt me dit afgeraden (of laat men me twijfelen). En wanneer ik vraag om het dossier bij de RVA even mee op te volgen omdat ik er zelf geen blijf meer mee weet, gebeurd er totaal niets (zelfs niet na herhaalde vragen van mijn begeleider).
Eindconclusie is duidelijk: bij SBS zitten bepaalde mensen die neerkijken op werkzoekenden (in de wandelgangen heb ik daar trouwens al ronduit oneerlijke gesprekken opgevangen tussen begeleiders). Daarbij komt nog dat de begeleiders die het echt goed menen (want die zijn er zeer zeker) meer bezig zijn met de psyche van de werkzoekenden en met hun eigen pleziertjes, dan met echt mee naar oplossingen zoeken.
Mijn standpunt blijft: een werkloze in Vlaanderen is een rondlopende zak met overheidsgeld en subsidie waar outplacement bedrijven, interims en de vdab om de beurt een duit uit nemen en er nagenoeg niets voor in ruil geven.
Inmiddels zet ik mijn drukke dag verder... ik rijd rond, tracht mijn dossier en administratie op orde te houden en hoop nog met enkele mensen te praten ivm. een open vacature waar men intern me ging voor aanraden - iets waar mensen nogal tuk op zijn tegenwoordig, maar waar meestal niet veel van in huis komt omwille van HR diensten die er meer niet dan wel aanwezig zijn). Maar da's voor een andere blogpost...
Ik ga de man in kwestie meteen ook zeggen dat na bijna een jaar praten het echt niet veel zin heeft. Wanneer men outplacement gebruikt om de eigen werknemers een loon te geven en de werklozen "bezig te houden", is't voor mij duidelijk: hier zit geen vooruitgang in.
Wanneer ik een voorstel doe tot opleiding, is er geen geld voor zogezegd. Wanneer ik een voorstel doe om van branche te veranderen, wordt me dit afgeraden (of laat men me twijfelen). En wanneer ik vraag om het dossier bij de RVA even mee op te volgen omdat ik er zelf geen blijf meer mee weet, gebeurd er totaal niets (zelfs niet na herhaalde vragen van mijn begeleider).
Eindconclusie is duidelijk: bij SBS zitten bepaalde mensen die neerkijken op werkzoekenden (in de wandelgangen heb ik daar trouwens al ronduit oneerlijke gesprekken opgevangen tussen begeleiders). Daarbij komt nog dat de begeleiders die het echt goed menen (want die zijn er zeer zeker) meer bezig zijn met de psyche van de werkzoekenden en met hun eigen pleziertjes, dan met echt mee naar oplossingen zoeken.
Mijn standpunt blijft: een werkloze in Vlaanderen is een rondlopende zak met overheidsgeld en subsidie waar outplacement bedrijven, interims en de vdab om de beurt een duit uit nemen en er nagenoeg niets voor in ruil geven.
Inmiddels zet ik mijn drukke dag verder... ik rijd rond, tracht mijn dossier en administratie op orde te houden en hoop nog met enkele mensen te praten ivm. een open vacature waar men intern me ging voor aanraden - iets waar mensen nogal tuk op zijn tegenwoordig, maar waar meestal niet veel van in huis komt omwille van HR diensten die er meer niet dan wel aanwezig zijn). Maar da's voor een andere blogpost...
dinsdag 8 januari 2013
2013 het jaar van...
2013 is ingeluid. En daar ben ik als werkzoekende blij om.
Het is namelijk zo dat de meeste HR-diensten en bedrijven ongeveer nul activiteit vertonen vanaf ergens begin november tot half januari.
Je krijgt steevast het antwoord dat het "kalme weken" zijn, of dat je sollicitatie bij iemand ligt die "met vàkantsie is" (soms 4 weken aan een stuk).
Een en ander wordt veroorzaakt door de typsich Vlaamse arbeidsethos. Waarbij verlof nemen en overuren of glijtijd opsparen het hoogste goed is geworden.
Het is namelijk zo dat de meeste HR-diensten en bedrijven ongeveer nul activiteit vertonen vanaf ergens begin november tot half januari.
Je krijgt steevast het antwoord dat het "kalme weken" zijn, of dat je sollicitatie bij iemand ligt die "met vàkantsie is" (soms 4 weken aan een stuk).
Een en ander wordt veroorzaakt door de typsich Vlaamse arbeidsethos. Waarbij verlof nemen en overuren of glijtijd opsparen het hoogste goed is geworden.
donderdag 3 januari 2013
inefficiëntie bij Adecco
Sinds enkele maanden ben ik ingeschreven in een aantal interimkantoren. Niet dat ik er veel van verwacht (meestal zijn deze kantoren vooral bezig met het laten aanzwellen van hun kandidaten-databank (= €) zonder er verder echt iets mee te doen buiten hun prijs opdrijven naar de klanten toe), maar je weet maar nooit.
Een van die kantoren met wie ik regelmatig contact heb is Adecco.
Ze zijn vriendelijk, professioneel in de omgang en lijken me echt wel bezig met hun taak als interimkantoor.
Alleen jammer dat ze compleet falen op het gebied van informatieverwerking.
Het gaat namelijk van kwaad naar erger de laatste weken met het toeleveren van de juiste info aan de juiste mensen.
Ik schreef me eerst in via de (zeer omslachtige) reeks vragen en formulieren op hun website.
Daarna kreeg ik een bevestiging en ik werd enkele dagen later opgebeld voor een eerste vacature.
Zelf kijk ik om de andere dag naar hun aanbiedingen, of ik krijg de gepaste vacatures in mijn mailbox.
Wanneer ik zo'n passende job aangeboden zie, klik ik op 'nu solliciteren' of stuur ik motivatie + Cv naar de vermelde recruiter.
En vanaf dan loopt het blijkbaar volledig fout bij Addecco. Je wordt opgebeld, men geeft dingen verkeerd door of laat niets meer van zich horen tot je zelf terugbelt (en dan is de job meestal al verdwenen).
Ik heb zelfs de indruk dat men bij Adecco jobs eerder als een toevallige loterij uitdeelt aan kandidaten, maar vooral "geen last" wil van werkzoekenden (laat staan dat je initiatief neemt en achter een vacature aan gaat).
Dit interimkantoor heeft wat mij betreft afgedaan...
Een van die kantoren met wie ik regelmatig contact heb is Adecco.
Ze zijn vriendelijk, professioneel in de omgang en lijken me echt wel bezig met hun taak als interimkantoor.
Alleen jammer dat ze compleet falen op het gebied van informatieverwerking.
Het gaat namelijk van kwaad naar erger de laatste weken met het toeleveren van de juiste info aan de juiste mensen.
Ik schreef me eerst in via de (zeer omslachtige) reeks vragen en formulieren op hun website.
Daarna kreeg ik een bevestiging en ik werd enkele dagen later opgebeld voor een eerste vacature.
Zelf kijk ik om de andere dag naar hun aanbiedingen, of ik krijg de gepaste vacatures in mijn mailbox.
Wanneer ik zo'n passende job aangeboden zie, klik ik op 'nu solliciteren' of stuur ik motivatie + Cv naar de vermelde recruiter.
En vanaf dan loopt het blijkbaar volledig fout bij Addecco. Je wordt opgebeld, men geeft dingen verkeerd door of laat niets meer van zich horen tot je zelf terugbelt (en dan is de job meestal al verdwenen).
Ik heb zelfs de indruk dat men bij Adecco jobs eerder als een toevallige loterij uitdeelt aan kandidaten, maar vooral "geen last" wil van werkzoekenden (laat staan dat je initiatief neemt en achter een vacature aan gaat).
Dit interimkantoor heeft wat mij betreft afgedaan...