Mijn verdoken protest - zonder spandoek mèt de glimlach

In navolging van de webserie 'Hoe durven ze' (naar het gelijknamige boek van Peter Mertens - PVDA) wil ik ook mijn duit in het zakje van de 'trage revolutie' doen.

Wanneer je zoals ik, door de economie en de bedrijven bent uitgespuwd omwille van je mening of leeftijd, is er niets anders op te vinden dan een werkende arme te worden.
Met ca. 900 in de maand (bruto) kan je me denk ik wel in deze 'loonklasse' categoriseren denk ik.

De neo-liberalen onder u kunnen tevreden zijn; ik werk bijna gratis, en bovendien ben ik dus officiëel geen profiteur meer (ik trek geen steun, noch doe ik beroep op een bijpassing, waar ik recht op zou hebben).
Die kritiiek hoef ik dus al niet meer te horen.
In de ogen van de huidige kortzichtige economische politiek die momenteel heerst onder de banier van "de tering naar de nering" ben ik dus een 'hardwerkende Vlaming' - dat de mensen die me te werk stellen eigenlijk nu de parasieten zijn in dit verhaal, samen met de staat, laten we even over als stof tot discussie.

Mijn vorm van stil of verdoken protest hiertegen is simpel:
Ik saboteer.
Actief de boel laten om zeep draaien, in de eerste plaats door braaf te doen wat men van me verlangt. Zelfs zo goed, dat men me al een pluim heeft gegeven voor mijn inzet, da's mijn tactiek.

Ik speel het brave aapje, dat voor een handvol nootjes door de hoepel springt, ter vermaak van het publiek.
Een bedrijf en bij uitbreiding deze foute foute economie anno 2013, kan je maar het beste te lijf gaan van binnen uit.
Dat doe je niet door met een Guy Fawkes-masker op straat te komen in een betoging, of met spandoeken te lopen zeulen tijdens een vakbondsactie, dat doe je door je op te stellen als iemand die meewerkt (en dus centen krijgt) maar tegelijk niet mee dènkt. Een subtiel verschil, dat vaak het verschil maakt tussen een tevreden of een boze klant.

Ik voer dus heel basic uit wat men me opdraagt (you get what you pay for).
Waarbij de bedrijven eigenlijk hun eigen grootste vijand zijn.
Wanneer de werknemers zich uit protest, opstellen als domme werkkrachten zonder meer, zal het bedrijf op termijn minder of geen winst meer maken.
Meer nog, het is twee vliegen in één klap. Want ook hun klanten die bij deze firma's hun zakken laten leegschudden hebben het meestal aan zichzelf te danken.
Dus ook daar heb ik geen compassie mee. Dan hadden ze maar anders moeten beleggen, sparen, stemmen of consumeren.

Heel concreet: wanneer u dus een bedrijf contacteert  om bijvoorbeeld uw energiefactuur te laten nakijken, schrik dan niet dat u een zeer lieve behulpzame mens aan de lijn krijgt, die u met foutieve info (volgens de officiële richtlijnen van het bedrijf uiteraard, altijd je rug dekken) beïnvloed zodat u uiteindelijk MEER gaat betalen.
Schrik ook niet dat wat je ook doet, de bedrijven je blijkbaar blijven pàkken.
En misschien... heel misschien ... worden de belgjes en die brave klanten ooit eens ècht boos.
Misschien gaan ze zelfs de schuld leggen waar ze echt moet liggen.

En intussen werk ik verder... ik krijg loon, ik 'help' mensen... en wacht to de waterput van deze economie vergiftigd is.

U zal me niet zien op betogingen, aan de dop, of bijeenkomsten van politieke aard, u zal me achter de balie zien van uw bank, aan de telefoon bij uw reisbureau, aan het loket van de post, of misschien wel aan de telefoon bij uw verzekeringsfirma'.  Wie weet vind u me zelfs tof  - het is niet wederzijds.

De uitgespuwde mensen van deze economie raad ik allen aan het zelfde te doen: pik een laagbetaalde job bij een grote bekende firma, en begin te ondergraven...

dopdop forum - Waar werklozen elkaar kunnen helpen

Willen werklozen elkaar wel helpen?
Na een viertal maanden online is het dopdop-forum (http://dopdop.be/forum ) niet echt een success.

Een paar maanden terug lanceerde deze website, met bijbehordend forum.  Sindsdien zijn er een handjevol acties geweest om werklozen te laten posten, er was ook een facebook en twitter vermelding hier en daar.
Maar zonder budget en zonder echte marketing-ervaring is het niet makkelijk om volk te krijgen.

Een van de leden begon vervolgens te zeuren dat we niet werden door Google geindexeerd (los van de technische rommel hierachter, die waarschijnlijk zonder budget niet echt kon worden opgelost). De bedoeling was voornamelijk een soort in-crowd effect te creëren, waarbij de werklozen elkaar mond-aan-mond reclame makende, op de hoogte brachten van deze site.
Maar ook daar faalt het... de mensen (zo'n stuk of 20 intussen) die ik hierover aansprak (zelfs op het vakbondskantoor en bij de outplacement) waren zelfs meestal totaal niet geïnteresseerd om sociaal te doen tegen andere werklozen, laat staan elkaar te helpen.

Moeten we stoppen met dit forum?  Kan het beter? Kent er iemand een manier om hier meer mensen met het juiste profiel naar toe te krijgen?
Of was dit forum van bij de opzet een zeer slecht idee? (Alles was vrijwillig en gratis, dus geen reclame, noch betaalde admins, niks...)

Alle suggesties welkom, ikzelf en de administrator (we werken samen hieraan) zijn nu aan het twijfelen, vooral de zure opmerkingen van een van de leden liet ons inzien dat er misschien gewoon geen mensen zijn die hier echt gebruik van willen maken.  Nochtans is er VEEL nood aan informatie en onderling overleg denken we.
Reacties welkom!

---

2014 ; note: Het dopforum werd wegens gebrek aan interesse stopgezet.

Werkloze, pas u aan (en sla terug)!

"Ik blijf nog even werkloos denk ik, tot ik echt een goeie job vind, want anders verdien ik niet genoeg." 
Dat hoorde ik laatst een werkloze zeggen.  Het bleef, terwijl ik zelf net eender welke job had aangenomen, rondspoken in mijn hoofd.  Is het dat waard? Langer wachten? Langer doppen?  Neen! En ik leg uit waarom.

Zelf was ik ook ooit het principe toegedaan dat je maar beter langer kon rondzoeken, op zoek naar de ideale job, in plaats van het eerste beste baantje aan te nemen.  Maar ik zeg u, in het huidige Europa, waar we allen onder leiding van Duitsland, steeds flexibelere (lees: ondoenbaar voor je gezin) lager betaalde job moeten doen, is dat ondoenbaar.

De ideale job

Dat soort job, waar de afwachtende job zoeker op hoopt, bestaat eenvoudig weg niet meer! Dat is de harde, bittere realiteit in ons land momenteel. Die jobs zijn ofwel uitbesteed (anders had men de werkloze waarschijnlijk in dienst gehouden niet?) of verder uitgehold, opgedeeld en vervormd tot betekenisloze jobs die onderbetaald worden.

De werkloze kan maar beter de "DeCroo-val" voor blijven zeg ik. Die regeling is een asociale maatregel, uitgevonden door de "sociaal-liberale" OpenVLD, waarbij men de werkloosheidsuitkeringen sneller in tijd doet dalen, maar tegelijk geen maatregelen neemt om de arbeidsmarkt te verbeteren.   

Men jaagt met andere woorden, werklozen alsmaar sneller financieel in een hopeloze situatie waarbij ze om-het-even welke job moeten aannemen (lees: laagbetaald en lekker winstgevend voor de miljonairsvrienden van Alexander en Co).

De grootste fout die je dan als werkloze kan maken in België is door te blijven zoeken en trachten je 'oude' levensstandaard te behouden. De kans is zeer klein dat je dat zal kunnen waarmaken (we zitten niet meer in de jaren '80).

Pas je aan, en nek hen met je eigen consumptie.

Daarom raad ik werklozen aan om de kosten drastisch naar beneden te halen, àlle overbodige ballast overboord te smijten en minimalistisch te gaan leven, in combinatie met eender welke (meestal laagbetaalde) job.  

Op deze manier ga je het systeem op twee fronten tegelijk te lijf:

- Aan de ene kant ontsnap je aan de werkloosheids-administratie (die niet langer alle doen en laten controlleert) terwijl je ook nog geld verdient. Want momenteel zitten we in ons land nog in een situatie waar er minimumlonen en akkoorden zijn (niet lang meer vrees ik, maar ok). Profiteer hier van, voor het te laat is... 

Wie te lang wacht op de ideale job, zal er niet alleen geen vinden omdat ze niet meer bestaan, maar vooral in een situatie terecht komen waarbij men nòg lagere lonen en nog slechtere statuten zal uitvinden om mensen als halve slaven te laten werken. Tegelijk weiger je systematisch alle jobs waarbij men je niet naar je werk en kunnen betaalt binnen je eigen sector.

- Het tweede front is de consumptie. De werkloze die mijn raad opvolgt, stapt mee in het spelletje armworstelen dat er nu aan de gang is tussen 'het plebs' en 'het grootkapitaal'.

Wanneer we met z'n allen braaf de lagere jobs aannemen, maar volledig stoppen met alle extra's te consumeren, valt het systeem vanzelf (en snel) in elkaar.  Heel concreet: gooi die belgacom of telenet TV buiten, gooi je domme (met leugens gevulde) magazines eruit, tracht een zo goedkoop mogelijk alternatief te vinden voor je abonnementen, verzekeringen, banken, voeding, gebruik geen krediet (en al zeker geen kredietkaarten), neem het minimale, neem hetgeen 'hun' economie niets of nauwelijks iets oplevert.  

Wanneer je, zoals ik, uit de ICT wereld stapt, ga dan desnoods afwassen in een taverne. Of ga in een kledingzaak werken, ga de straten vegen, repareer fietsen.  Tegelijkertijd gooi je je auto eruit (bye-bye verzekeringen, dure benzine, reparatiekosten....), gooi zelfs je onhebbelijke gewoontes er uit om cola te drinken of naar een lokale piza tent te gaan...  Bestraf de economie die jou heeft uitgespuwd!

Geef niet toe

Daarvoor moet je uiteraard wel enkele regels respecteren. Wanneer een werkgever je een job aanbiedt in je eigen branche (bij mij dus de ICT), dan moet je voet bij stuk houden en je loon-naar-werken eisen.
Geeft men dit niet, dan zoek je buiten deze branche iets dat je nog net past. Op deze manier blijft er een tekort... want het is door mensen die toch maar ja knikken op eender welk loon, dat zulk uitbuitingssysteem blijft draaien.

Wanneer ik dan toch niet voldoende màg verdienen om MIJN job te doen, dan zal ik wel iets anders doen dat dichter bij huis is, of makkelijker is, of even weinig betaalt maar leuker is.  

Stel je eisen, wijk er niet van af, ... en anders moet je je aanpassen.

Mijn raad is misschien op het eerste zicht hetzelfde dan plat op de buik gaan, maar dat is het allerminst; door kei hard terug te slaan kan je zelf gelukkiger en met minder stress leven, en tegelijk je economie op de knieën dwingen.  

Indien meer mensen die zouden doen als werkloze, zouden er sneller èchte oplossingen komen vanuit de politiek ook denk ik, want nu kijkt men de kat uit de boom terwijl er massaal veel mensen in de armoede terecht komen en geen kant op kunnen.

Deze mensen zijn veelal werkloos geworden (mede dankzij mijn MAD-e (mutual asured destruction economie) toepassing, ... en ik raad hen aan hetzelfde te doen met het systeem dat hen niet heeft beschermd, gerespecteerd of onderhouden. 

Zoeken

Als eindconclusie kan ik stellen dat ik er gelukkig van word om niet meer in de file te hoeven staan, geen broodjes meer te eten 's middags en een laag loon te krijgen voor een easy job. 

Terwijl er 4-5 werkgevers zijn die me evenzeer hadden kunnen aanwerven voor een zeer aanvaardbaar loon in de ICT. Maar ze kozen er voor het onderste uit de kan te halen.

Ik hoop dat ze nog lang naar een kandidaat hebben gezocht voor hun openstaande vacature,... 

Intussen leef ik rustig verder, kom ik net rond, ... en consumeer ik niet meer bij diegenen die me hebben weggeworpen uit hun economie.  Met plezier, ik doe hetzelfde met jullie producten en diensten.

Intussen heb ik niet zitten wachten, zoekend op de ideale job, om dan binnen x-aantal maanden tot de conclusie te komen dat ik tòch maar iets anders zal moeten verzinnen.

dankwoorden

Enkele dankwoorden.

Ik maak me klaar voor een eerste dag (deeltijds) werk, na ± 95 gerichte sollicitaties ... enkele bedankjes zijn hier op z'n plaats.

In de eerste plaats dank aan diegenen die me in mijn zoektocht hebben gesteund, en zelfs tips en vacatures hebben doorgestuurd. Vooral één iemand, die zo ver ging om mijn CV bij de NMBS op de juiste plek te leggen, moet ik bedanken.
Ook een dank u aan mijn ex-collega's, die vaak met raad en daad hun eigen zoektocht naar werk deelden met mij, zodat ik ook kon horen bij bepaalde bedrijven.

Een sarcastische "dank u" voor al diegenen die bleven zeuren, en vaak vanuit hun veilige job of ivoren toren zeiden van "ga dan een opleidingeske volgen hé".  Ik hoop dat ze ooit zelf in zulke situatie komen, ...

"Bedankt" ook aan Alexander DeCroo, om de werkloosheidsuitkeringen sneller te doen dalen in tijd... dit gaf me niet de kans verder te zoeken naar een geschikte job om financiële redenen. Dit gaf me ook niet de kans om echt op zoek te gaan naar een andere richting.
Maar ik sla terug, met minder loon, kan ik ook minder uitgeven aan uw vrienden van de bedrijfswereld en hun consumptie-gerichte bedrijven.
Op deze manier kan u misschien uitleggen aan uw KMO buddies waarom de koopkracht van de mensen is gedaald.

Ik dank ook de VDAB, ik absoluut niets te hebben gedaan dan 11 compleet irrelevante vacatures te hebben doorgestuurd en me 5 uur bezig te houden met allerlei testen en gedoe waar ik dan uiteindelijk niet voor in aanmerking kwam wegens de "over"gekwalificeert.

SBS skillbuilders krijgt ook een dank u, niet dat het een job opleverde, maar wel omdat ik daar af en toe mijn gedacht eens kon komen zeggen. Op zich hielp het wel om een frisse kijk te krijgen op bepaalde dingen... of zulke diensten met overheidsgeld moeten gefinanciert worden blijft een vraag uiteraard :)

Een dank u ook aan het ACV, om hun vele fouten in mijn werkloosheidsdossier uiteindelijk recht te zetten (en dit met de apathie die zo eigen is aan vakbonden).

En last but not least: dank u aan mijn gezin, om me ECHT te steunen, en me de energie te geven om door te zetten en gewoon te blijven zoeken, ... de lach en de onschuldige altijd vrolijke blik van mijn dochter heeft me hier ook meermaals door geholpen, en me doen vergeten wat voor oelewappers er vaak sollicitaties afnemen bij KMO's.

Meer info over het hoe en waarom van mijn beslissing om niet meer in de ICT te willen werken, kan je trouwens lezen in mijn open brief.