U hebt het als trouwe lezer misschien al gemerkt, maar ik zit er door.
Niet alleen mentaal, maar ook creatief zit ik even op m'n tandvlees.
De laatste jaren heb ik mijn blog als uitlaatklep gebruikt, met plezier zelfs, ... toe ik een opleiding van de VDAB deed, toen ik absoluut niks deed, toen ik naar de gekste sollicitaties ging, toen ik voorlopige dingen deed... ik bleef altijd verslag uitbrengen.
Aan de reacties te lezen en te zien, zijn sommige mensen me heel trouw en help ik zelfs hier en daar mensen uit de nood.
Er zijn er ook die me met raad en daad steunden en hielpen...
Maar ik voel dat er een zekere verstarring gebeurd. Intussen heb ik mijn visie wel duidelijk gemaakt op een aantal zaken denk ik, .... dat vele managers me opgeblazen padden lijken of dat sommige KMO's, de VDAB en heel wat sollicitatiesprocedures niet deugen, en dat outplacement een grap is.
OPROEP
Een frisse wind op deze blog zou zo goed zijn... alleen hebben de voorbije jaren zich nul komma nul mensen aangemeld om mee te helpen.
Ik wil het nogmaals proberen, want er zijn meer werklozen denk ik :)
Ik zoek daarom iemand om deze blog als gastschrijver/schrijfster verder te zetten, al is het maar voor een week, een maand... je kan zelf kiezen voor hoe lang je dit wil doen.
Mail me alstublieft wanneer je momenteel werkloos bent, graag schrijft, en minstens om de paar dagen een blogpost wil doen over je werkloosheid en hoe je er meer leeft, denkt of omgaat, leuke anekdotes of wat dan ook.
Indien je zelf werkloos bent en interesse hebt mail me dan, of wanneer je iemand kent die deze blog wil voortzetten voorlopig.
Het einddoel is om een 'realistische' tegenhanger te zijn voor de VDAB blog, waarin werklozen in een opgekuist en opgesmukt stukje telkens bloggen over hun avonturen. We kunnen denk ik beter, meer realistisch en vooral onafhankelijk onze stem laten horen in een èchte werklozen blog.
Interesse? mail me op het mail adres dat rechts in de balk vermeld staat met een korte motivatie of toelichting ...
Wie weet geraken we met een aantal bloggende werklozen wel tot een mooi allegaartje van meningen en schrijfsels,... ik verzeker je, het motiveert soms!
vrijdag 12 juni 2015
dinsdag 9 juni 2015
lach zonder meer
Ik haal mijn kind van school (want als werkloze heb ik daar tijd voor). En ik lach, we gaan naar een speeltuin, we koken en eten, ik lees een verhaaltje voor... en ik lach.
En die lach krijg ik terug.
Want iedereen is vrolijk.
Dan gaat de deur dicht en zit ik alleen aan een tafel.
Met voor me een portefeuille met nog 13 euro in.
En een mailbox vol afpoeiermails en 'we hebben u in de werfreserve' opgenomen leugens van werkgevers die over 10 jaar zelf ook niet meer bestaan.
En ik lach niet meer, de grijns is weg, de fake, de rommel, de zever, de verhaaltje, de luchtbel die ik blaas, alles is dan weg.
Je doet dat voor je kind... toneel spelen, doen alsof je werkt, normaal functioneert en alles aan kan.
Misschien moet ik het masker dat ik ook in deze blog ophoud afgooien.
Het masker van een werkloze die alles tracht te rationaliseren, ridiculiseren en te analyseren. Misschien moet ik bij mezelf beginnen, mijn individu, mijn echte ik... en eens kijken of ik er uit geraak, zien wat ik nog kan doen voor mijn veer breekt en voor ik zelfs niet meer kan lachen als mijn kind van school komt en weer iets nieuws heeft geleerd.
Waar is mijn laatste korrel motivatie?
En die lach krijg ik terug.
Want iedereen is vrolijk.
Dan gaat de deur dicht en zit ik alleen aan een tafel.
Met voor me een portefeuille met nog 13 euro in.
En een mailbox vol afpoeiermails en 'we hebben u in de werfreserve' opgenomen leugens van werkgevers die over 10 jaar zelf ook niet meer bestaan.
En ik lach niet meer, de grijns is weg, de fake, de rommel, de zever, de verhaaltje, de luchtbel die ik blaas, alles is dan weg.
Je doet dat voor je kind... toneel spelen, doen alsof je werkt, normaal functioneert en alles aan kan.
Misschien moet ik het masker dat ik ook in deze blog ophoud afgooien.
Het masker van een werkloze die alles tracht te rationaliseren, ridiculiseren en te analyseren. Misschien moet ik bij mezelf beginnen, mijn individu, mijn echte ik... en eens kijken of ik er uit geraak, zien wat ik nog kan doen voor mijn veer breekt en voor ik zelfs niet meer kan lachen als mijn kind van school komt en weer iets nieuws heeft geleerd.
Waar is mijn laatste korrel motivatie?
woensdag 3 juni 2015
Vries mij maar in
Wanneer ik de recente krantenkoppen lees bij artikels over werkloosheid, valt me vaak op wat voor visie onze politici er op nahouden. Het gaat dan niet alleen onze regeringspartijen trouwens, ook anderen zijn in hetzelfde bedje ziek.
De voorstellen om iets aan 'de werkloosheid' te doen, zijn op zich àltijd een one-shot methode. Men gaat dan in zulke voorstellen (vooral CD&V toont zich hier het meest out-of-touch) er één doelgroep uitpikken en deze dan helpen. Nuja helpen is een groot woord, men gaat een idee lanceren, meer niet. Concreet gebeurt er niks, en als er al iets gebeurt is het meestal in de vorm van subsidies geven aan bedrijven (die het afromen) of staatsinstellingen (die er hun overdaad aan personeel mee bekostigen).
Echte hulp kan je ook niet verwachten van een staat die al decennia lang dezelfde tactiek toepast.
De one-shot methode:
1 - cijfers opvragen bij een organisatie die notoir slecht omgaat met cijfermateriaal
2 - die cijfers gebruiken om er de nummer één van de lijst uit te vissen (meestal 'langdurig werklozen' of 'jeugdwerkloosheid')
3 - dat ENE topic dan aankaarten in de regering om er dan een nep-beleid rond te bouwen, waar men dan een x-aantal miljoenen subsidies begint uit te delen
4 - achteraf deze gang van zaken niet opvolgen, noch evalueren (althans niet publiek)
5 - daarna herhaalt men deze oefening weer in een volgende legislatuur
Deze viskeuze cirkel van domheid is niet alleen contraproductief, het leidt ook tot steeds verder van de realiteit staande ideeën van steeds meer enggeestige politici (en ik herhaal nog eens: ook van niet-regeringspartijen, deze praktijk gebeurt al lang van voor er zelfs van NVA sprake was bv.,... )
Invriezen
Het lijkt wel om men de visie heeft dat werklozen, of ze nu jong of oud zijn, invalide of gezond, man of vrouw, geen deel ziet uitmaken van de economie zolang ze niet werken.
Wanneer VDAB jobs oplijst in haar vergaarbak (alias databank) staan daar ook non-jobs tussen, ... alles wat mensen weghaalt van de uitkering is daar opgelijst, ook als het niet echt jobs zijn die de mensen vooruit helpen.
Zo lijst men alle zelfstandige functies op (zegt iets over de visie), zo lijst men ook zaken op waarbij je terecht komt in een krimpende branche of tak van de industrie die aan't verdwijnen is of weldra door technologische vooruitgaan zal krimpen.
De huidige generatie politici zouden zo te zien de werklozen het liefst invriezen tot er een geschikte en niet-te-weigeren job vrijkomt bij een van de bevriende bedrijven of instanties. Om vervolgens de werkloze in kwestie (op eigen kosten) te laten ontdooien en meteen te werk te stellen op deze plek.
Want werklozen zijn niet-denkende, niet-pratende, niet aan de economie deelnemende levenloze objecten die je zolang ze in de statistiek voorkomen van hier naar daar kan schuiven - da's althans de visie.
De realiteit van deze maatschappij is volgens mij echter zo, dat je werklozen, daklozen, illegalen, erkende vluchtelingen, ocmw klanten niet kan invriezen... (en dan nog zouden ze geld kosten aan elektriciteit), ze maken deel uit van je economie, sociaal weefsel èn maatschappij.
Een bepaald deel van de onder-een-stolp levende Vlàmingen wil dit misschien niet zien (zeker niet wanneer ze vanuit hun car-port 's ochtends in hun airco wagen naar de ondergrondse parking van hun werkplek rijden en eigenlijk nooit de echte buitenwereld zien, buiten de dijk van een rijke kustgemeente in't weekend).
Misschien wil men niet zien dat werklozen op zicht al-tijd geld gaan kosten aan de maatschappij. Wat je ook doet (ook al schrap je hun uitkering), het zal altijd impact hebben op koopgedrag, werklust, criminaliteit, of andere manieren waarop het de maatschappij geld zal kosten.
Het heeft dus geen zin deze werklozen met een kluitje in het riet te sturen met de zoveelse one-shot nep-oplossing. Het heeft geen zin om voor de zoveelste keer ofwel de langdurige, oudere of jonge werklozen met subsidies naar een job te sturen voor een bedrijf dat enkel uit is op die genoemde gelden... want enkele jaren later vergroot je het probleem omdat er structureel niks gebeurd.
Men kan de sociale zekerheid dan wel hervormen (lees: afschaffen waar mogelijk) maar de arbeidsmarkt zal dezelfde blijven, met dezelfde evolutie naar minder jobs, meer consumptie-gerichte levens en meer mensen die zich zullen aanpassen aan de nieuwe realiteit.
Jammer dat instanties als VDAB (gesteund door een dom beleid) blijven inzetten op branches die weldra zullen geautomatiseerd zijn,.... er gaat veel geld verloren nu, om de 42 jarige arbeider die door een faillissement op straat kwam te staan, om te scholen naar bijvoorbeeld chauffeur, om dan te merken dat deze man over enkel jaren tijd zal overbodig worden. En da's maar één voorbeeld, ... vorkheftruck chauffeurs, verkopers, callcenter medewerker, ... en ga zo maar door.
Intussen blijven we eenzelfde eenzijdige en makkelijk voor de massaTV te verdedigen standpunten zien, standpunten die al in de jaren '80 op een desastreuze manier door enkele SP ministers werd gebezigd en waarbij men volgens het bovenstaande vijfpunten lijstje 'oplossingen' voorstelt, terwijl men spijt heeft dat werklozen invriezen ook geld zou kosten.
In zulke maatschappij, waar ik als werkloze wordt beschimpt miskend en tegelijk wordt opgejaagd door de staat, zou ik maar wat graag me kunnen laten invriezen eigenlijk.... dan geef ik geen geld meer uit aan hùn economie,
geef ik geen huishuur of afbetaling meer aan huisbazen of walgelijke instanties die meer huizen bezitten dan waar ze in kunnen wonen,
verlies ik geen tijd aan vacatures zoeken op holle databanken die alleen uit zijn op mijn informatie,
verlies ik ook geen tijd met solliciteren bij omhooggevallen fills-a-papas die hun eigen industrie nog moeten leren kennen maar wel uit de hoogte doen omdat ze een Hugo Boss pakje kunnen betalen (met bijbehorend parfum dat naar kattenpis stinkt), moet ik me ook niet meer verantwoorden voor een jury van één persoon, die in dienst van het staatsapparaat (nog net voor het 16u is en naar huis kan) doorheen mijn papierwerk neust op zoek naar enige sporen van luiheid of jobzoekmoeheid in de hoop me te kunnen schrappen en moet ik ook niet meer rond zien te komen met de habbekrats die de staat me toegooit en waar ik dan noodgedwongen rommel mee koop in verachtelijke supermarkten en distributiekanalen van de 1%'ers die in elk land hun tentakels uitspreiden.
Nee,
vries mij maar in... want
vooruit denken, durven en doen is nog ver af.
De voorstellen om iets aan 'de werkloosheid' te doen, zijn op zich àltijd een one-shot methode. Men gaat dan in zulke voorstellen (vooral CD&V toont zich hier het meest out-of-touch) er één doelgroep uitpikken en deze dan helpen. Nuja helpen is een groot woord, men gaat een idee lanceren, meer niet. Concreet gebeurt er niks, en als er al iets gebeurt is het meestal in de vorm van subsidies geven aan bedrijven (die het afromen) of staatsinstellingen (die er hun overdaad aan personeel mee bekostigen).
Echte hulp kan je ook niet verwachten van een staat die al decennia lang dezelfde tactiek toepast.
De one-shot methode:
1 - cijfers opvragen bij een organisatie die notoir slecht omgaat met cijfermateriaal
2 - die cijfers gebruiken om er de nummer één van de lijst uit te vissen (meestal 'langdurig werklozen' of 'jeugdwerkloosheid')
3 - dat ENE topic dan aankaarten in de regering om er dan een nep-beleid rond te bouwen, waar men dan een x-aantal miljoenen subsidies begint uit te delen
4 - achteraf deze gang van zaken niet opvolgen, noch evalueren (althans niet publiek)
5 - daarna herhaalt men deze oefening weer in een volgende legislatuur
Deze viskeuze cirkel van domheid is niet alleen contraproductief, het leidt ook tot steeds verder van de realiteit staande ideeën van steeds meer enggeestige politici (en ik herhaal nog eens: ook van niet-regeringspartijen, deze praktijk gebeurt al lang van voor er zelfs van NVA sprake was bv.,... )
Invriezen
Het lijkt wel om men de visie heeft dat werklozen, of ze nu jong of oud zijn, invalide of gezond, man of vrouw, geen deel ziet uitmaken van de economie zolang ze niet werken.
Wanneer VDAB jobs oplijst in haar vergaarbak (alias databank) staan daar ook non-jobs tussen, ... alles wat mensen weghaalt van de uitkering is daar opgelijst, ook als het niet echt jobs zijn die de mensen vooruit helpen.
Zo lijst men alle zelfstandige functies op (zegt iets over de visie), zo lijst men ook zaken op waarbij je terecht komt in een krimpende branche of tak van de industrie die aan't verdwijnen is of weldra door technologische vooruitgaan zal krimpen.
De huidige generatie politici zouden zo te zien de werklozen het liefst invriezen tot er een geschikte en niet-te-weigeren job vrijkomt bij een van de bevriende bedrijven of instanties. Om vervolgens de werkloze in kwestie (op eigen kosten) te laten ontdooien en meteen te werk te stellen op deze plek.
Want werklozen zijn niet-denkende, niet-pratende, niet aan de economie deelnemende levenloze objecten die je zolang ze in de statistiek voorkomen van hier naar daar kan schuiven - da's althans de visie.
De realiteit van deze maatschappij is volgens mij echter zo, dat je werklozen, daklozen, illegalen, erkende vluchtelingen, ocmw klanten niet kan invriezen... (en dan nog zouden ze geld kosten aan elektriciteit), ze maken deel uit van je economie, sociaal weefsel èn maatschappij.
Een bepaald deel van de onder-een-stolp levende Vlàmingen wil dit misschien niet zien (zeker niet wanneer ze vanuit hun car-port 's ochtends in hun airco wagen naar de ondergrondse parking van hun werkplek rijden en eigenlijk nooit de echte buitenwereld zien, buiten de dijk van een rijke kustgemeente in't weekend).
Misschien wil men niet zien dat werklozen op zicht al-tijd geld gaan kosten aan de maatschappij. Wat je ook doet (ook al schrap je hun uitkering), het zal altijd impact hebben op koopgedrag, werklust, criminaliteit, of andere manieren waarop het de maatschappij geld zal kosten.
Het heeft dus geen zin deze werklozen met een kluitje in het riet te sturen met de zoveelse one-shot nep-oplossing. Het heeft geen zin om voor de zoveelste keer ofwel de langdurige, oudere of jonge werklozen met subsidies naar een job te sturen voor een bedrijf dat enkel uit is op die genoemde gelden... want enkele jaren later vergroot je het probleem omdat er structureel niks gebeurd.
Men kan de sociale zekerheid dan wel hervormen (lees: afschaffen waar mogelijk) maar de arbeidsmarkt zal dezelfde blijven, met dezelfde evolutie naar minder jobs, meer consumptie-gerichte levens en meer mensen die zich zullen aanpassen aan de nieuwe realiteit.
Jammer dat instanties als VDAB (gesteund door een dom beleid) blijven inzetten op branches die weldra zullen geautomatiseerd zijn,.... er gaat veel geld verloren nu, om de 42 jarige arbeider die door een faillissement op straat kwam te staan, om te scholen naar bijvoorbeeld chauffeur, om dan te merken dat deze man over enkel jaren tijd zal overbodig worden. En da's maar één voorbeeld, ... vorkheftruck chauffeurs, verkopers, callcenter medewerker, ... en ga zo maar door.
Intussen blijven we eenzelfde eenzijdige en makkelijk voor de massaTV te verdedigen standpunten zien, standpunten die al in de jaren '80 op een desastreuze manier door enkele SP ministers werd gebezigd en waarbij men volgens het bovenstaande vijfpunten lijstje 'oplossingen' voorstelt, terwijl men spijt heeft dat werklozen invriezen ook geld zou kosten.
In zulke maatschappij, waar ik als werkloze wordt beschimpt miskend en tegelijk wordt opgejaagd door de staat, zou ik maar wat graag me kunnen laten invriezen eigenlijk.... dan geef ik geen geld meer uit aan hùn economie,
geef ik geen huishuur of afbetaling meer aan huisbazen of walgelijke instanties die meer huizen bezitten dan waar ze in kunnen wonen,
verlies ik geen tijd aan vacatures zoeken op holle databanken die alleen uit zijn op mijn informatie,
verlies ik ook geen tijd met solliciteren bij omhooggevallen fills-a-papas die hun eigen industrie nog moeten leren kennen maar wel uit de hoogte doen omdat ze een Hugo Boss pakje kunnen betalen (met bijbehorend parfum dat naar kattenpis stinkt), moet ik me ook niet meer verantwoorden voor een jury van één persoon, die in dienst van het staatsapparaat (nog net voor het 16u is en naar huis kan) doorheen mijn papierwerk neust op zoek naar enige sporen van luiheid of jobzoekmoeheid in de hoop me te kunnen schrappen en moet ik ook niet meer rond zien te komen met de habbekrats die de staat me toegooit en waar ik dan noodgedwongen rommel mee koop in verachtelijke supermarkten en distributiekanalen van de 1%'ers die in elk land hun tentakels uitspreiden.
Nee,
vries mij maar in... want
vooruit denken, durven en doen is nog ver af.