Waarom ik mee opstap op 6 november:
Er wordt een algemene betoging op 6 november georganiseerd, de organisatie gaat uit van de drie grote vakbonden van ons land, en dit voor alle werknemers in alle sectoren.
Ik voeg me als werkloze, uit protest en tegelijk uit solidariteit, bij deze betoging. (Vanuit Antwerpen is het verzamelen om 9u in het centraal station)
De hoofdreden is het pure ongenoegen over het niet vinden van een leefbare, niet-verlieslatende job.
Akkoord, er zijn jobs, da's op zich niet het probleem. Het probleem ligt'm in de leefbaarheid van mijn puzzelstukjes die in elkaar moeten passen. Deze (en de vorige) regeringen hebben geen sikkepit gedaan aan de werkgelegenheid en de bijhorende factoren zoals mobiliteit en duurzaamheid, laat staan koopkracht.
Integendeel, ik merk dat men nog meer dan anders naar belastingsvoordeel zoekt bij bedrijven (niet naar echte werknemers), dit kan blijkbaar enkel door de zogenoemde jongeren en minderheden een extra kans te bieden (meestal ten koste van mensen als ik, die in de dertig zijn en uitgespuwd worden overal waar ze komen). Ik ben niet alleen te duur, te oud, maar ik lever geen extraatje op voor de bedrijven. Mijn koopkracht daalt dus drastisch, mijn zelfwaarde en vooral mijn status dalen mee. Want waar je ook komt, men omhelst nog liever een hoestende Ebola-patiënt dan een werkloze.
En ja akkoord, je mag niet aan zelfbeklag doen tegenwoordig. Moet ik dan altijd zwijgen? Moet ik dan als werkloze in alle eenzaamheid en stilte naar werk zoeken, vechten tegen de bierkaai en intussen zwijgen en consumeren? Dat hebben ze graag denk ik, zo'n rechtse regering. Makke schapen genereren, die ondanks tegenslagen en een klimaat dat hen vijandig gezind is, toch braaf ja-knikken en de denkbeeldige "bullseye" opspelden zonder daar verder vragen bij te stellen.
Een bijkomende reden om mee op te stappen is dat de vakbonden, hoezeer ik hen ook een bende corruptie vindt, de enigen zijn die nog openlijk echte actie voeren tegen deze regering. Er zijn wel een paar losse groeperingen vanuit de burgers en enkele kleinere partijen die kritiek hebben, maar een echte initiatief is er niet echt.
Ik zit op dat punt echt met een ei, zo te zeggen, ik wil op straat komen, ik wil me laten horen, ik wil mensen informeren en vooral duidelijk maken dat men een "Vlaanderen voor de rijken" aan het afwerken is, een systeem dat men al enkele jaren in opbouw heeft, maar waar deze regering de paar laatste nagels van in de doodskist zal kloppen. Ik geloof echt dat het nieuwe Vlaams-Thatcherisme dat we nu zien opduiken een neerwaardse spiraal zal inzetten. Temeer omdat men duidelijk àlles afmeet op de cijfers en de economische waarden, zonder deze rechtse strengheid waar men zo tuk op is, ook toe te passen op hun eigen vrienden. Met die vrienden bedoel ik de industrie, de grote bedrijven, de sjoemelende medemens met genoeg geld om zich dure advocaten in te huren, en vooral de "eigen" kliek van ondernemers die zich zelfs zo boven de wet stellen dat ze zonder blikken of blozen een 15% aandeel in de door de belastingbetaler bekostigde electriciteits-netwerk beheerder kunnen kopen.
Een laatste reden om mee op te stappen is de niet aflatende pochende rechtse houding van vele mensen. Ik merk vaker en vaker dat je discussies over politiek niet eens meer kan voeren aangezien het hele discours verziekt is door "het kan nu eenmaal niet anders". Men heeft duidelijk al jaren campagne gevoerd om de mensen wijs te maken dat men nu eenmaal moet besparen omdat er geen geld is. In een land waar men de hoogste belastingsgraad heeft van heel de wereld (op enkele landen na) en waar je voor alle diensten ook EXTRA moet bij betalen, is het onlogisch om te merken dat we blijven leeggeroofd worden door banken, vakbonden, politici, subsidie-opslokkers, grote bedrijven en buitenlandse ketens (ja, ik ben geen economisch globalist, maar dit terzijde), ... daarna beweren dat je niet anders kan dan de gewone mensen treffen is ronduit diefstal. Zeker wanneer de grote vermogens niet aangepakt worden, de kleine zaken onbeschermd worden overgelaten in de concurrentie met de industrie-lobby en je verder geen stop kan zetten zonder jezelf gepluimd te voelen.
Dat er trouwens geen kleine zelfstandigen en winkeliers mee opstappen lijkt me raar, ze zouden de eersten moeten zijn om deze regering te boycotten en mee te betogen. Maar misschien is korte-termijn geldgewin belangrijker dan enige lange termijn visie of zelfs het nadenken over voortbestaan.
Ik ben uitgekosts door deze arbeidsmarkt en deze maatschappij, ik ben ontevreden en ik ben vooral woedend op de mensen die deze rechtse regering aanzien als een redding, want op enkele details na (niet alles is slecht) zijn het allemaal maatregelen die er voor zullen zorgen dat achtereen jouw baas (mits de juiste connecties) in een dikke villa woont en zich geen zorgen moet maken over de goede scholing van zijn kindjes, Terwijl de modale burger al blij mag zijn dat kindlief 's nog naar school mag gaan, zij het dan in een school waar de kwaliteit abominabel is, en waar je evenzeer voor alles bij moet betalen.
Men is ons aan't wijsmaken dat we langer, harder en meer moeten werken. Terwijl de top-kapitalisten elke seconde rijker en sterker worden, zonder daar een klap voor te hoeven doen, buiten uit de juiste vagina te zijn geplopt bij de geboorte.
Tijd dat we de Franse Revolutie verder voltrekken, zo vind ik, en deze strijd voor eens en voor altijd beslechten.... Maximale tegenstand, gun hen niks, ... voor mij alvast een zwarte Kerstmis, waarbij ik het zelfs zal vertikken één kerstbal of slinger te kopen, laat staan een cadeau.
Haal uw cadeau's maar bij de regering... of uit uw eigen zonnepanelen, maar niet meer bij mij.
Deze economie gunt mij niets,... verwacht dus zeker geen positieve impact van mij op gebied van koopgedrag, stemgedrag of sociale inbreng.
Wanneer ik jammer genoeg enkel maar kan betogen en mijn koopgedrag kan aanpassen om dit soort ongenoegen te uiten, dan zal ik me daar toe beperken.
Ik roep hierbij alle werklozen op om mee op te stappen deze donderdag. Vul een "V" in op je stempelkaart en stap mee op... laat het geen V van Vakantie zijn, maar een V van verzet!
