Er zijn maar twee dingen die ik echt nodig heb, koffie en geld. Geld om gewoon rond te komen met de minimale behoeften, en koffie (een van die minimale behoeften) om me recht te houden doorheen de dag.
Gisteren heb ik mijn eerste dopgeld gekregen, gestort op de rekening door de vakbond.
We mogen blij zijn dat we in België zo'n goed systeem hebben, een sociaal vangnet dat mensen zoals mij opvangen wanneer het even minder gaat. Wanneer je als een hond bent buitengesmeten op een bedrijf, of wanneer je niet meer kan rondkomen.
Ik kan weer even voort, en ga proberen de komende week tegelijk een hobby op te pikken om actief te blijven, af en toe te fietsen om mijn zere benen te laten bewegen, en vooral een paar gerichte sollicitaties te proberen doen richting mijn vroegere branche. Al is het misschien tijd dat ik de stap durf zetten naar iets dat ik al lang wil gaan doen, maar misschien veel minder verdient.
Ik zou heel graag uit de IT / ICT branche stappen en richting voeding gaan. Klinkt misschien raar, maar ik denk dat de tijd er rijp voor is om bijvoorbeeld te koken of iets te maken met je handen dat voldoening geeft omdat mensen het opeten en lekker vinden.
Geeft denk ik in ieder geval meer werkvreugde dan te wachten in een meeting tot je baas eindelijk je werk wil erkennen via een powerpoint presentatie.
0 reacties:
Een reactie posten