Werkzoekenden, kijk uit in wat voor KMO je terecht komt!

Ik merk steeds vaker dat vacatures bij KMO's enkele maanden ingevuld blijven, om dan weer op te duiken in de VDAB databank.
Zelf ben ik al vaak genoeg in de val gelopen van wat ik zombie-KMO's noem - ze zijn dood, maar weten het zelf nog niet.
Daarom wil ik enkel tips geven voor de mensen die willen  ingaan op een vacature van een KMO.

Allereerst al vermelden dat je bij je vakbond (en ook privé trouwens) kan laten nakijken of dat bedrijf wel gezond genoeg is.

Mijn eigen ervaringen bij KMO's is van die aard dat ik nu systematisch KMO's laat nakijken bij de vakbond (je betaalt daar tenslotte toch lidgeld voor niet?).

Op de vier kleine bedrijven waar ik tijdens mijn loopbaan al heb gewerkt, had ik in alle gevallen een slechte ervaring zoals dat dat politiek correct wordt genoemd. Het eerste bedrijf stopte er mee omdat de winst te laag was (een export firma in de bouten en moeren branche), het tweede stopte ermee omdat ze door durfkapitaal waren gespijsd (en opeens durfde dat kapitaal niet echt meer te investeren), derde en vierde bedrijf was nog erger: daar heeft de baas het met opzet failliet laten verklaren om telkens met de poen te gaan lopen en de werknemers achter te laten met achterstallig loon en een hoop telefoons van niet betaalde leveranciers.

KMO's zijn zeker niet altijd zo negatief dan bovenvermelde ellende, maar toch,... je kan maar beter opletten.
Zeker wanneer je zelf boven de dertig jaar bent en een beetje een 'vaste' stek zoekt.

Bij elke kleur van vakbond kan je, indien je een contract van een werkgever krijgt aangeboden, een check-up laten doen over de financiële gezondheid van dat bedrijf. Je kan zelf ook via de online staatsblad versie een en ander over de firma opzoeken (wie financiert het, wie richtte het op en wanneer....)

Als ik één goede raad kan meegeven: ga er van uit dat een KMO in slechte papieren zit, en tracht het addertje onder het gras te vinden (meestal is er wel een) bij de vacature waar je op af gaat.  Vraag desnoods eerlijk aan de KMO'er van dienst wat 'the deal is', de jongere generatie ondernemers staat daar meestal nogal positief tegenover en zal je meestal eerlijk antwoorden wat er met je voorganger is gebeurd of hoe hun toekomstvisie er uit ziet.  De oudere generatie KMO'ers zijn op dat punt al pakken minder betrouwbaar (naar mijn ervaring) en liegen er desnoods op los met het nodige dedain tegenover de kandidaat.

Vooral goed rondkijken is de boodschap. Ik was ooit bij een KMO op gesprek, waar de vloer al in maanden niet was schoongemaakt, de posters aan de muren hier en daar hoeken vertoonden en waar het bureau van de HR verantwoordelijke haastig werd verlaten door enkele mensen van een naburige firma die er gezellig zaten te roddelen (met de nodige koffiekoeken er bij). Even later trachtte men me wijs te maken dat men daar zeer hard werkte en tot het uiterste ging voor hun klanten.... naaah, als je er niet eens in slaagt je imago geloofwaardig te houden op een gesprek, wat moet het dan zijn wanneer je daar echt gaat werken?


Tips voor KMO vacatures:

1- Kijk de financiële gezondheid en achtergrond van de firma na voor zover mogelijk (zijn ze onderdeel van een groter geheel?).

2- vraag hen naar de toekomstvisie, referenties, eventueel naar toekomstplannen

3- leg hen uit dat je gezien de crisis, onzeker bent om in een kmo te werken, leg uit waarom je twijfelt (zeker wanneer je concrete andere aanbiedigen op tafel hebt liggen).

4- staar je nooit blind op de aangeboden extra voordelen, bij KMO's moet je dat meestal met een korrel zout nemen, zeker nooit afgaan op de aangeboden wagens (aangezien men daar meestal de mensen mee tracht te overhalen)

5- en mijn laatste tip: trek je ogen en oren ZEER goed open tijden de sollicitatie,... de receptie, de meubels, het materiaal, de andere werknemers (vaak verraad hun houding veel), de omgeving, elke klein detail kan er op wijzen dat deze firma het goed doet, of net niet...

ongeoorloofde vragen tijdens job interview

Normaal ben ik zeer blij wanneer ik word uitgenodigd voor een gesprek bij een bedrijf. Ik ben zelfs nog meer in mijn element wanneer blijkt dat ik rechtstreeks mag solliciteren bij het bedrijf waar ik wil werken en dus niet via recruiters moet gaan.

Ik kreeg zulke kans bij een firma in het Antwerpse. Vorige week ging ik er naartoe om met de zaakvoerder te praten.
---

Ik kwam mooi op tijd aan bij Organi in Wilrijk, parkeerde me op hun ruime parking en ging binnen in de grote hal. Er zaten twee dames aan de bijna onverlichte receptie, en verderop stond iemand schoon te
maken. De eerste indruk was dat de tapis-plain, de prefab-zetels en tussenmuren, samen met de oorkondes aan de muur nogal ouderwets aandeden. Iets wat je niet verwacht bij een IT-firma die zichzelf anno 2013
vooruitstrevend noemt. (Voor de insiders: Wanneer je hun naakte domeinnaam intypt krijg je een error-melding trouwens :-) je moet er nog www. voortypen of het lukt niet ... maar dit terzijde.)


Ik mocht me neerzetten in het "salon". Wat neer kwam op enkele vrij sjofel uitziende stoeltjes die aan elkaar waren vastgemaakt om een zitbank te vormen (laatste keer dat ik zulks zag was op een vdab-infodag). Er stond een salontafeltje bij met daarop enkele ringmappen.

Ik bladerde in afwachting van mijn afspraak met Dhr. Grauwet in een van deze mappen, en zag tot mijn verbazing enkele slecht gekopiëerde artikels over het bedrijf. Men had deze firma blijkbaar in 1977 opgericht, een tijdperk waarin het meubilair (en later ook de werk-ethos zo kwam ik te weten) blijkbaar nog was blijven steken.

De bron van deze artikels waren allemaal duidingsmagazines uit de Vlaamsche-KMO sfeer. Zo zijn er boekjes waar men systematisch bedrijfsleiders die lid zijn van het VBO, DVO, UNIZO en andere
organisaties, interviewt om hen vervolgens een volledig artikel hun eigen propagande te laten spuien.

Vroeger deed men dit nog onder het mom van economische journalistiek, maar deze dagen gaat men plat op de buik om om het even wie enkele honderden euro's geeft een platform te geven om hun bedrijfje in de
verf te laten zetten. Al dan niet met flaterende foto's erbij...

Ik dacht meteen aan de ex-baas van een inmiddels gezonken firma waar ik werkte.  Hij deed ook vaak mee aan dit soort geintjes (niet meer dan bezigheidstherapie voor verveelde KMO'ers) waarbij men 150 euro
betaalde om daarna 2 pagina's te mogen vullen met de grootste leugens over de zogenaamde innovativiteit van het bedrijf. Innovativiteit die toen vooral terug te vinden was in het hoofd van de CEO, maar verder
volledig dode letter bleef binnen de firma.
Innovativiteit die je vooral in een boekje moet vertellen, maar nooit uitvoeren dus,... De "journalist" van dienst die het fabeltje in tekst omzet, heeft wijselijk ook weggelaten dat er een "are you ready for
the next millennium-poster" boven mijnheer zijn bureau hing anno 2012.

Maar ik dwaal af.

De map op het salontafeltje van Organi (wat een kutnaam trouwens) met halve waarheid-artikels was zo herkenbaar dat ik ze met een brede grijns op mijn gezicht zat te lezen.

Een man met een tot aan zijn oksels opgetrokken zwarte pantalon en een opgepoft wit hemd kwam op me af en hij schudde me haastig de hand, zonder mijn naam te vragen of wat dan ook. Hij stelde zich ook
niet voor, maar door de map die ik zonet had doorgenomen wist ik dat dit de lokale Napoleon moest zijn, Dhr. Grauwet.

Hij verdween weer even naar de receptie, waarna een van zijn assistentes me naar een bovenverdieping van het gebouw leidde.
Onderweg zag ik een zeer treurig uitziend iemand aan een computer zitten terwijl hij meelijwekkend naar me keek op de trappenhal. Ik kon zo zien dat wat hij dacht: "weer een sukkel die komt solliciteren".
Ik zette me neer in de vergaderzaal met een glas water dat me snel werd gegeven. Een tien minuten later kwam de bedrijfsleider binnen.

Hij keek me niet aan, en begon meteen te vertellen dat ik mijn CV via 'de beurs' had binngegooid.
Ik corrigeerde hem, ik had namelijk mijn CV op hun vacature gestuurd die via vacature.com online stond.

Daarna kreeg ik te horen dat hij snel wilde gaan, aangezien hij sollicitaties altijd snel wil afhandelen. Geen probleem... doe maar. Het ging er hem duidelijk om, om mensen gezien te hebben, los van hun
CV of capaciteiten.

Daarna begon een ongeloofelijke opeenvolging van vragen die eigenlijk
niets met de job te maken hadden:
"Vertel eens iets over uw persoonlijke situatie..."
"Werk-gerelateerd, wat bedoelt u precies?" probeerde ik.
"Waar u woont enzo...."
Ik legde hem uit waar ik woonde. Waarna hij doorvroeg:
"Wat is uw leeftijd"
"Wie zijn uw ouders... uw moeder? Uw vader?"
...
"Wat doet uw vriendin?"
"Met wat voor wagen rijdt u?"
Ik zei hem dat ik met een kleine wagen rijdt.
"Ah, dan zal je wel interesse hebben in onze bedrijfswagen nee?" zei
hij op kleinerende toon.
"Niet echt... nee eigenlijk niet" Antwoordde ik de arrogant overkomende man in zijn poofy-hemd... intussen kon ik hem al niet meer luchten.

Hij bleef maar doorgaan, de meest irrelevante vragen stellen.  De antwoorden interesseerden hem ook geen hol, want zodra ik iets begon te vertellen onderbrak hij me (ook al had hij niet eens één zin gehoord) en deed hij een handgebaar om voort te doen. Hij keek niet echt op van zijn papieren, het interesseerde hem totaal niet.

Toen kreeg hij een telefoon, en ging hij eigenlijk 'afronden'. Hij stelde nog een vraag over zijn eigen bedrijf, waarna hij rechtstond en al de gang op liep  terwijl ik mijn jas nog aan het aantrekken was. Hij kwam verveeld terug kijken in de vergaderruimte, waarna hij verdween en me zelf de uitgang liet terugvinden.

Eens beneden gekomen zag ik de volgende kandidaat al klaarzitten in
het jaren '70 decor. En ik glimlachte.

Zelfs voor een toploon zou ik voor dit soort schertsfiguur niet willen werken, met zijn oubollige firma in een nichemarkt die zogenaamd elk jaar 10% meer omzet draait. Nuja, omzet draaien is geen winst draaien
uiteraard, en dat weet die "CEO" met zijn bvba'tje maar al te goed.


                                                         --
PS:  Normaal hou ik deze blog vrij algemeen, want namen noemen is niet professioneel. Maar daar maak ik bij dit bedrijf graag een uitzondering op aangezien men zelf daar de regels van het solliciteren totaal negeert.


De bedrijfsnaam verander ik dan meestal in iets ludieks, grappigs, zoals 'kommer en kwel. inc.' of 'wedontcare NV'.  Maar bij dit bedrijf kan ik met recht en reden zeggen dat ik de naam er graag bij vermeld,
misschien hebben andere werklozen er nog iets aan wanner ze bij deze naar mijn menig boertige "CEO" willen komen werken.

HR diensten en domme trefwoorden

Waar ik de laatste tijd meer en meer mee in aanraking kom zijn HR-diensten die zo vreselijk ver van de realiteit van een functie staan, dat ze de woordjes-vergelijken methode beginnen toepassen.

Men gaat dan in de CV's van kandidaten na, of dezelfde bewoording en skills voorkomen dan in de vacature, om op die manier mensen al dan niet uit te nodigen. Wanneer ik met mensen die deze techniek toepassen (off the record) praat, blijkt dat men dit doet omdat men te veel kandidaten heeft, en meestal nul komma nul kennis van de jobinhoud.
Een mooi voorbeeld van de resulterende afpoeierbrieven kan je hieronder vinden:


Het werk zoeken via het opsturen van CV is dus een soort van raadspelletje geworden voor de werkloze, waar het er vooral op aan komt om zoveel mogelijk 'hits' op trefwoorden te krijgen.
Zoekt men iemand die met "Word" kan werken? En heb jij toevallig "Office pakket" geschreven? Pech, geen hit...

Bovendien was de HR-**** van dienst zelfs te lui om de titel van de vacature (die naar drie helpdeskmedewerker vroeg) te verandern in haar afpoeiermailtje.

Dag --------------

Je solliciteerde voor de functie van 3 ICT Helpdesk medewerkers (m/v) – 100 %.

Op basis van je schriftelijk dossier besliste de selectiecommissie om je kandidatuur in de 1ste selectieronde (selectie op dossier) niet langer in overweging te nemen: de commissie toetste hierbij per kandidaat de criteria af die in de vacature vermeld stonden. Andere kandidaten voldeden echter meer aan het profiel voor deze functie. 

Wij danken je voor je interesse en wensen je veel succes bij de verdere uitbouw van je loopbaan.

Met vriendelijke groeten

----- -------
HR - directeur blablabla

Ik hoop van harte dat de organisatie in kwestie op deze manier opgezadelt geraakt met drie komplete papegaai-achtige onbenullen,... waarschijnlijk staat dezelfde vacature er tussen nu en 6 maanden opnieuw. Misschien dat men dan WEL de motivatiebrief wil lezen van gemotiveerde kandidaten ipv. "zoek de fout" te spelen op de CV's.

En we zoeken voort....