Wanneer je werkloos bent is het dagelijkse bestaan al snel een gevecht tegen je eigen demonen. Gemakzucht, armoede en een gebrek aan discipline zorgen er al snel voor dat je door je omgeving als marginaal beschouwd wordt.
Het is echter moeilijk om elke dag opnieuw op tijd uit je bed te komen, de rekeningen door te nemen om vervolgens met een glimlach de rest van de dag tegemoed te zien.
Wanneer je vriendin je niet meer ziet staan, je naar verlopen DVDs kijkt die je al jaren in je collectie hebt staan, je de afwas ziet aangroeien zonder de moed te hebben er aan te beginnen, dan kom je in het vaarwater van de marginaliteit.
Marginaal als in: geen deo meer gebruiken, de winterjas van drie jaar geleden nog dragen ook al zitten er scheuren in, geen verwarming aansteken uit financiële overwegingen, eten uit blik kopen omdat het in promotie staat in een onbetrouwbare discountsupermarkt, ... u kent het wel.
Ik voel me de laatste dagen wat beter in die strijd, gewoon een kwestie van geld zeer goed te gebruiken - als is het maar om af en toe iets kleins te kopen dat je gelukkig kan maken - bovenop een soort van pose te behouden die op zijn minst mee kan met de mensen met een job en een leven.
Alleszins vecht ik liever tegen de marginaliteit dan op een nine-to-five job tussen gediplomeerde egocentrische mensen hele dagen te moeten luisteren naar hoe geweldig ze wel niet zijn en hoeveel hun auto wel niet kost per maand. Daar krijg je dan een bore-out of een burn-out, afhankelijk van hoe je in het leven staat. Ik lag vandaag tot twaalf uur in mijn bed omdat ik moe was. Het zachte geruis van mijn computer was alles dat me begroette. Voorlopig lijkt me dat ook meer dan voldoende.
0 reacties:
Een reactie posten