In ons land is er altijd wel wat te doen over de zogenaamde taalfaciliteiten. Wat vaak over het hoofd gezien wordt door mensen die graag met de ene of de andere taalvoorkeur komen aanzetten, is het feit dat een taal een zeer belangerijk aspect is van communicatie op de werklvloer.
Het is dan ook heel jammer om te zien hoe bij de vdab nogal wat mensen in cursussen en opleidingen gezet worden waar ze eigenlijk geen bal van begrijpen. Niet omdat ze dom zijn, maar vooral omdat ze de taal niet machtig zijn.
Tegelijk met deze vaststelling lees ik dat men het Steunpunt Gelijke Onderwijskansen gaat sluiten omwillen van bespraingsmaatregelen. Ik zie hier de besparing niet echt eigenlijk, wanneer je ziet hoeveel mensen zonder kennis van het Nederlands tòch verplicht worden een opleiding te volgen in datzelfde Nederlands, dan kan je alleen maar spreken van verkwisting van middelen. Wat heeft het voor zin om een Ghanees die nauwelijks zich verstaanbaar kan maken een opleiding tot dakwerker te geven wanneer deze al bij de eerste de beste werkgever door de mand zal vallen als iemand waar 'moeilijk' mee samen te werken valt.
Deze mensen willen werken, deze mensen willen Nederlands leren (diegenen die dat pertinent weigeren kan je trouwens makkelijk alle vormen van steun ontzeggen vind ik).
Toch gaat men dit centrum sluiten, puur om op korte termijn geld te besparen in deze crisistijd.
Op lange termijn zal zich dat wreken in meer onmondige mensen, meer niet-Nederlandstalige werklozen en vooral een disrespect tegenover deze taal. Want zeg nu zelf, als het land waar je naartoe gaat zèlf het al niet meer de moeite vindt om lessen te geven in de voertaal, wat moet een buitenlander er dan hoog mee oplopen? Of verwacht de betrokken minister (socialist trouwens) dat deze mensen uit eigen beweging en uit eigen buidel een taalles gaan nemen?
Een cursus Nederlands is nochtans broodnodig, al was het maar om de nodige middelen die momenteel worden aangewend om opleidingen te geven toch een klein beetje nuttig te gebruiken.
Heel concreet: ik kan slechts met de helft van de studenten van onze klas groentensoep-maken een gesprek voeren tijdens de pauze. De rest zijn mensen uit het voormalige Oostblok die op de vlucht zijn voor hun legerdienst of economisch betere oorden opzoeken. Hen kan het niet veel schelen of ze een cursus automechanica, sierduiken of kinderverzorging volgen: als er maar geld op tafel komt en ze niet terug moeten van waar ze komen.
0 reacties:
Een reactie posten