Zelfs de laatste dagen van deze cursus slaagt men er in om van de VDAB uit me te verbazen inzake dilletantisme. Educatief verantwoord omgaan met leerlingen is hen totaal vreemd, zo was vandaag nog maar eens te merken.
Het was donderdag, maar de leerkracht was al sinds enkel dagen ziek. Iedereen kan wel eens ziek worden (ook al gebeurt dat dan vrij vaak met deze docent) maar hetgeen me vooral vebaast is dat men nul komma nul idee heeft van wat met de mensen aan te vangen wanneer de leerkracht er niet is. Zelfs op de meest vierkant draaiende jobs is er altijd wel vervanging voorzien, of op zijn minst een bezigheid om de dode momenten toch enigzins nut te geven. Hier niet. Iemand was de 'metro' aan't lezen die hij had meegepikt terwijl hij op de bus stond te wachten in de kou en regen. Iemand zat een beetje in een boek te bladeren dat nog in de klas lag. Dit, terwijl we thuis allemaal wel beter materiaal hebben staan, betere dingen te doen hebben en ongestoord zouden kunnen leren thuis.
We vulden de appèl formulieren in, aftekenen dat je aanwezig was: hetgeen waar het om draait hier.
Normaal gezien, om educatief in orde te zijn, verwittig je de mensen op voorhand zodat ze niet in een lege klas komen opdagen. In mijn geval een lege klas vele kilometers en benzine van mij vandaan trouwens.
Ofwel zorg je voor alternatieve bezigheden, aangezien we toch binnen een week een groot eindexamen moeten afleggen lijkt het me niet zo moeilijk om een geschikte bezigheid te vinden: in de eerste plaats on te LATEN STUDEREN.
Maar neen, men verkiest ons acht uur lang in een stinkend lokaal zonder materiaal gevangen te zetten (want dat is het: vrijheidsberoving, men mag blij zijn dat we er geen PV van lieten opmaken door de politie).
De rit heen en terug is ook verloren studietijd trouwens. Weggeooid geld, tijd en milieubelastend rondrijden,... puur omdat men het vertikt leerlingen die een opleiding volgen te verwittigen.
Maar ach, we zijn toch maar üntermenschen nietwaar, werklozen, doppers die nul en geenerlij respect moeten krijgen en evenmin verwittigd moeten worden. Mensen wiens naam men na enkele maanden nog steeds niet kent omdat ze geen zak interesse hebben om ons terug aan werk te helpen.
Nochtans is men er als de kippen bij om, wanneer je te laat komt 's ochtends, al na een kwartier op een verwijtend nasaal toontje aan je telefoon te hangen, te mailen en te sms'en.
Opeens kan het dan wèl uiteraard. Een ambtenaar hier schiet pas in gang als hij mensen kan kloten (sorry voor al die ambtenaren die wel hun best doen... ze moeten wel ergens bestaan uiteraard en hun naam wordt besmeurd door dit soort slampampers).
Nog drie dagen te gaan, en men blijft overheidsgeld aanwenden om ons te pesten en tegelijk door middel van de meest inefficiënte constructies en middelen zichzelf aan werk te blijven helpen.
De VDAB is een verdoken vorm van werkloosheid, waar de werknemers zelf het uitschot en de uitvaagsels zijn, mensen die in geen enkel goed draaiend systeem zouden kúnnen werken vanwege te dom of te lui.
Ik kots er op.
Nog drie dagen en dan de relatieve vrijheid terugnemen, terug kunnen plannen, solliciteren,... niet meer in eideloze files staan om dan een dag met je duimen te zitten draaien.
0 reacties:
Een reactie posten