Dus ik werk nu bij een KMO. De naam en de branche doet er niet echt toe, feit is wel dat ze opeens snel en veel volk nodig hadden en dat ik één van de uitverkoren mensen was om daar te beginnen.
De KMO's zijn wel helemaal niet mijn ding normaal gezien. Samen met de naaste collega's eten 's middags (en naar hun gesmek luisteren) is niet echt aan mij besteed. Een MP3 speler in je oor hebben de ganse dag is ook quasi niet te doen, dus houden we het maar op occasioneel even buiten gaan staan om de zenuwen de baas te kunnen.
KMO's hebben ook een chronisch gebrek aan infrastructuur,... een deftige internetverbinding of performante servers moet je niet echt verwachten,... toch is het sympathiek. Het lukt allemaal wel met de middelen die voorhande zijn, en we verdienen er allemaal onze boterham mee.
Allereerst wilde ze een soort korting krijgen omdat ik werkloos was, maar blijkbaar is dat niet zo simpel. Er blijken tonnen geld weggegeven te worden door de staat (ocmw, jobkorting...) maar voor een werkgever die werklozen aanwerft is er blijkbaar niets extra.
Nu ja, voor mij is't prima. Ik heb nu een voltijdse baan en kan tenminste me beginnen bewijzen en proberen uit het slop te geraken van de voorbije maanden.
Wat meteen opviel is de totale ommekeer in mensen hun mentaliteit tegenover mij. Sommige mensen praten opeeens terug, anderen zijn blij voor me, en nog anderen zijn zelfs geïnteresseerd in wat ik doe. Tot een paar weken terug was het helemaal anders, ik voelde me zelfs geïsoleerd.
Maar ok,... we zien wel.
Af en toe een update moet lukken :)
0 reacties:
Een reactie posten