Pages

zondag 12 december 2010

boreness has a face

Vorige week heb ik absoluut werk gezocht, en daarmee bedoel ik binnen in de firma zelf. Na het nakijken van allerlei hopeloos verouderd materiaal en dito 'business-processes' (ehem, ehem, als je een excel lijst met enkele namen en klanten zo kan noemen), bleek dat ik eigenlijk opnieuw in circels aan het rennen was.
Mijn collega Repelsteeltje tracht dan wel een en ander technisch in orde te maken (zoals het vervangen van een lamp op het toilet), maar echt veel arbeidsvreugde lijkt ook hij hier niet uit te putten.

Het rottige is dat je er zelfs niet op een deftige manier kan over bloggen, want wanneer je een echte naam of referentie maakt is de kans nog groot dat je wordt buiten getrapt of een rechtzaak aan je been hebt.  In feite een schande, je zou gewoon moeten kunnen schrijven dat bedrijf X klote is georganiseerd, of dat bedrijf Y zijn medewerkers op deze of gene manier de duvel aan doet.

Crymeariver is een vriendelijke firma, daar niet van.  Nogmaals, ze zijn heel lief, tof en zelfs sympathiek. Alleen jammer dat het tot nu toe ontbreekt aan enig echt wèrk.  Een en ander kan verweten worden aan een gebrek aan organisatie, maar ook aan verkoop.
Wanneer je een fabriek wil opstarten die koekjes maakt, en je hebt machines, inpakkers en vrachtwagens dan kom je nergens zonder dat een verkoper daadwerkelijk duizenden koekjes heeft verkocht.
Men heeft me duidelijk aangeworven 'op de groei'. Wat me alleen maar meer hopeloos maakt.

Ik vul mijn dagen met rondklikken, excelsheets maken en stiekem online jobsites af te schuimen naar betere oorden.  Men geeft dan wel een mooi loon, en allerlei voordelen, maar tenslotte zit je er maar bij voor Jan lul.
Na een tiental jaren een bore-out te hebben verzameld op een ander bedrijf kan ik dit echt wel missen. Ik wil niet per sé veel betaald worden, meer gemotiveerd en voldoende verdienen.
Voordeeltjes krijgen zonder daar de middelen om je taak uit te oefenen bij te krijgen, is nogal een domme investering.  Je kan dan wel gelukkig zijn als werknemer, met het geld op je rekening elke maand, maar dat was ik met mijn werkloosheidsuitkering ook (5 min gemiddeld).

Nu ja, ... ik zou veel kunnen schrijven over de precieze omstandigheden, maar dat gaat nu eenmaal niet, daarvoor is deze wereld niet eerlijk genoeg.  Enkele uren per dag doen alsof je werkt, achter een computer zitten en je afvragen of het dit nu is...
Ik vraag me af hoeveel mensen er in de IT, ICT, programming, consultancy en telecom werken die zich hetzelfde afvragen. (stuur maar je verhalen door... of blog mee...)

Morgen is het maandag, en vertrek ik opnieuw naar die andere stad, naar dat werk, en het enige waar ik aan kan denken is het aantal euro's dat er op mijn rekening zal komen. Da's letterlijk de enige reden dat ik morgenvroeg uit mijn nest zal komen.

0 reacties:

Een reactie posten