Ik leef nog

Voor diegenen die dachten dat deze dopper van de aardbodem verdwenen was; ik ben nog steeds werkloos, ik ben nog steeds hier, en ik ben ook nog steeds aan het bloggen.

De lange pauze die ik heb ingelast was nodig. Ik zat een beetje door m'n repertoire heen, komt daarbij dat de sollicitaties die ik stuur worden zelfs niet beantwoord met een afpoeierbriefje (blijkbaar hebben al die mooie HR-dames op al die mooie bedrijven).
Daarbij is het ook niet echt bemoedigend te benoemen dat de vakbond mijn dopkaart verloren deed (iets waarbij je machteloos toekijkt terwijl enkele mensen die enkel 20u per week schijnen te werken uw kaart gaan zoeken).
De depressie werd kompleet toen één van mijn ex-collega's (een nitwit eerste klasse) me een mail stuurde om hulp te vragen bij een van de taken die ik normaal deed daar op't werk. Deze job ben ik mede dankzij zijn eigen slechte rapportering kwijtgeraakt trouwens, en dan het gore lef hebben om MIJ om hulp te vragen was bijna te naïef om echt te zijn (na dubbel-check bleek het om pure domheid te gaan).

In ieder geval pak ik de draag hier opnieuw op.
Er zijn namelijk nieuwe ontwikkelingen.
De VDAB is me (al dan niet gewild) ter hulp gekomen. Ik zag een opleiding voor een onderwerp dat me wel interesseerde en heb me ingeschreven voor een opleiding.

Deze opleiding kon om één of andere reden niet gegeven worden in een dichtbevolkt gebied waar veel werklozen wonen, maar in een gebied dat we gerust kunnen omschrijven als "de pampa's"
De precieze opleiding en plaats geef ik hier liever niet vrij, aangezien ik deze mensen niet wil bekladden, ze doen tenslotte hun werk goed en trachten mensen aan een job te helpen (en ondertussen die van henzelf veilig te stellen).

Ik kan dus met trots zeggen dat ik momenteel in 'Tuinslagem' een opleiding Groentensoep-maken volg.

Eerst even vertellen over hoe ik precies in 'Tuinsla' terecht ben gekomen:
- Je bent als werkloze op zoek naar enige zin in je leven (want tot 's middags in je bed liggen of sollicitatiebrieven versturen waar je weet dat men ze als toiletpapier gebruikt) is niet echt motiverend.
- Je kijkt rond op de opleigingswebsite van de vdab en zoekt iets waar men veel volk van nodig heeft (een knelpuntberoep, of iets waar je af en toe een echte vacature voor ziet staan).
- Wanneer je uitgenodigd wordt door de vdab ga je in op de uitnodiging, je komt op tijd, en je doet de bijbehorende infosessie (inclusief demotiverende filmfragmenten van ex-cursisten) en/of test mee. In mijn geval had ik deze test evengoed met mijn ogen dicht kunnen invullen en nog 100% halen, maar ok, de migrant die naast me zat dacht daar helemaal anders over, de man had wel een hele mooie gsm bij, veel mooier dan de mijne van 42 Euro.
- Daarna ga je op de wachtlijst staan en ben je op geluk aangewezen.

Zo doe je dat dus, je bent actief, je wordt ook op deze manier gedwongen om in een werk-routine te leven.
Het is zoiets waarbij je je soms afvraagt waarom je het doet, maar het einddoel is duidelijk: de crisis doorkomen met een opleiding, actief blijven en vooral met een diploma "Groentensoep-maker" naar een volgende werkgever kunnen stappen.
Het probleem is het volhouden uiteraard.
Ik ga proberen de energie op te brengen om hierover te rapporteren en te bloggen. Het houdt me momenteel recht.

Voor de politici die momenteel van hun verkiezingen een beloftefestijn maken: Neen ik geraak niet op mijn opleiding omdat deze niet in een stad voorhande is voor de VELE werklozen daar,... en omdat het openbaar vervoer kompleet zuigt, en neen, ik ben niet echt happy dat deze cursus niet online kan gevolgd worden zoals je in een moderne staat anno 2009 zou kunnen verwachten, ik ben nog minder te spreken over de dwang die er achter schuilgaat om bij te leren om daarna als goedkope werkkracht te kunnen dienen voor bedrijven die geleid worden door Open VLD'ers en ander gespuis.

Maar ik kan niet anders, ik ben nu eenmaal werkloos en hou me vast aan elke strohalm, ook al is die strohalm dan afkomstig van een regering die hun banken eerst redt en daarna met vakantie gaat.

Ik zat heel diep, dieper dan ik ooit heb gezeten,... zo diep zelfs dat ik de kennis en de gedrevenheid die ik ooit bezat tot ongeveer nul heb zien herleid worden.