U stond waarschijnlijk ook in die ellendige langste-file-ooit ergens midden December 2009.
De sneeuw had alle verkeer danig in de war gestuurd en her en der de doorgang onmogelijk gemaakt.
Geen hond die er aan dacht om zonder een goede reden buiten te komen. Vele werkende mensen die toen naar huis moesten rijden met de trein of auto hadden er veel voor over om eventjes werkloos te zijn en deze ellende niet te hoeven trotseren.
Wel, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, lag ik op dat moment niet lekker in mijn warme bedje te dromen over een all-inclusive zwembadvakantie met Megan Fox, maar stond ik ook tussen alle andere lemmingen in de sneeuw vier uur aan te schuiven.
Het domme was dat ik deze tijd niet verloor omdat ik iets nuttigs moest doen, maar gewoon omdat de VdaB een postzegel wilde uitsparen: een idee waar ik dagen voor nodig had om overheen te geraken.
Het gaat zo: men laat doppers die zo dom zijn geweest om zich in te schrijven in een vierkant draaiende opleiding Groentensoep-maken, op eigen kracht naar een ver afgelegen dienstencentrum komen, waar ze de laatste dag van de maand een papier krijgen.
Dit papier is een must-have, duur A4'tje, met een stempel en een heleboel vakjes en handtekeningen (u leest: het jaar 2009).
Het papier is een aanwezigheidslijst die je nèt niet met een in kaarsvet ingedrukte zegel aan je dopkaart moet hangen en binnengooien bij je vakbond om zo je aanwezigheid op de cursus te bevestigen, waar de vakbondsmensen het waarschijnlijk op perkament overschrijven met een in vet en inkt gedopte ganzeveer, bij kaarslicht, terwijl hun varkenspoot aan het spit gaar wordt?
Dat papier kan uiteraard op zo vele andere (efficiënte) manieren bij de werkloze in kwestie terecht komen, zelfs in electronisch formaat. Een electronische handtekening bestaat al wel eventjes, net zoals de enveloppe, de postzegel of de aan elkaar gekoppelde database.
Wat is er mis met meteen, desnoods dag-na-dag, in de vakbondsdatabase (en die van de RVA) je aanwezigheden door te geven,? Er bestaat zoiets als het Internet, servers met veel technische snufjes waarmee men drie simpele lijsten van namen en aanwezigheden kunnen laten synchroniseren met elkaar indien gewenst.
Al deze middelen ten spijt moest de werkloze die dag x-aantal kilometers in de sneeuw afleggen om een aanwezigheidspapier te gaan halen. Op gevaar van eigen leven, met het gevaar dat er een woeste onverlaat tegen je enige middel van vervoer knalt en met de nodige frustraties.
Het secretariaat -ik hoop dat hun terreinwagens zijn vastgevroren in de sneeuw by the way- had er niets beters op gevonden om ons desondanks de afwezigheid van onze leraar-kok, naar Tuinslagem te laten komen "om het papier op te halen" . Een idee dat hen waarschijnlijk ontsproten was tijdens het sigaretten roken op straat of bij het bewonderen van hun inspiratieloze schijtposters aan de muren.
U kan wel denken: 'Net goed, die luie werklozen moeten net als de werkmens door de sneeuw ploeteren, eindelijk gerechtigheid'. Vergeet echter niet dat de onkostenvergoedingen voor deze vele verplaatsingen door ons belastingsgeld wordt bekostigd. Met andere woorden: harder werken, vortzak!
Hebt u liever dat uw belastingsgeld wordt besteed aan een postzegel of aan een kilometervergoeding voor diezelfde -hypothetisch luie- dopper?
Veel hangt af of u in de petrochemische nijverheid tewerkgesteld bent uiteraard.
Ikzelf vind het om te kotsen dat men mensen onnodige verplaatsingen laat maken, of ze nu werknemer, werkloze of ambtenaar zijn. Erg is het verkeer al genoeg zonder deze nutteloze verplaatsingen.
De resulterende rekening wordt blijkbaar met de glimlach betaald door de Vdab. Een papier fysiek komen ophalen spaart immers een postzegel uit, zo wil hun wetmatigheid.
Nu ja, van mensen die hun hele radarwerk hebben opgebouwd met papieren, kartonnen fiches en oudbollige reglementen had ik niet anders verwacht. Ik had die dag gewoon in bed moeten blijven liggen.
0 reacties:
Een reactie posten