Het viel me op dat ik de laatste week nogal laat ging slapen en zeer laat opstond.
Wanneer het vooruitzicht van een dag niet meer bevat dan koffie maken en eventueel een computerspel spelen is het natuurlijk niet te verwonderen dat je tot half drie 's namiddags in bed ligt.
Ik sta op, douche me met naar appelsienen ruikende goedkope gel (dank u Lidl), waarna ik wat koffie maak.
De rest van de dag vul ik met het speuren naar geschikte vacatures, al is er in de afvalbak van de jobs (vdab, jobat, stepstone,...) nooit echt veel te vinden. De meeste van de vacatures die daar terecht komen zijn plekken die niet door de "inner circle" zijn ingevuld geraakt op bepaald bedrijven en zodoende op dat soort websites te vinden zijn. Nu ja, geld is geld...
Na wat CV's te hebben opgestuurd eet ik een boke. Meestal bruin brood met kaas, of gewoon geen belef. Toespijs is een beetje een luxeproduct naar mijn mening, ik begrijp ook niet hoe mensen in een slagerij of supermarkt zo veel dingen kunnen bestellen. "Honder gram gerookte ham" "Hondervijftiggram ardeense ham" "Honderd gram huispaté"... en vele vele items later sta je daar nog altijd achter van die mensen die schijnbaar puur op beleg bestaan. Ik kots van toespijs,... het smaakt allemaal hetzelfde, vandaar dat ik meestal ofwel suiker of wel kaas met mosterd tussen de boterham doe.
Daarna is het een beetje gamen, lezen of op bezoek gaan bij mensen. Uit pure verveling ga je dan op de lange duur gewoon rondtjokken in het Shopping Center (wijnegem yep) waar je dan tussen soortgenoten lekker warm en knus op een bank kan gaan zitten kijken hoe de mensen mèt geld hun centen opdoen aan merkkledij of te duur geprijzde cadeau-artikelen.
Het strafste is dat ik net van een vorige sollicitatie ''niet ben weerhouden" omwille van het te duur zijn.
Ik ben dus blijkbaar te duur wanneer ik 2000 euro brutto vraag voor een job die nachtshiften bevat, waar ik meer dan 10 jaar ervaring in heb en waar ik met EIGEN wagen moet rondrijden. Blijkbaar vond men een lul die het voor nog minder wilde doen (hij mag het hebben in ieder geval).
Op zulke moment voel ik me uitgekotst door een maatschappij waar alleen de prijs telt, en waar je op je dertigste te oud bent voor de arbeidsmarkt. In een land waar mensen vooral in kudde bewegen, te bang zijn om initiatief te nemen en vooral veilig in hun duur verbouwde kotjes naar TV willen staren.
Maar ver daarbuiten kookt de wereld over, langzaam maar zeker komen de mensen die niks hebben naar ons toe.
Ik zit hier maar weer, ik schrijf wat, ik lees en denk vooral aan mijn volgende sollicitatiegesprek. Misschien moet ik meteen maar vragen hoe laag ze willen dat ik mijn broek laat zakken. Misschien moet ik gewoon maar toegeven dat ik naast he hebben van een job geen ander nut heb, wat op zich niet waar is. Hobbies heb ik wel, en mensen om leuke dingen mee te gaan doen zijn er ook genoeg. Maar na een jaar werkloosheid merk je dat je wel wat meer wil dan om vier uur 's namiddags te zitten denken aan het voor of na het spitsuur naar de supermarkt gaan.
Ergens is er nu een kerel een zware job aan't doen, met zijn eigen wagen, tegen 1500 brutto,... dit soort economie is gewoon belachelijk.
0 reacties:
Een reactie posten