Met vereende krachten en de nodige extra frustraties heb ik uiteindelijk de Groetensoep-cursus tot een goed einde gebracht. Het kon ook moeilijk anders gezien men ons op deze chaotische manier maanden aan het lijntje hield. Ik ben er zeker van dat we waarschijnlijk in mooie statistieken terecht zijn gekomen.
Het kan me wat. Ik ben alvast af van de hele groetenwinkel aan incompetentie. Zoete en zure smaken van het verlengde soort gewauwel.
Hier zit ik dan alweer. Achter een PC op zoek naar vacatures en andere jobs die bij mijn profiel passen.
Ik ben een technische jongen, dat betekend dat ik meteen al negentig procent van de HR-tuttemiekes die ik voor me krijg kan afschijven als potentiële bezorgers van nieuw werk, aangezien ze hun klanten -wergevers- en de kandidaten niet snappen. Och, God, hoe vaak heb ik niet voor een of ander kapotgefitnessed uitgerangeerd juristenstudentje gezeten die via-via aan een moeie job in de buurt is geraakt op een selectiebureau of interimkantoor?
Te vaak voor woorden, vaak kunnen deze miekes niet eens hun eigen computer onderhouden, gezien het gesakker en gejammer dat ze produceren wanneer er iets moet ingescanned worden of wanneer ze een opzoeking moeten verrichten in een database.
Deze mensen zouden me zogenaamd aan een job in de sector moeten helpen zo blijkt.
Het verschil tussen programmeren en website ontwikkeling was de laatste 'mie nog niet helemaal duidelijk, hoewel de vacature waar ik op af kwam duidelijk iets was voor netwerkbeheerders. Allemaal "iets met computers" zoals ze het bracht. Het ging er duidelijk om dat ik mijn privégegevens in hun kutdatabank stopte. Er was niet eens een vacature vrij, want zodra ik er op in ging was het overduidelijk dat ze zich onwennig door mijn vragen heen loog.
De laatste echte sollicitatie (bij het bedrijf met de èchte vacture zelf) hield ook een nieuwe revelatie in.
Voor het eerst in heel mijn leven hoorde ik iemand frontaal in mijn gezicht vragen "Hoe laag wilt u gaan met uw loon?"
Da's een vraag die meestal anders wordt ingekleed.
Da's een nogal over-eerlijke vraag van een werkgever die blijkbaar op zoek is naar om het even wie die tegen een minimumloon ingenieurswerk wil verrichten.
Ik heb er diplomatisch op geantwoord, maar fijn was het niet. Ik ben nu eenmaal duurder dan een kassierster in de lokale superette of een verkoopster van zomerjurken. Geen disrespect maar ik kan waarschijnlijk heel zijn zaak op m'n eetje runnen met een beetje uitleg. Eigenlijk had ik willen improviseren en een Egyptische afpingelende verkoper op een markt nadoen... maar ik heb het maar zo gelaten. Na een tijd vergaat je het lachen wanneer je zulke mensen bezig hoort.
Zo zoek ik door, in een woestijn waar steeds jongere mensen steeds minder looneisen stellen om apenwerkjes te verrichten voor bedrijven uit het buitenland. De Belgische melkkoe is zo stilaan vorm aan het krijgen.... sorry maar ik word er niet vrolijker van.
Termeer omdat ik weet dat veel van die mensen op al die dikke bedrijven gewoon op hun ontslag zitten te wachten in mijn branche. Ik kruip gewoon voort door het zand, op zoek naar een oase in de woestijn van oplichters, cheapo's en bedrijven zonder visie.
0 reacties:
Een reactie posten