Weilanden met koeien

Het mag dan wel een cliché zijn, toch maak ik het weer mee. Zogenaamd gespecialiseerde job-zoek mogelijkheden, die dan achteraf niets meer blijken te zijn dan een lokale stuiptrekking van de economie in een opgewaardeerd weiland.


Een interim-kantoor belde me op, niet toevalleg net na het aanpassen van mijn online CV, over een reeks jobs. Het kantoor was, quote: "gespecialiseerd in de branche waar u werkt in zoekt, alles dat met IT enzo te maken heeft".

Ik geloofde er al geen snars van, maar kom, het is mooi weer, je dopt en je wilt je kans wagen op het vinden van een job. Daarbij, ik wilde wel eens weten wat men me te bieden had.

Ik kreeg de gebruikelijke interim-behandeling in het kantoor: eerst de CV beginnen lezen (iets waar men enkel de tijd voor neemt tijdens het 'interview' zelf wanneer de kandidaat voor hun neus zit gelijk een half pond vijgen), daarna het ingeven van de gegevens overgenomen uit de CV naar hun eigen databank en daarna een reeks vragen die al dan niet moeten aantonen wat voor job ik ambieer. De persoon die voor me zat was van een blaadje aan het aflezen wat ze moest vragen aan mij. Verder was er niemand te bespeuren.

Daarna kwam een praatje over waar ik zoal naar op zoek was, welk soort bedrijven me interesseren en welke streken bereikbaar genoeg waren om leefbaar te kunnen werken.
"Jaja, wij doen dit over heel Vlaanderen, dus da's geen probleem".

Waarna er een korte babbel volgde over reistijden en vooral over werk, levenskwaliteit en de jobmarkt.
De computertest volgde, met enkele vragen en zinnetjes die niet hadden misstaan op een spelprogramma voor kinderen, waarna de persoon die me te woord stond naar andere kantoren begon te bellen om te vragen wat er zoal moest gebeuren omdat er bepaalde zaken niet op of uit die computer geraakten.

Tenslotte kreeg ik twee vacatures aangeboden (technisch gezien had men met "jobs" dus niet gelogen, het waren er welgeteld twee, wat inderdaad voor een meervoud doorgaat,... al zijn twee opgestoken middenvingers ook een meervoud natuurlijk).

De jobs die men aanbood waren respectievelijk een zeer vaag beschreven soort callcenter job in een dorp waar ik nog nooit van had gehoord (het dorp bleek achteraf zo goed als onbereikbaar was, ik vraag me ten zeerste af wat voor commerciële geniën een serieuze helpdesk in the middle of nowhere bouwen... maar ok het zal wel aan mij liggen) en een soort van 'rondrijden met materiaal'-job waar het ook niet echt duidelijk was wat de functie in hield, noch welke firma het precies was, maar wel dat deze rond Lokeren lag. Een streek die voor mij even bereikbaar is als de Petavius maankrater.

"Deze jobs lijken me allemaal zo'n beetje in uw streek te liggen, niet?" vroeg ik.
"Tja,... eh. We hebben er geen andere momenteel."
"Ok, dat begrijp ik, en op zich interesseren ze me wel hoor, alleen ik vraag me af wat de haalbaarheid is,... hebt u niet iets in een stàd? Antwerpen, Brussel, Mechelen.... "
"Nee, sorry, maar dat ligt toch richting uw woonst?".
"In vogelvlucht misschien, maar deze afstand gaat door twee tunnels waar je al snel elke dag 2 tot 4 uur verspeelt"
"Ah ja... eh, we hebben momenteel niets anders"
"Ok, dan wacht ik af indien u een meer bereikbare job hebt, dan ben ik meteen kandidaat."


Het is nogal een tendens om afstanden en reistijden kompleet te negeren bij het aanbieden van een job, terwijl het verkeer elke dag meer tijd vraagt en meer energie opslorpt. Niet dat ik niet wil pendelen of heen-en-weer rijden uiteraard, maar er zijn grenzen aan het haalbare. En blijkbaar ligt elke job net te ver weg om haalbaar te zijn,...

(Met mijn excuses aan de mensen die in en rond Lokeren wonen, ... uiteraard is dit ook een stad, maar met amper 38000 inwoners en één winkelstraat is het nu niet meteen the place to be om naar werk te zoeken voor mij persoonlijk).