Als werkloze heb je niet veel geld, en dan betekent ook dat je veelal moet afhangen van een huurwoning. Nu wil het toeval dat ik niet veel geld heb en tegelijk in een huurwoning zit waar een en ander fout loopt. Ik ga hier niet dieper op in, aangezien woningen, huizen en alle zever die daar mee te maken heeft, compleet oninteressant vindt. Het is nu eenmaal zo dat je ergens moet wonen, en hoe je het ook draait of keert: er gaat altijd iemand die rijk is, rijker van worden (bank, verhuurder, huisjesmelker of een of andere investeringsmaatschappij). Dat men rijker wordt op mijn kap is dan maar zo,... maar het interesseert me verder geen hol. Tot de dag dat er natuurlijk iets grondig fout loopt.
Ik liet vandaag eerst een en ander nakijken bij de federale overheidsdienst financiën (de onvriendelijkheid die men daar aan de dag legt is legendarisch). Waar men 6 euro vroeg om een kopie te maken van een huurcontract en een opzoeking te verrichten. Ik vroeg me af waarom ik belastingen betaal van 56% wanneer je dan ook nog eens elke overheidsdienst apart moet betalen om taakjes uit te voeren voor de belastingbetaler in kwestie. Ik betaal een brood bij de bakker toch ook geen twee keer?
Daarna verwees men me door naar de huurdersbond. Een organisatie waar ik tot nu toe enkel negatieve dingen over had gehoord.
Deze organisatie is in het leven geroepen om huurders te helpen om hun rechten te verdedigen.
Anno 2012 kan ik u meedelen dat dit een papieren klucht is. Huurders krijgen geen hulp van hen. Punt uit.
Laat me hier dieper op in gaan:
Allereers trachtte ik de huurdersbond te bereiken via telefoon. Dit faalde, aangezien er enkel een bezettoon te horen was, urenlang, dagenlang. Ik wiet niet of men daar mensen helpt via de telefoon, maar het leek me makkelijker om er dan gewoon langst te gaan.
Een afspraak maken kon niet, aangezien dit telefonisch moest gebeuren.
Dan maar naar het "vrije spreekuur" bij de genoemde huurdersbond.
Het pand terugvinden op zich was al een hele klus, ... het was al avond, donker en het is gelegen in een buurt die vooral bekend staat om haar hangjongeren en zwerfkattenvoedselplekken (no shit).
Eens binnengekomen liep ik tegen een hoop wegwijzers van allerlei socio-culturele organisaties aan (zulke hulpverlendende diensten schijnen zich nooit op te houden in een goed georganiseerd kantoorgebouw, maar moeten het eerder hebben van plekken waar een hoop Disneyfiguren op de grond staan geschilderd en waar het vol hangt met slechte bond zonder naam spreuken).
De binnenplaats stond vol mensen die naar de ingang zochten, of naar het toilet, of naar een plek om hun sigaret op te roken,... de bureau's van de huurdersbond zelf waren afgesloten van het kleurrijke publiek. Daar zaten enkele jurist-achtige dames te keuvelen en koffietjes te drinken, en af en toe iemand te helpen.
De wachtzaal, zo zei men, was aan de overkant, in een grote refter. Het soort plekken waar er altijd een stuk decor van een kindertoneelstuk in het rond slingert, samen met een schoolbord op wieltjes). Er zaten ongeveer 70 mensen aan tafeltjes, het leek wel een meeting van een extreem-linkse partij ergens in een Afrikaans land. Maar niets was minder waar, je moest naar voor kruipen om uit een mandje op de toog bij "de vrijwilliger" een nummertje te trekken. Deze volgnummers waren klaarblijkelijk door het personeels zelf in elkaar geknutseld.
Ik had nummer 39, van de 40 die die dag gingen geholpen worden.
De man na mij gaf het al op na een paar minuten (hij was de slimste die avond, zou later blijken).
Da's al 1 van de 40 die niet ging gehopen worden, telt u mee?
Daarna bleek dat de vrijwilliger (een man die zijn voortanden mist en iets weg had van Sjaakie, een figuur uit de film Flodder) een voor een de mensen naar voor riep op nummer. Daarna werden deze mensen gevraagd of ze al dan niet lid waren. Je moest 15 euro ophoesten, want uiteraard was niemand lid. Daarna kregen ze een papieren lidkaartje met hun eigen naam op en mochten ze terug in de ijskoude zaal plaatsnemen, tussen joelende kinderen, mensen met rotte tanden en andere huurders die aan de foute kant van de maatschappij leven.
Af en toe rinkelde de man zijn telefoon en mocht de volgende "klant", naar het selecte hokje komen waar de juffrouwen aan de verwarmde bureau's konden bezig zijn met hun dossier. (Zelfs in dit soort organisaties is men blijkbaar elitarisme gewoon geworden,...)
Na een twee uur wachten was het aan mijn nummer 39. Ik betaalde 15 euro, kreeg het vodje papier dat als lidkaart dienstdoet en mocht ik terug gaan zitten.
De zaal zat inmiddels al veel minder vol, maar de mensen die overbleven waren des te schrijnender. Mensen met zeer kleine kinderen, mensen die geen taal spraken buiten die van hun thuisland en armoede...
Ik had er rond 22u schoon genoeg van en vroeg of het nog lang ging duren, "toch nog zeker een uur of twee".
Men vertelde me dat de toestand en het aantal klanten steeds schrijnender werd, en dat ik de eerste weken zeker geen afspraak kon maken. Ik vertelde hem dat de telefoon altijd bezet was en dat je na 3 uur wachten ook niet geholpen werd. Hierop had hij geen verhaal meer... klaarblijkelijk raadde hij me aan om te e-mailen en eventueel toch nog eens terug te komen wachten en vechten om als eerste binnen te geraken.
Conclusie:
Wanneer een organisatie zoals de huurdersbond zo ineffciiënt, zwak, slecht georganiseerd is geworden dat er nauwelijks nog 5% van de mensen die op het spreekuur verschijnen, geholpen worden, dan schiet men zijn doel voorbij.
Men zou mijn inziens veel meer de belangen van de huurder verdedigen door meteen de boeken neer te leggen en openlijk in de media te verklaren dat men geen minimale werking meer kan bieden.
Da's in ieder geval veel eerlijker dan twee buitenlandse meisjes met een pasgeboren kind 3 uur te laten aanschuiven in de kou, om hen dan 15 euro te vragen en ze verder zonder hulp of bescherming tegen hun huisjesmelker, terug huiswaards te sturen.
Maar men dweilt blijkbaar liever met de kraan open, dan gewoon toe te geven en een bulldozer op het probleem af te sturen... waarvan akte. De huurdersbond is niet alleen een inefficiënt werkende organisatie, men wekt de indruk van te helpen, maar geeft eigenlijk enkel meer wapens in handen van de verhuurders, die maar al te goed weten dat diegenen die geen eigen advocaat kunnen betalen, een vogel voor de kat zijn.
Geeft dit dan ook toe, en sla er geen extra 15 euro uit bij die mensen!
0 reacties:
Een reactie posten