Vries mij maar in

Wanneer ik de recente krantenkoppen lees bij artikels over werkloosheid, valt me vaak op wat voor visie onze politici er op nahouden. Het gaat dan niet alleen onze regeringspartijen trouwens, ook anderen zijn in hetzelfde bedje ziek.

De voorstellen om iets aan 'de werkloosheid' te doen, zijn op zich àltijd een one-shot methode. Men gaat dan in zulke voorstellen (vooral CD&V toont zich hier het meest out-of-touch) er één doelgroep uitpikken en deze dan helpen. Nuja helpen is een groot woord, men gaat een idee lanceren, meer niet. Concreet gebeurt er niks, en als er al iets gebeurt is het meestal in de vorm van subsidies geven aan bedrijven (die het afromen) of staatsinstellingen (die er hun overdaad aan personeel mee bekostigen).

Echte hulp kan je ook niet verwachten van een staat die al decennia lang dezelfde tactiek toepast.

De one-shot methode:

1 - cijfers opvragen bij een organisatie die notoir slecht omgaat met cijfermateriaal 
2 - die cijfers gebruiken om er de nummer één van de lijst uit te vissen (meestal 'langdurig werklozen' of 'jeugdwerkloosheid')
3 - dat ENE topic dan aankaarten in de regering om er dan een nep-beleid rond te bouwen, waar men dan een x-aantal miljoenen subsidies begint uit te delen
4 - achteraf deze gang van zaken niet opvolgen, noch evalueren (althans niet publiek)
5 - daarna herhaalt men deze oefening weer in een volgende legislatuur

Deze viskeuze cirkel van domheid is niet alleen contraproductief, het leidt ook tot steeds verder van de realiteit staande ideeën van steeds meer enggeestige politici (en ik herhaal nog eens: ook van niet-regeringspartijen, deze praktijk gebeurt al lang van voor er zelfs van NVA sprake was bv.,... )

Invriezen

Het lijkt wel om men de visie heeft dat werklozen, of ze nu jong of oud zijn, invalide of gezond, man of vrouw, geen deel ziet uitmaken van de economie zolang ze niet werken.
Wanneer VDAB jobs oplijst in haar vergaarbak (alias databank) staan daar ook non-jobs tussen, ... alles wat mensen weghaalt van de uitkering is daar opgelijst, ook als het niet echt jobs zijn die de mensen vooruit helpen.

Zo lijst men alle zelfstandige functies op (zegt iets over de visie), zo lijst men ook zaken op waarbij je terecht komt in een krimpende branche of tak van de industrie die aan't verdwijnen is of weldra door technologische vooruitgaan zal krimpen.

De huidige generatie politici zouden zo te zien de werklozen het liefst invriezen tot er een geschikte en niet-te-weigeren job vrijkomt bij een van de bevriende bedrijven of instanties. Om vervolgens de werkloze in kwestie (op eigen kosten) te laten ontdooien en meteen te werk te stellen op deze plek.
Want werklozen zijn niet-denkende, niet-pratende, niet aan de economie deelnemende levenloze objecten die je zolang ze in de statistiek voorkomen van hier naar daar kan schuiven - da's althans de visie.

De realiteit van deze maatschappij is volgens mij echter zo, dat je werklozen, daklozen, illegalen, erkende vluchtelingen, ocmw klanten niet kan invriezen... (en dan nog zouden ze geld kosten aan elektriciteit), ze maken deel uit van je economie, sociaal weefsel èn maatschappij.
Een bepaald deel van de onder-een-stolp levende Vlàmingen wil dit misschien niet zien (zeker niet wanneer ze vanuit hun car-port 's ochtends in hun airco wagen naar de ondergrondse parking van hun werkplek rijden en eigenlijk nooit de echte buitenwereld zien, buiten de dijk van een rijke kustgemeente in't weekend).
Misschien wil men niet zien dat werklozen op zicht al-tijd geld gaan kosten aan de maatschappij. Wat je ook doet (ook al schrap je hun uitkering), het zal altijd impact hebben op koopgedrag, werklust, criminaliteit, of andere manieren waarop het de maatschappij geld zal kosten.

Het heeft dus geen zin deze werklozen met een kluitje in het riet te sturen met de zoveelse one-shot nep-oplossing. Het heeft geen zin om voor de zoveelste keer ofwel de langdurige, oudere of jonge werklozen met subsidies naar een job te sturen voor een bedrijf dat enkel uit is op die genoemde gelden...  want enkele jaren later vergroot je het probleem omdat er structureel niks gebeurd.

Men kan de sociale zekerheid dan wel hervormen (lees: afschaffen waar mogelijk) maar de arbeidsmarkt zal dezelfde blijven, met dezelfde evolutie naar minder jobs, meer consumptie-gerichte levens en meer mensen die zich zullen aanpassen aan de nieuwe realiteit.

Jammer dat instanties als VDAB (gesteund door een dom beleid) blijven inzetten op branches die weldra zullen geautomatiseerd zijn,....  er gaat veel geld verloren nu, om de 42 jarige arbeider die door een faillissement op straat kwam te staan, om te scholen naar bijvoorbeeld chauffeur, om dan te merken dat deze man over enkel jaren tijd zal overbodig worden.  En da's maar één voorbeeld, ... vorkheftruck chauffeurs, verkopers, callcenter medewerker, ... en ga zo maar door.

Intussen blijven we eenzelfde eenzijdige en makkelijk voor de massaTV te verdedigen standpunten zien, standpunten die al in de jaren '80 op een desastreuze manier door enkele SP ministers werd gebezigd en waarbij men volgens het bovenstaande vijfpunten lijstje 'oplossingen' voorstelt, terwijl men spijt heeft dat werklozen invriezen ook geld zou kosten.

In zulke maatschappij, waar ik als werkloze wordt beschimpt miskend en tegelijk wordt opgejaagd door de staat, zou ik maar wat graag me kunnen laten invriezen eigenlijk.... dan geef ik geen geld meer uit aan hùn economie,
geef ik geen huishuur of afbetaling meer aan huisbazen of walgelijke instanties die meer huizen bezitten dan waar ze in kunnen wonen,
verlies ik geen tijd aan vacatures zoeken op holle databanken die alleen uit zijn op mijn informatie,
verlies ik ook geen tijd met solliciteren bij omhooggevallen fills-a-papas die hun eigen industrie nog moeten leren kennen maar wel uit de hoogte doen omdat ze een Hugo Boss pakje kunnen betalen (met bijbehorend parfum dat naar kattenpis stinkt), moet ik me ook niet meer verantwoorden voor een jury van één persoon, die in dienst van het staatsapparaat (nog net voor het 16u is en naar huis kan) doorheen mijn papierwerk neust op zoek naar enige sporen van luiheid of jobzoekmoeheid in de hoop me te kunnen schrappen en moet ik ook niet meer rond zien te komen met de habbekrats die de staat me toegooit en waar ik dan noodgedwongen rommel mee koop in verachtelijke supermarkten en distributiekanalen van de 1%'ers die in elk land hun tentakels uitspreiden.
Nee,
vries mij maar in...  want
vooruit denken, durven en doen is nog ver af.