vermoeidheid

Sommige dagen lijkt het alsof heel dit onnozele systeem weleens in elkaar gaat klappen.
Ik heb het dan niet over "het kapitalistische" (zoals je menig oud-socialist kan horen prediken in een duur café met trendy volk) maar eerder over heel dit staatssysteem waarbij alles en iedereen gewoon maar wat lijkt te doen omdat het er nu eenmaal is.
Er wordt over niet veel nagedacht zo te zien, ... niet bij de vdab, noch bij het ocmw of eender waar in de ambtenarij. Waarom zouden ze ook, hun geld ligt er toch en de stroom ongelukkigen die op heb beroep doen (of eerder van hen afhangen) groeit bijna dagelijks.

Ik heb me gisteren bezig gehouden om in een goedkope supermarkt een beetje eten bij elkaar te zoeken. Melk koop ik voorlopig niet meer, wanneer ze miljoenen liters kunnen weg laten lopen ga ik niet betalen in een supermarkt voor datzelfde spul. Kapitalisme mag dan wel ons systeem zijn, maar zot ben ik nog niet.
Ik ben onlangs bekeerd tot het noodle-vreten, een bezigheid die je maag wel vult en niet te veel kost. Met wat kruiden erbij en de aanbiedingen van de dag qua vlees kom je al heel ver. Gelukkig kan ik een beetje koken, anders was het elke dag spaghetti (iets dat veel mensen in deze verpauperde buurt eten als ik de winkelkarretjes zo bekijk).

Ik zit nu al drie dagen thuis. De mensen van Tuinslagem hebben me vrijaf gegeven om te studeren. Niet dat er gek veel leerstof was van de voorbije week, maar men moest een nieuwe lichting slachtoffers, of leerlingen, uit de werklozenpoel vissen en deze mensen een week lang initiatie geven of zoiets. Dus zit ik thuis en zit er een andere arme dopper in dat lokaal te peinzen over het waarom van heel deze toestand.
Het stomme is dat ik met deze 'vrije' dagen niet veel ben. Je kan niet echt buiten komen want dat kost meestal veel geld (eens gaan shoppen, terrasjes doen of naar een pretpark is er dus niet bij). Je kan ook moeilijk gaan solliciteren want er reageert geen kat op je brieven die we noodgedwongen thuis schrijven terwijl we ons in het leercentrum liggen te vervelen.

Ik ben dus vandaag tot 9u in mijn bed blijven liggen, geen fut, geen zin en vooral geen geld.
De postbode belde me wakker met een aangetekende zending en zodadelijk spring ik de douche in om me te wassen met de goedkoopste zeep die ze hadden in de Lidl. Hopelijk overleef ik dat laatste tot morgen, want dan moet ik terug naar mijn keuken en de bijbehorende leerstof in Tuinslagem.
Klinkt ik triest? Ik ben het ook ja. Geen vriendin meer (als je geen werk hebt zijn ze sneller weg dan dat je 'C4' kan zeggen), geen werk, geen geld, geen energie en vooral geen nut meer.
Optimisme is er niet bij op een woensdagochtend mensen, sorry.