men weet het niet meer

Vandaag ben ik opnieuw bij de mensen van SBS langst geweest.  Men weet het blijkbaar ook niet meer, wat men met iemand als mij aan moet.
Ik werd na het gesprek 'geluk' toegewenst, maar daar hield het dan op qua echte hulp.  Een opleiding, of echte zoektocht naar een nieuwe richting is er niet meteen bij, al tracht ik zelf nu zo snel mogelijk uit de IT sector weg te geraken.
Deze sector is in ons land zo verrot dat het haast onmogelijk wordt om nog een job te vinden die bereikbaar, redelijk verloond is, maar tegelijk je voldoende blijft motiveren.  Je zit met andere woorden oftewel gratis te werken, ofwel voor je auto te werken, ofwel wordt je hele dagen verrot gescholden door bazen die zelf nauwelijks tot 5 hebben leren tellen.

Vandaag heb ik in de namiddag allerlei bedrijvensites zitten afspeuren naar werk,... en drie, welgeteld DRIE vacatures gevonden waar ik op in kon gaan.  Motivatiebrieven en CV's zijn inmiddels vertrokken naar de genoemde diensten, dus nu is het afwachten.  Je bent al gauw een half uur tot een uur kwijt met je motivatiebrief perfect te verzorgen en je CV zorgvuldig te kiezen.  Zeker buiten de ICT sector, waar men nog wèl je CV leest en niet gewoon vraagt hoe laag je wil gaan met je loon.

Ik vraag me af of er nog mensen in mijn geval de ICT-sector vaarwel willen zeggen na een carrière van +10 jaar...  het kan toch niet dat ik alleen ben met dit gevoel?  Zeker mensen die met routering en switching bezig zijn hoor ik om me heen links en recht steen en been klagen,...

Ach... morgen is er weer een dag.  Na deze maand gaat mijn uitkering alweer naar omlaag, wat betekend dat mijn koopkracht nog wat verder daalt...  misschien dat de economie (en mijn werkloosheid) onrechtstreeks u ook raakt.  Want ik ga alvast niet meer naar de bakker, viswinkel,... ik eet rijst met het goedkoopste vlees van de Makro.  Niet omdat het lekker is, maar omdat je anders gewoon niet overleeft.