Wanneer je rond acht uur de radio beluistert naar al die verkeersberichten, gelezen door presentatoren die het duidelijk ook de strot uit hangt om steeds dezelde plaatsnamen te moeten lezen, ben je soms blij dat je gewoon aan een tafel zit met een laptop voor je neus. Je stopt dan een toastje in de broodrooster terwijl men vertelt dat er weer 100 km. file staat.
Het is misschien fijn om te gaan werken, maar het is puur tijdverlies om uren en uren in een rij te staan wachten in een dure blikken doos vol plastieken rommel, tussen andere blikken dozen, terwijl je bijvoorbeeld creatieve dingen zou kunnen doen.
Hoeveel mensen zijn er niet die zelfs de tijd niet meer hebben om fatsoenlijk te koken of een beetje aan sport te doen, laat staan kunstbeleving, door elke dag opnieuw in een file te staan?
Daarom zoek ik naar werk in de buurt, bereikbaar met openbaar vervoer of te voet of per fiets, ... in ieder geval bereikbaar,... zonder rekening te moeten houden met omgevallen vrachtwagens vol vloeibaar stikstof of gekantelde vuilniskarren.
Vandaag ben ik een beetje moe, ziek zelfs, ... en het gaat allemaal wat trager. Morgen mag ik gaan solliciteren bij een firma die een crappy website heeft, maar verder wel internationaal aanwezig is, en blijkbaar ook nog eens vrij sterk staat in het aanleveren van oplossingen naar klanten toe. Ik heb er hoop op, al vrees ik dat de eigenlijke tewerkstelling absoluut niet in de buurt zal zijn. Maar ok, wie niet waagt....
0 reacties:
Een reactie posten