De fut

Vandaag naar de vakbond weer de traditionele 2 dopkaarten gaan halen om verder te kunnen.
Je dag is snel gevuld, op administratief vlak heb je maar een 'window' van een paar uur per dag om dingen in orde te brengen.
Ongeveer van 9 tot 11u45 en dan van 13.30 à 14u tot 16u. Daarna wordt het zienderogen moeilijker om wat dan ook nog in orde te krijgen. Tegen de tijd dat je één ding hebt gedaan in de voormiddag, is het meestal 'heilige' middagpauze.  Anno 2010 hebben vele zaken en instanties nog steeds een uur of langer nodig om over de middag te sluiten.  In teams of shiften werken is er meestal niet bij, waardoor je dan in de hal of buiten op straat staat te 'koekeloeren' tot ze zin hebben om open te doen.

Een dag is zo voorbij, zeker wanneer je een beetje moet rondrijden, of dingen opzoeken. Vele mensen gaan er ook van uit dat wanneer je werkloos bent je een volle 8u gewoon open vrije tijd hebt, een totale misvatting.  Een beetje geperonaliseerde CV + motivatiebrief opstellen kost al gauw 15 tot 30 minuten, je moet ook nog een beetje eten, zien dat je huishouden kan blijven draaien en vooral de rest van de wereld er van overtuigen dat je niet in een zetel hangt en heel de dag chocolaatjes eet.

Momenteel heb ik via drie verschillende mensen een paar goeie opties op werk lopen. Eéntje is er zelfs gekomen uit onverwachte hoek, ex-collega's.  Ik hoop, maar momenteel heb ik nog niks in handen, buiten een toenemende gespannen situatie thuis en een hoop afpoeierbriefjes. Leuk is anders, maar weet je, er zijn ook mensen die in een dead-end job zitten, op een zinkend schip werken of minder verdienen dan ze echt zouden moeten krijgen. 
Moest er een werkgever dit lezen, ...  ach ja wat... alsof men nog ergens een eerlijke werknemer wil die zich geen weg naar een baan liegt in een sollicitatiegesprek.