September

Sinds ik als werkloze ook wel eens tijdens de kantooruren buiten kom, heb ik nog nooit zoveel mensen met sikjes en bakfietsen gezien in de straten.


Om een of andere reden zijn mensen die een 'slim' sikje laten groeien, zich op croc's of sandalen voortbewegen en hun kindjes met een bakfiets naar school doen (met een draagtas waar vermoedelijk een hippe computer in zit om de nek) altijd in het straatbeeld wanneer andere mensen aan het werk zijn.

Ik sta dan in de supermarkt bijvoorbeeld aan te schuiven en zie dan zo'n nieuwe man achtige kerel een pak eieren kopen, eco-wasmiddelen en gekleurde servieten. Waarna hij alles op zijn fiets laadt en midden op de rijbaan naar huis fietst.
Er is zo'n soort onder-economie merk ik nu, waar er opvallend veel mensen in rondlopen tijdens de werkuren, en waar blijkbaar geld toch geen probleem voor is.

Ik heb het hier ook nog over andere figuren dan hetgeen ik kan omschrijven als vaste klanten van de hippe computerwinkel met fruitlogo, er zijn er anderen. Zoals de obligatoire zatte huisvrouw die daarnet voor me in de rij stond bij de grote vrolijke supermarkt (dank u Paul Mennes:), ze had lange tressen vettig haar in haar gesich hangen, droeg een hippierok -dat kon ik zien aan de zelf opgeborduurde kraaltjes- en betaalde met alle bronskleurige munten die ze in haar portefeuille kon vinden. Het mens kocht in hoofdzaak flesjes trappistenbier, het geen ze waarschijnlijk al op de parking openmaakte en zo snel mogelijk leegdronk bij wijze van ontbijt.

Werkende mensen missen dit allemaal,... ze gaan 's ochtends naar hun plek van tewerkstelling en komen dan terug als al deze ondergrondse-economie mensen al lang terug joints roken en naar 'Blokken' zitten te staren.
Ik wil niet weten hoeveel zatte huisvrouwen (als je ze die naam nog kan geven) er op die manier rondzwalpen, al dan niet per auto, zich om niets of niemand bekommeren buiten hun eigen drank en uitkering. Deze mensen hebben geen werk nodig, maar een ijzeren hand.

Ik hoor niet bij deze mensen,... ik betaal er allemaal wel mee voor hoor, maar laat me er alsjeblieft niet tussen lopen. Ze confronteren me te erg met het feit dat ik werkloos ben en dat deze wereld een dringende nood heeft aan efficiënte begeleiding voor allerlei afvalligen.