Na al die kommer en kwel van de laatste weken zou je haast denken dat ik de moed aan het opgeven was. Sommige dagen is dat ook zo, dan zou ik zoals een "echte" luie dopper met een zak chips in de zetel willen hangen terwijl ik naar domme TV kijk.
Maar ja, af en toe wordt ge gemotiveerd (of met de realiteit geconfronteerd) en ga je weer aan de slag met zoeken en CV's sturen.
Ik lijk wel iemand die af en toe de negatieve kanten bekijkt van een vacature, maar dat is niet zo. Ik ga steeds open-minded naar een sollicitatie, zelfs al zou ik rationeel gezien op voorhand er zware vragen bij moeten stellen (van sommige job omschrijvingen druipt het af dat er niets van komt, maar ja).
Ik denk dat je zo'n dingen toch steeds de kans moet geven, je weet immers niet wat voor toffe ingesteldheid het bedrijf waar je heen gaat zou kunnen hebben.
Zo ga ik perfect naar een sollicitatie bij een firma die eigenlijk te ver af ligt van waar ik woon, in de hoop of veronderstelling dat er wel een oplossing kan gevonden worden voor dit euvel moest al de rest goed zitten.
Het zijn ten slotte de werkgevers die echt flexibel kunnen zijn naar hun werkgevers toe wanneer deze diegene zijn die ze echt nodig hebben. Vaak gebeurd dit niet en geraken ze daardoor niet aan volk, maar da's hun zaak. De open markt rekent daar op haar manier wel mee af (in tegenstelling tot de staatsbedrijven en diensten die blijkbaar eindeloos mogen voorploeteren met om het even welk personeel).
Vandaag ben ik bij "POPmmm" gaan solliciteren, een vrij grote firma die, naar ik via-via vernam, op zoek ging naar het profiel waar ik zou passen. De vacature was echter nog niet uitgeschreven, mijn spontane aanmelding kwam dan ook op een vrij goed timing zo bleek.
Na een vlot gesprek en een hele uiteenzetting over de job inhoud voelde ik een 'klik' die ik al jaren niet meer had gevoeld.. hier wil ik echt wel werken. Niet alleen dicht bij huis, niet alleen volop mijn branche, maar ook nog eens een bedrijf dat geen cowboy speelt met haar klanten. Gewoon zoals het hoort, georganiseert en vooral doelgericht bezig zonder onrealistische eisen te stellen. Mensen die met beide voeten in de realiteit staan vind je niet zo vaak in deze bedrijfscultuur van "beter, harde, meer" waar vooral veel gepraat wordt.
Ik ben zeer tevreden buiten gestapt bij "POPmmm", na een gesprek waarbij de interviewer ook openlijk zegde van me wel te zien werken op deze job.
Enig probleem is dat men nog meer mensen wil zien alvorens te beslissen (ook logisch ergens, je kan moeilijk de eerte die binnenwandelt aanwerven, ook al heb je er een goed gevoel bij).
Dit zit goed, heel goed, en ik hoop dat het me lukte om dit enthousiasme over te brengen (denk van wel).
Nu bang afwachten of men me deze kans wil geven, want ik heb hier echt ZIN IN.
Vandaag was ik misschien die witter raaf die men zocht :)
En nu begint het bange wachten...
0 reacties:
Een reactie posten