Werk gevonden - of hoe de M.A.D zich voortzet in de ICT

Eigenlijk ben ik blij; ik heb werk gevonden (deeltijds wel, maar ok), en ben meteen ook gelukkig dat het niet al te ver af ligt.
De twee voornaamste voorwaarden voor mijn job zijn vervult hiermee: genoeg verdienen om rond te komen, en op wandel/fiets afstand van mij thuis kunnen werken (de eerste keer ooit in mijn carrière).

Dat ik hiervoor een stap 'terug' moet zetten deert me niet, de ICT sector heeft mij zo erg gedegouteerd de laatste jaren, dat ik er naar uitkijk om opnieuw te kunnen werken, daar de middelen toe te krijgen en vooral gewoon je job te mogen doen. (In vele ICT bedrijven is men meer bezig met mensen niet te laten werken, dan hen gewoon hun job te laten doen).

Daar men me lonen bleef aanbieden die compleet onrealistisch laag waren (1300 à 1500 bruto om met je eigen wagen van hier naar daar te racen voor een baas die vanop z'n zeiljacht orders blaft) denk ik dat ik dan evenzeer een meer relaxte en dichtbij gelegen job kan doen.
Als ik dan toch weinig moet verdienen, dan liefst dicht bij huis niet?

Ik ben ook blij om een andere reden, men heeft me opgejaagd, gedegouteerd en vooral gekleineerd in vele van deze ICT bedrijven en toch heb ik het armworstelspelletje gewonnen. Het spelletje ging tussen hen (die me tegen een laag loon wilden laten meedraaien in hun vergelegen bedrijven) en mij (die genoeg wil verdienen in een motiverende en bereikbare omgeving).

Men heeft van ICT een knelpuntberoep gemaakt, welnu... da's gelogen. Er is werk genoeg in deze sector, alleen niet meer voor mensen zoals mij. Je mag vooral geen eisen stellen, geen werk wìllen doen, en vooral zo laag mogelijke lonen incasseren.
Deels ligt de schuld hiervoor ook bij de staat uiteraard, maar de bedrijven in deze branche op zich zijn zelf voor 80% zo rot als snot (de corruptie en domheid die in deze branche heersen maken het voor mij onmogelijk om er nog langer in werk te zoeken).

Ik heb kennis, ervaring, een vrij goede CV en het nodige aanpassingsvermogen : en toch bol ik het af uit deze branche.  Misschien moeten daar een paar mensen hun conclusies eens uit trekken. Wanneer mensen uit een zogenaamd knelpuntberoep gaan lopen, is het dan niet hoog tijd om heel deze sector eens deftig door te lichten en de oorzaken van deze mailaise aan te pakken?

Jonge mensen die nu op school zitten en later in deze branche willen werken kan ik maar één ding aanraden: stel je eisen, en wijk er onder geen beding van af, ga desnoods andere jobs doen tòt deze bedrijven je loon naar werken betalen en de nodige middelen geven.  Ze bestaan nog, maar dan wordt het goed zoeken (vooral naar het buitenland toe heb ik de indruk).

De 'mutual asured destruction' in deze sector zet zich dus voort: mensen met ervaring lopen gedegouteerd weg naar elders, en de lonen blijven dalen, ... de jongeren (inflow) geven het ook steeds sneller op (of komen in een working poor situatie terecht). Dus reken het maar uit... iemand die 3200 verdiende gaat nu in een andere sector (met plezier) veel minder verdienen (en minder uitgeven).
Dat betekend ook dat de 'growth' waar men zo tuk op is, totaal in elkaar stuikt vanaf de basis af, en ik kijk met plezier toe. Want de basis-taken mogen dan wel gedaan worden door het voetvolk, in de nabije toekomst zit enkel nog een handvol management in ons land... de rest is allemaal wèg.

PS:
Over mijn 'bevindingen' in deze sector ben ik een paper aan't schrijven... (of open brief, hoe je't ook wil noemen) en deze zal ik hier later posten.