Deel 4: De mirage-vacature
In deze reeks sluit ik af met wat ik een mirage-vacature noem. Op zich is het geen nep-vacature zoals je op het eerste zicht zou kunnen denken, daarvoor zit er net te veel in. Er schuilt wel degelijk in deze vierde in de reeks van meest gehate vacatures, een echte job. Het probleem is, dat je er veel tijd, moeite en research moet instoppen om het te weten te komen, wat het meteen een vrij irritant iets maakt in je zoektocht naar een job.
Die job en de bijpassende echte omschrijving weten te vinden, da's de uitdaging dus.
Zulke vacatures zijn uitgeschreven voor een job die zo vervormd werd weergegeven dat het als kandidaat onmogelijk wordt om te weten waar je nu je eigenlijk kandidaat voor stelt.
De werkuren, de plek van tewerkstelling, organisatie, doel, je oversten, de echte inhoud, zowat alle echte info over deze functies worden meestal vaag of verbloemd voorgesteld.
Vooral in combinatie met nr 3 uit mijn lijst, de onderaanneming, is dit een enorm irritant (maar vaak voorkomende) irritatie.
Het begint meestal zo:
Een bepaalde firma heeft een vacature vrij. Meestal niet omdat er te veel werk is, maar door "onvoorziene omstandigheden" (90 % zeker behelst het hier het vertrek van een werknemer of het deels overhevelen van de goede delen van het takenpakket naar een andere werknemer), waarna er zogenaamd een nieuwe job ontstaat, althans in het organogram.
Soms gaan de "in-crowds" binnen een firma waar het iets minder goed draait met de betere delen van een takenpakket lopen en stopt een of andere halfbakken manager de overgebleven delen in een nieuwe taak, er zeker van zijnde dat ze wel een of andere werkloze zullen vinden die zonder morren inspringt en hen depanneert, zonder aan de oorzaak van een paar problemen te werken.
Dit is voor een organisatie meestal een makkelijkere oplossing dan daadwerkelijk iets doen op langere termijn.
Hogerop ziet men dit dan meestal als een goede aanleiding om de vacature in een bepaalde richting te duwen, een job-inhoud die meer past in waar de leiding naartoe zou willen, maar niet per sé naar waar het op korte termijn naar toe zou moeten met die job.
Meer nog, men gaat de mindere kanten niet belichten om op die manier kandidaten te lokken, naar een theoretische job, ... in realiteit kom je meestal terecht in een scheefgetrokken situatie, waar de werkuren anders zijn ingedeeld, je opdracht eigenlijk anders werd beschreven en je in feite een luchtspiegeling achterna holt tot er misschien ooit eens een organisatorische omwenteling plaatsvindt. Iets waar je, in mijn ervaring, in zulke organisaties ook niks van moet verwachten aangezien men ook daar voor snelle hap kiest of de verantwoordelijkheden afwimpeld op overbetaalde consultants.
De job die je als kandidaat graag wilde doen, wordt stilaan een andere invulling gegeven op de vloer zelf, of door de mensen met wie je moet samenwerken en voor wie die de nieuwe visie van de leiding totaal onbekend is.
Zulke jobs worden op een spreekwoordelijk biervieltje bij elkaar geschreven, om zo tot een vacature te komen. Dit wordt dan rooskleurig voorgesteld door een extern bureau of nog erger: een bevriend interimkantoor die eigenlijk wel andere dingen te doen heeft.
Waarna de opdracht om de vacature langzaam losgekoppeld wordt van het oorspronkelijke idee en de initiële noden van een afdeling.
Vaak zijn de oorzaken hiervan vrij complex, maar het komt er meestal op neer dat er een vacature wordt uitgeschreven door mensen die de echte taak en job niet kennen (of enkel op papier kennen) en naar kandidaten zoeken die door de leiding werden omschreven. Hoe meer tussenpersonen, hoe erger de discrepantie tussen de bescherven vacature en de echte functies. Hier speelt ook vaak een bepaalde politiek mee binnen een bedrijf, waar je verder niet veel van weet als buitenstaander.
Zo heb ik ooit gesolliciteerd voor een bedrijf waar de leiding iemand wilde die vooral technisch was, maar toen ik eenmaal aan't solliciteren was bleek (na 3 weken!) dat de uitvoerders eerder een sociaal profiel met een kleine notie van techniek zochten, ... waarna de job zelf een kruising was tussen IT manager en sociaal werker / boekhouder. Niet alleen was hier het verschil tussen beschrijving en realiteit enorm, je kan je ook afvragen wie ze dan uiteindelijk binnen krijgen wanneer je zelf als kandidaat de selectie maakt... ik wil niet weten hoeveel geschikte sociale profielen er niet op deze vacature wilden ingaan omdat ze niet technisch genoeg waren. Om dan uiteindelijk met een kandidaat over te blijven die na 1 jaar de technische taken op zijn beurt online had gezet in een halftijdse functie via een interim (ja, ik volg zo'n dingen op nadien om er uit te leren).
In zulke organisaties kan je maar één ding doen: je beleefd, maar snel, uit de voeten maken.
Dit soort toestanden komt meestal nooit goed, tenzij er aan de leiding een stevige ommekeer plaats heeft. Maar daar op wachten, daar is het leven iets te kort veer en deze arbeidsmarkt iets te moordend, in mijn opinie: rennen en laten barsten in hun eigen onkunde. Je bespaart er jezelf een grote stressfactor mee.
0 reacties:
Een reactie posten