De vacatures waar ik van hou: intro

Vacatures waar ik van hou 

De voorbije weken heb ik een lijst gegeven van mijn meest gehate vacatures,… een lange lijst, waarbij ik het zelfs vrij moeilijk vond om het op de delen in slechts vier categorieën.

Dit riep natuurlijk ook om een tegenpool, een lijst van geliefde vacatures, aangezien positief blijven tijdens het zoeken naar een job nu eenmaal belangrijk is.

Ik schrijf deze lijst niet als kritiek (al zit die er tussen de regels wel in, ik kan mezelf soms echt niet inhouden) maar eerder als duiding, zowel naar werkzoekenden als werkgevers toe.

Die laatsten beseffen soms maar al te goed dat er wat schort aan de manier dat je als werknemer bij hen terecht kan komen, maar zijn vaak zo “in” hun manier van denken vergroeid geraakt met hun bedrijf en tegelijk zo verstrengeld in het altijd maar op dezelfde manieren rekruteren, dat de efficiëntie die ze daarin hebben verworven stilaan contraproductief werkt.

Ze hebben dan vaak niet door dat helemaal aan’t begin van de keten, namelijk bij het ontstaan van de job-opening, een denkfout werd gemaakt, of nog erger, dat er eigenlijk geen visie zit in wie men nu waarom en tegen welke voorwaarden, nodig heeft.

Het jammere is dat je als werkzoekende nauwelijks iets in de pap te brokken hebt. Je kan columns, blogs, open brieven ja zelfs podcasts volstouwen met je mening en allerlei anekdotes, maar hoog in de ivoren torens van de HR-diensten is men vaak nog meer bezorgd over het al dan niet op tijd geleverd zijn van hun broodje smos-hesp, den met de algemene verrotting in onze arbeidsmarkt waar ze vaak mee aan de basis van liggen. Begrijpelijk ook, mensen die zich enkel maar zorgen hebben te maken over het al dan niet op tijd zijn met de winterbanden op hun bedrijfswagen of de haalbaarheid van een detail in hun cijfers, zijn natuurlijk niet met the big picture bezig. Laat staan dat ze bekommerd zouden zijn over een individuele behandeling van een kandidaat (zelf vaak genoeg gezien bij een HR-team die vlak bij me op kantoor zaten, waar men bijna at random kandidaten uit de modderpoel viste.

Meer nog, ik denk dat men ook bij goed georganiseerde bedrijven heel vaak uit het oog verliest dat men te maken heeft met een wijde interactie van koopkracht, mensen, arbeid, loonkost, effectiviteit, sociale impact en vooral arbeidsvreugde. 
Wanneer men bij eender welke vorm van rekrutering de initiële opstart laat komen vanuit de geld-verdieners in een bedrijf, begint het meestal al fout te lopen, … winst is belangrijk uiteraard, maar de kortste weg tussen twee punten mag dan wel de recht lijn zijn, bij een job is het meestal iets minder simpel te definiëren wat nu de beste weg is. Een job die uitgedacht wordt door mensen die korte termijnwinst zien, is een recept voor een falend beleid.

Ik heb uiteraard de waarheid niet in pacht, en kan me maar moeilijk inleven in de rol van een HR-medewerker of rekruteringsfirma. Maar wanneer je van zowat iedereen van mijn generatie dezelfde verhalen hoort en dezelfde moordende arbeidsmarkt ervaart, schort er iets aan de manier dat men hier mee omgaat denk ik.

Daarom deze lijsten, en daarom ook mijn volgehouden manier van energie stoppen en deze blog, omdat ik vermoed dat er toch hier en daar mensen echt verder willen en onze arbeidsmarkt willen verbeteren.

Komende dagen ga ik deze post dus in vier delen weergeven. Mensen die alvast tips hebben hiervoor kunnen me altijd via twitter hun geliefde soort vacatures melden, kwestie van niets over het hoofd te zien. Tegelijk kan dit dienen om andere werkzoekenden makkelijker het kaf van het koren te doen scheiden wanneer ze een reeks vacatures krijgen aangeboden.