Vacatures waar ik van hou: deel 3

Deel 3: De realistische vacature

Vacatures waar men realistische eisen combineert met reële skills. Met andere woorden: een vacature waar men een aantal simpele taken wil laten uitvoeren maar weet ik hoeveel diploma’s vraagt (meestal puur om “niet te veel reacties te krijgen”) is niet realistisch.

Vooral de overheid en aanverwante organisaties zijn hier blijkbaar zeer zwak in. Daar houdt men van hoge diploma’s, veel procedures en allerlei vragen en extra hoepels om door te springen bij de kandidaat. Niet omdat je al dat gedoe echt nodig hebt voor de jobs, maar meestal om diegenen die de selectie moeten uitvoeren het makkelijk te maken.

Uiteraard kan je niet zomaar de lat zo laag mogelijk leggen, dat begrijp ik. Maar een vacature waar ik van hou vraagt geen master diploma om papiertjes van het ene bureau naar het andere te dragen op een saaie overheidsjob.

Nog erger wordt het wanneer men daadwerkelijk de skills en eisen wel aanpast, maar dan totaal vergeet dat er zoiets bestaat als ervaring.

Jongeren hebben het probleem dat ze worden weggestuurd bij gebrek aan ervaring. 

Ouderen worden weggestuurd omdat men enkel ervaring heeft, en niet de diploma’s (face it, in de jaren dat de dertigers en veertigers of ouder aan’t studeren waren, was het nauwelijks zo dat je ook de job deed waarvoor je ging studeren…).

Wanneer je dus op je 35 jezelf aanprijst met enkele jaren ervaring, is het meestal zo dat men niet durft zeggen “U bent te duur”, maar dan allerlei extra’s gaat vragen in de hoop dat men dan daarop een “niet voldoende” kan kleven.

Vragen aan iemand die in de jaren tachtig is afgestudeerd of hij of zij een master diploma heeft in hetgeen waarvoor hij komst studeren, is een vrij nutteloos iets meestal (enkele nichemarkten niet te na gesproken).

De echte reden achter deze hoge eisen is dus meestal radeloosheid.

Men wil de goedkoopste, meest voordelen opleverende jongere die tegelijk de ervaring en inzichten heeft van een ervaren rot, maar tegelijk dom genoeg is om mee te gaan in de bedrijfspolitiek van diegenen die de vacature uitschreven. En als het even kan heeft deze persoon de nodige diploma’s, bijgeleerde skills en certificaten en gaat hij of zij graag met eigen wagen op pad aan ene minimumloon.

Sommige bedrijven gaan hier erg ver in, wanner ik zulke vacature zie, doe ik zelfs geen moeite meer.

De vacature waar ik van hou vraagt een skillset die gelijk loopt met de vaardigheden die nodig zijn om de functie uit te voeren. 

Jammer genoeg is dat een zeldzaamheid geworden, omdat men steeds het onderste uit de kan wil, en desnoods mensen met een masterdiploma literatuur vraagt om een reeks mappen alfabetisch te rangschikken (reëel voorbeeld).

Hoe herken je ze?

Dit soort vacatures herkennen betekend dat je vaak moet doorvragen over de echte jobinhoud. De fout die velen maken is de stilste die men vraagt klakkeloos aan te nemen als een vereiste, heel vaak is dit niet het geval en kan het met minder (en met meer soms ook, maar da’s een ander verhaal).

Doorvragen en je informeren is nodig.

Wanneer je overtuigd bent van een goede inhoud/skillset verhouding die bij je past, heb je meestal een goede vacature gevonden,… nu nog binnen geraken!