Vacatures waar ik van hou: DEEL 2

DEEL 2:  De lokale vacature 

Het tweede deel over vacatures waar ik van hou, wil ik wijden aan lokale vacatures: deze leunen meestal dicht aan tegen de eerste soort van directe vacatures trouwens.

Deze post is wat uitgelopen, aangezien het een onderwerp is waar ik nogal gefocust op ben. 

Een lokale vacature is voor mij iets op een bereikbare, leefbare, doenbare afstand van waar de kandidaat woont. Ik trap hier misschien een open deur in, want zijn we niet allemààl op zoek naar een job waarbij we geen uren in de file moeten staan, of ondoenbare treinverbindingen voor moeten doorstaan?
Toch, gezien de vele files en de schijnbaar onvermoeibare manier waarop werknemers steeds maar weer van heinde en verre naar een job komen zoeken, lijkt me dat er op dat gebied nog een lange weg te gaan is (heb’t u hem?).
We kunnen bedrijven van deze problematiek ook meer bewust maken als werkzoekenden, door systematisch voorrang te geven aan bereikbare jobs.

Ik ben zelf een tijd terug bewust op zoek gegaan naar iets op wandelafstand, en heb daar -ondanks de hondenjob die het was- een leuke, haalbare tijd beleefd, aangezien ik letterlijk op 5 minuten naar huis kon wandelen na een zware werkdag. 

Alleen al door de geringe afstand, was die job vol te houden. Tegelijk bespaarde ik enorm aangezien ik geen wagen, noch kleffe dure middag-broodjes, nodig had (ik at thuis iets).

Een lokale vacature is voor mijn meer waard dan eender wat, omdat de eventuele lokale job ook meer voor mij waard is - ik lever zelfs met plezier loon in voor een lokale job.
Deze trend is bij vele HR departementen ook al opgevallen: mensen zoeken liever een functie die qua afstand bereikbaar is en vaak te combineren is met de rest van hun leven (gezin, hobby’s, …). De vacatures zijn daarom vaak licht aangepast, om niet meteen de echte plek van tewerkstelling te hoeven meedelen. Ze zijn hier vaak erg sluw in, gezien de vele indirecte antwoorden die ik krijg op de vraag waar de plek van tewerkstelling is.

Iets dat een minister van werk misschien dringend eens moet verplichten te vermelden in eender welke vacature: de reële plek van tewerkstelling, 't is maar een idee.

Een bedrijf dat op een bijna onbereikbare plek ligt ergens ten zuiden van Brussel (om maar een voorbeeld te nemen, al zijn er in de kempen en Oost-Vlaanderen ook zo'n dode zones), maar mensen wil rekruteren uit Gent en Antwerpen, gaat in vele gevallen een recruiter onder de arm nemen uit deze steden.

Ook hier wordt lustig bespaard dus kom je meestal uit bij een interimkantoor dat zich ook tracht te profileren als professioneel selectiebureau.

In de vacatures wordt dan wijselijk de echte plek van tewerkstelling verzwegen en wordt de indruk gewekt dat de plek in de buurt van het rekruteringskantoor ligt. Wanneer je dus in hartje Antwerpen of Gent gaat solliciteren, verwacht je onderbewust ook dat het bedrijf toch ergens in die regio ligt, … heel vaak is dat niet het geval. Zeker bij vacaturesites is de discrepantie soms gigantisch; ik heb al meermaals meegemaakt dat je een regio selecteert, om dan uiteindelijk te realiseren dat de job voor een andere provincie is (in één geval ging men zelfs zo ver om een nep-adres op te geven in de initiële vacature).

Men tracht dan in het gesprek de voordelen van de firma en de job zo te belichten, zodat de kandidaat (blij met een dode mus) bijna moreel verplicht is om toch deze langere afstanden te doen. “Ah ja, maar het bedrijf ligt in Huppeldepup, maar da’s goed bereikbaar hoor.” Is dan meestal de losjes vermelde zin die daar bij hoort.  Men doet er meestal zo licht mogelijk over, alsof het bijna een abnormaal iets zou zijn om over reisafstanden te struikelen.

Ik stoor me trouwens geweldig over hoe zulke rekruteerders vaak zeer nonchalant doen over 30 of 70 km naar het werk komen meer of minder,… alsof in ons land met het dichtste wegennet van de wereld, het een lachertje is om een paar kilometer verder heen en weer te reizen elke dag. Meestal zijn dat dan zelf types die graag in hun wagen zitten, waar ze desnoods hele dagen van hun leven slijten door er een sport van te maken files sneller door te komen dan ‘de gewone mensen’.

Het filerijden is voor dat soort pipo’s (want dat zijn het in mijn opinie) een statussymbool geworden, op zulke niveau dat ze zelfs niet meer snàppen dat iemand NIET zomaar een extra een uur wil rijden of erger. Voor hen is dat allemaal maar kinderspel, een vanzelfsprekend iets - tot je ze hoor zeuren over de zoveelste file - waar ze liefst niet op ingaan.

Een kleine anekdote hierover trouwens, ik solliciteerde ooit bij een bedrijf rondom het Gentse, toevallig in dezelfde straat waar ik een paar jaar voorheen vaak moest zijn voor een klant van me. Ik kende de plek maar al te goed: gevaarlijk (de R4 rond Gent is velen bekend) en bovendien enorme drukte gecombineerd met binnenwegen om op tijd er te geraken.

Toen de aap uit de mouw kwam, zei de man me dat de plek van tewerkstelling (ik solliciteerde in Antwerpen) dus in de genoemde gemeente lag. 

Ik zei dat ik dan niet veel interesse meer had en me zelfs beetje bedrogen voelde aangezien men eerst deed alsof het te Antwerpen was.

Waarna de man lichtgeraakt reageerde en me zei: “Maar er werken een paar mensen uit Antwerpen hoor, da’s 25 minuutjes rijden!”

“Als ge elke dag als een maniak in je wagen zit te racen waarschijnlijk maar 20 minuutjes, dat ken ik… neen, toch bedankt.” - Ik wist uit mijn eigen ervaring dat een rit van die straat naar mij thuis op goeie dagen een 50 minuten duurde en op slechte ruim een uur of 2. Die 25 minuten was dus een leugen.

Hij vond me uiteraard arrogant, degoutant en nog een aantal van die woorden, en ik kan dat ook begrijpen wanneer je in die gewoonte vast zit elke dag, en een 100km ritje voor jou een peulschil is, … da’s een gewoonte uiteraard. Ik weet wel dat ik zelfs in hartje Gent heb gewerkt een jaar ofzo aan een stuk, en dat ik er letterlijk ben onderdoor gegaan op medisch gebied. Niet iedereen is gemaakt om door moordend verkeer, vrachtwagens, snelheidsmaniakken en monsterfiles zijn/haar weg te banen naar het werk, om daar dan een uur of wat later aan te komen.

Bereikbaar

Da’s nog iets dat me zo verheugd aan een lokale vacature: men moet niet lichtzinnig zitten doen over de afstand woon-werk, want die afstanden zijn altijd (desnoods te voet) te overbruggen. 

Bijkomend voordeel voor het bedrijf is dat de werknemers meestal op tijd zullen zijn, of toch geen echt excuus kunnen hebben om te laat te komen (in tegenstelling tot bedrijven in het Brusselse, waar te laat komen of binnenwaaien ergens tussen 8 en 10 normaal is geworden intussen.)

Vreemd genoeg hoor ik van mensen in het Gentse dat ze vaak vacatures uit Brussel en Antwerpen tegenkomen, en hier in Antwerpen hoor ik dan weer dat je zelfs tot in Oostende wordt uitgenodigd! ’t Is toch al te gek aan’t worden vind ik zelf. Het lijkt haast alsof op sommige vacaturesites men custom-made aanbiedingen maakt, waarbij de lokale stad of gemeente compleet uit wordt gefilterd om mensen te dwingen verder te reizen.

Hoe herken je ze?

De locale vacatures kan je vinden door je ogen goed open te trekken in je eigen regio. 

Vaak hangen deze uit aan het bedrijf zelfs (een papier aan de deur ofzo) of via een lokaal interimkantoor (goed opletten uiteraard dat het niet over een nep-vacature gaat in dat geval).

Wat ik ook doe is kijken naar welke vrachtwagens en bestelwagens er zoal lokaal rondrijden, heel vaak staan daar links en domeinnamen op die naar de bedrijfswebsite verwijzen, als’t effectief een lokale firma is en ze hebben bovendien ook een “jobs”-pagina, dan kan je vaak op die manier aan een goede vacature geraken. 

Nog een tip zijn de de sites http://regiojobs.hln.be en http://www.streekpersoneel.be/regio/jobs/ (al zijn deze sites vaak maar een frontje voor de VDAB-afvalbak naar mijn mening, toch zit ook hier af en toe iets bruikbaars in (zoals in elke vuilbak). Ieder heeft zijn branche natuurlijk, voor sommige mensen zal hier meer in staan dan voor anderen.

Let vooral op in de zoektocht naar een lokale job, dat je duidelijke grenzen stelt.
Wat is bereikbaar voor jou? Hoe ver en hoe lang wil en kan je reizen/pendelen elke dag? Heeft het bedrijf een deel thuiswerk?

Er zijn bedrijven die hier perfect mee omgaan en bijvoorbeeld een sattelietkantoor of thuiswerk inrichten - het kàn dus zijn dat er een bedrijf is dat eigenlijk hoofdkantoor heeft 100km verderop, maar zo attent is een moderne leefbare oplossing voor het mobiliteitsprobleem van haar werknemers te bedenken. Zomaar alle bedrijven met een verder gelegen hoofdkantoor wegvegen is daarom gevaarlijk, je gooit dan het kind met het badwater weg. 

Zulke moderne bedrijven gaan ook met hun vacatures anders om dan de ouderwetse firma's, en zijn dus snel te herkennen aan hun manier van handelen en de sollicitatie brengen (ook hier wordt twitter vaker ingeschakeld, of gaat men doelgericht mensen uit opleidingen opzoeken enzo...)

Ik hoorde een tijd geleden een bedrijfsleider klagen dat ze in Brussel niet aan “goei volk” geraakten omwille van de files, afstand, scholingsgraad… maar het was nog nooit in haar opgekomen dat met een sattelietkantoor of radicaal te verhuizen, je misschien dat probleem kon oplossen. 

Waarom uit prestige in het Brusselse zitten, wanneer je daar niet aan de nodige werknemers geraakt blijkbaar? Waarom niet aanpassen en jezelf desnoods opsplitsen en naar een meer dynamische samenwerking gaan? We zijn 2015 intussen, er zijn heus andere manier van samenwerken in een bedrijf dan samen naar één plek rijden om 7u ’s ochtends en dan als eenden op een rijd aan een bureau te zitten wanneer je eindelijk door de files bent geraakt.

Success aan iedereen die een lokale job zoekt, want de ideale job dichtbij vinden is voor velen de oplossing voor een gelukkiger leven.