De armoedemachine van Michel I

1

Wanneer ik de beduimelde bril van een fascist zou opzetten, het type dat in een maatpak deals sluit met de vrienden uit de golfclub en daar het label 'beleid' op durft kleven, dan zou ik als volgt te werk gaan: zorg er voor dat er genoeg onderklasse mensen (zoals ik die vanuit mijn ivoren toren noem) beschikbaar zijn -desnoods onder dwang- om de arbeid te verrichten die nodig is om mijn vrienden ondernemers winst te laten draaien.

Meer nog, zorg er voor dat deze arbeid zo te voorzien is, dat zelfs met de toenemende technologische middelen het gat kan opgevuld worden, maar evenzeer door technologie kan vervangen worden in een oogwenk om vervolgens het werkvolk terug weg te werpen.

Net alsof ik een handgrasmaaier koop waar ik m'n gazon mee kortwiek, om deze bij de eerste hapering te vervangen door een gemotoriseerd exemplaar. Wat er daarna met die handgrasmaaier gebeurt, maakt niet uit, schroothoop, online verkopen of'm desnoods laten wegroesten in een vergeten hoek in het tuinhuis (als reserve,... moest er op een dag de nood zijn om die gemotoriseerde maaier toch even te vervangen, dan heb ik een kosteloos back-up exemplaar).

Ik heb dan in dat geval politici nodig en uitvoerders die me slaafs volgen en een volk dat op wat spandoeken of de door mijn al lang ingecalculeerde stakingsdag na, nooit ècht tegenstribbelt.
Want zo'n stakingsdagen kosten zogenaamd handenvol geld aan "de economie", maar in feite ligt zo'n topbedrijf daar verre van wakker van (de kost ins berekend en de kost wordt doorgerekend aan de consumenten/koeien die ze daarna met de glimlach bijbetalen zonder het zelf te weten... "jingle all the way"). Zulke dingen doen nooit echt pijn, in tegendeel, op deze manier kan ik als doorwinterde topper, de kaart spelen van verongelijkte en benadeelde economische legitieme betrokken partij, en zelfs hier betaal ik mensen en drukkinggroepen voor om dat in mijn plaats te doen op TV. Terwijl ik in feite gewoon een parasitaire uitwas ben van een scheefgelopen systeem. Voor kleinere bedrijven is de impact iets anders, en zelfs te betreuren, maar da's niet erg... ofwel gaan ze dood en is er meer market-share voor mij, ofwel groeien ze en koop ik ze vroeg of laat over.

2

De tweede stap in mijn visie (nog steeds met de inmiddels wazig geworden fascistoïde bril) zou zijn om dit werkvee en slaafse volgers zo arm mogelijk te maken.

Hun wensen en dromen die ze in het westen bijzonder hoog in het vaandel dragen (playstations kopen, autootje rijden, zonnepaneeltje op het dak, 3 keer op reis per jaar (desnoods op krediet) en een hond die evenveel ecologische voetafdruk heeft dan 70000 km rijden met een terreinwagen, en die af en toe naar het hondenkapsalon moet, restaurantbezoeken, digitale TV met 20 kastjes en allerlei extra's....) moeten blijven in vervulling kunnen gaan, of da's toch wat ze verwachten en naar zullen blijven streven dankzij onze marketing/media mensen. Da's een heel krachtige motivatie, het soort motor die maakt dat ze lasten dragen, aan loopbanden zullen staan, muren schilderen, hun vuilnis zullen sorteren en braaf hun 65% afdragen op alles wat ze zogenaamd verdienen door zich uit te verhuren aan mij. Door de geringe educatie over dit soort onderwerpen, weten ze ook niet beter.

Dat worteltje blijven we voor hun neuzen laten bengelen, terwijl we aan de andere kant iedereen die pech heeft gehad, slachtoffer werd van onze eigen georchestreerde crisis, of gewoon "er niet bij hoort" steeds meer en meer geld afnemen. We besparen intussen op alle soorten dienstverlening naar hen toe, en geven hen de raad mee (als een soort mantra) om de tering naar de nering te zetten, goed beseffende dat dat indruist tegen de veel krachtigere lokroep van het kopen en consumeren -dat laatste doen ze toch-

We noemen dat natuurlijk niet afnemen, dat geld is immers van ons (of in feite van een gemeenschappelijke door ons gefinancierde staat die de rol van ruilhandel heeft omgezet naar de uitgifte van fiat-currency en daarbij zo veel afroomt dat het niet meer mooi is, meestal om een gigantisch aantal onbekwamen, of onbekwaamgemaakten in dienst te houden om de rangen te vergroten en de afhankelijkheid van het systeem uit te breiden, in feite een vorm van werkloosheid dus, waarbij je in ruil voor je openlijke toewijding en trouw aan de staat een vaste benoeming en een "aandeel" krijgt van het belastinggeld van de rest en veilig zit).
Dit laatste systeem zorgt er voor dat deze staat ook door diegenen met veel geld kan naar de hand gezet worden.
De uitkeringen schrappen en verder de koopkracht uithollen is de boodschap. De veer zal ergens breken, en dan staan ze zelfs (in mijn droombeeld) aan te schuiven om te mogen werken voor mijn te lage loon. Mijn winst vergroot en zo kan ik misschien dat extra fabriek bouwen in Beijing of Bangladesh, dat laatste om meer crappy kledij te maken die het plebs komt te dragen volgende zomer, wanneer mijn mode-kneders je warm hebben gemaakt voor de kleurtjes die ik wil dat jij gaat dragen -hier hoort een boosaardige lach bij- uit vrije wil.

Volgende plan is er voor te zorgen dat de mensen gratis of bijna gratis willen werken.
Vermits er nog steeds de droom is om meer te worden... en er ook nog steeds een worteltje voor hun neus heen en weer slingert en ze verder geen geld meer krijgen van de staat zonder tegenprestatie (hoewel geboren worden in zulk systeem al tegenprestatie genoeg zou moeten zijn maar da's een filosofische discussie) komen we bij de patstelling waar we al sinds de val van de Berlijnse muur naar streven: slaafsheid is het antwoord.

Waarna je de sociale zekerheid tot een item maakt dat "ter discussie" staat, zeg kortweg dat het een symptoom is van wat onze tot vijand uitgeroepen (en deels ook door zichzelf uit te hollen tot nullerlij waarde hebben gemaakt) socialisten hebben gecreëerd. Zeg maar dat deze "sossen" de sociale zekerheid hebben opgericht om -eh- moslims en profiteurs (waar we enkele de armen bedoelen want rijke profiteurs zijn er ook, maar die noemen we anders, daar hebben we namen voor als "baron" of "ondernemer van het jaar" enzo.) geld te geven.

UW geld zeg je dan, dat van uw belastingen komt, dat klinkt goed, da's heerlijk als marketing... terwijl het allemaal ONS geld is natuurlijk. Dat we even uitlenen aan de Jan met de Pet om daarna consumtiegewijs hun trouw te laten betuigen en hun tijd te laten uitlenen aan ons, de rijke toppers, de golfclub-mensen, de zeiljachtboys, de 1%'ers... Ze gaan misschien niet meer te communie in de kerk, maar ze komen wel hun centen afgeven aan onze spullen die ze niet nodig hebben. Vooruitgang en groei zijn de toverwoorden hier. Hoewel het enige dat echt groeit, de kloof tussen mij, the big boy, en de armen....

3

Derde tandwiel van de armoede machine is het continu verhogen van de prijzen, onrechtstreeks, zodat mensen sneller in de problemen komen en zich sneller genoopt zien om desnoods gratis te komen werken en zich uit te huren aan ons.
De theorie daarachter is simpel (hoe kan het ook anders uit het brein van neo-liberalen) men hoopt dat mensen zonder geld, sneller werk zullen "vinden", wat neerkomt op: uit armoede geen keuze hebben om eender wat te aanvaarden.

Intussen duwen we de mensen die uit de boot vallen massaal naar de lokale overheden via het OCMW, eens ze daar budgettair in de problemen komen moeten ze ook daar een koehandel met ons beginnen, en zich uithuren aan ons (in ruil eventueel voor wat bouwprojecten, toelatingen of top-locaties door ons te laten inpikken in hun steden).

Deze regering en hun neoliberale visies is gebaseerd op het eeuwenoude principe van schaarste creëren. Wanneer geld en koopkracht en werk schaars wordt, zal er meer macht komen te liggen bij de grote staatsstructuur en de grote bedrijven (een versmolten eenheid dezer dagen, al komt er hier en daar toch een kentering). Liberalen zijn in principe voor individuele vrijheid en minder staat, maar hun kleinere staat is machtiger, liefst zo machtig mogelijk,... waarmee ze eerder naar andere soort regimes doorhellen dan naar vrijheid.

Intussen zitten we met onze fascisto-bril op voor ons uit te kijken, naar "de toekomst" want dat klinkt mooi in slogans, terwijl we niets liever willen dan naar de tijd van toen teruggaan, waar "den werkmensch" van 's ochtend's tot 's avonds hard doorwerkt, zonder vakbond, tegenwerking, stakingen of weerwoord, waar je als baas met de sigaar in de mond door je fabriekshal kan wandelen en vol ontzag kan worden bekeken omdat je macht en geld hebt. Dat waren nog al eens tijden zie... daar willen we terug naar toe... "voor de toekomst". Terwijl de baas nog een vrouwelijke werknemer in haar achterste knijpt.

Het is deze groep die kost wat kost als ondernemer wil gekend staan, vooral in de media, maar in feite roofbouw-plegende parasitaire uitwassen zijn van deze economie. Meer nog, het zijn dit soort ondernemers die het voor èchte zakenmensen en echte durvers bijna onmogelijk maken nog te investeren in dit land.
Ze slokken zelf alle subsidies op, vormen drukkingsgroepen bij de vleet en maken van hun eisen niets meer of minder dan een politiek struikelblok met daarbij het nodige machtsmisbruik en corruptie.

De armoedemachine van deze regering is hetzelfde dan voor dit soort oplichter-ondernemers plat op de buik gaan liggen; hogere consumentenprijzen, hogere belastingen (verdoken) en meer besparingen (behalve op cadeau's naar hun bedrijven toe).

Op deze manier komen gewone gezinnen sneller in de armoede, duiken de lagere inkomens nog lager en komt zowat iedereen die niet hogere middenklasse is sneller in de goedkope-werkkracht sfeer terecht.
En da's nu net waar het in deze crisis om draait: men wil meer, voor minder geld, men wil de werkmieren sneller, langer en harder laten werken, zodat de ondernemers en 1%'ers nog meer winst kunnen scheppen.

Het is normaal aan een regering om dit bodemloze hebzucht van de allerrijksten tegen te gaan, ook in het belang van de gewone ondernemers, maar deze regering doet dat niet.
Hoofdschuldige hier is de CD&V, die meteen de stekker uit de onderhandelingen had moeten trekken van zodra bleek dat men naast de indexsprong niet bereid was om een vorm van belastingen op vermogens (of vermogenwinst) in te voeren. Zelfs de intentie is er niet.

De armoedemachine draain inmiddels door, we zijn 2015 nu, ... en mensen blijven zich onnozel kopen aan allerlei prullen... terwijl hun land, hun verworvenheden, hun collectieve eigendommen worden verkwanseld door de oplichter-ondernemers en de regering (evengoed de vorige regering Di Rupo trouwens, die hier in iets mindere mate, maar toch ook stevig aan mee deed). De vorm en de rethoriek zijn veranderd, maar de uitverkoop achter het doek gaat gewoon door. En U bent het slachtoffer, misschien niet dit jaar, maar zeker tijdens de komende beleidsjaren.

De vraag is nu,... wanneer worden we echt boos?