Deel 3: De onderaanneming

De 4 soorten vacatures die ik haat.  Deel 3: De onderaanneming.

Ik heb sowieso al iets tegen het principe van een onderaanneming, maar ik heb al helemààl iets tegen de vacatures die er vaak voor worden uitgeschreven.
Het werk in onderaanneming is meestal gebaseerd op het afschuiven van enige verantwoordelijkheid van de initiële werkgever, in combinatie met het niet volledig moeten tegemoedkomen aan de geldende normen in een branche.
De vacatures voor zulke jobs of nep-jobs zijn dan ook navenant. Ze worden meestal opgesteld door een interimkantoor die als vangnet moet dienen om zoveel mogelijk kandidaten aan te leveren, die dan in een onderaannemings-val terecht komen. De originele opdrachtgever blijft liefst buiten beeld, of is in het slechtste geval niet eens op de hoogte van wat er ver weg van het hoofdkantoor gebeurt om de taken zo goedkoop mogelijk af te werken.

Vooral in technische sectoren en de schoonmaak is deze praktijk ronduit belachelijk aan't worden, met vaak 3 tot 4 "afschuim-lagen" van bedrijfjes tussen het echte werk en de echte uitvoerder van het werk. Ik heb het me in deze blog al vaak afgevraagd, maar vooral in deze sectoren wil ik echt wel eens weten wat nu de effectieve meerwaarde is van al die recruiters en "trezebezen" die je profieltje van A naar B naar C e-mailen... misschien mis ik iets significants. Al kan ik aan de vragen die deze mensen me stellen en manier van omgaan met kandidaten soms wel een beeld vormen van hoe hun professionalisme tot stand is gekomen (iets met tokkelen op een telefoon en heen en weer lopen met papiertjes).

Vanuit de kandidaat gezien gaat het meestal zo: de kandidaat leest de vacature, stuurt CV + motiviatiebrief, en dan krijgt hij of zij één op de tien keer tijdig een antwoord. Daarna gaat de kandidaat naar de sollicitatie en komt bij een interimkantoor terecht. Deze verdienen centen door het profiel aan te leveren (vandaar dat je meteen een invulformulier op papier of computer moet invullen).

Vraagje voor de juridische specialisten inzake arbeidsrecht onder ons: Ben je op dat moment trouwens niet aan het zwartwerken? Je bent immers als werkloze toch persoonsgegevens aan het invoegen in een databank van een interimkantoor, wat het werk is van de interim-bediende, niet van de werkloze zelf... maar ok, da's maar een bedenking. Wanneer je bijvoorbeeld zou staan afwassen in een horecazaak, ben je overduidelijk wel aan't zwartwerken,... 't is maar een bedenking.

Om verder te gaan: na dat interimkantoor, sta je meestal even stand-by, waarna men overlegt met de opdrachtgever, meestal is dit een bedrijf dat in die specifieke sector een boel onderaannemingen uitvoert.
Wanneer deze je dan goedkeuren, op papier, kan je ook daar langt het HR-departement passeren. Waarna je eventueel kan beginnen werken, of NOG een ander bedrijf je moet keuren.

Nog verder wordt je dan op het eigenlijke bedrijf ontvangen waar je effectief je werk zal uitvoeren, meetal hangt ook hier een check aan vast (al is men daar soms ook te laks voor geworden, indien er iets fout loopt is het toch maar een onderaannemer die makkelijk kan verwisseld worden voor een andere).

Als kandidaat en werknemer ben je op deze manier ook administratief met een hele rompslomp bezig. Niet alleen zijn er de regeld van het eigenlijke bedrijf waar je werkt (inzake ziektemeldingen enzo) maar ook de regels van de onderaannemer en de interim. Deze laatste blijven je werkgever, maar zingen meestel de toon van de eigenlijke opdrachtever... waardoor het vaak moeilijk wordt iedereen tevreden te stellen.

Onthou vooral dat je als kandidaat bij zulke vacatures na een tijd een grens moet trekken, ... mijn persoonlijke regel is, dat wanneer men werk aanbiedt ik altijd rechtstreeks zal proberen naar de echte werkgever te solliciteren. Willen deze me niet aanwerven, dan wil ik eventueel wel via interim (afhankelijk welke), maar meer dan die ene laag tussen mij en de werkgever aanvaard ik niet. Temeer omdat je dan nog minder bent dan een nummertje op een lijst. Je kan dit soort vacatures in't algemeen beter als allerlaatste optie houden, want wanneer een werkgever werk op dit soort manier uitbesteed wil dit meestal zeggen dat een carrière of aangename eerlijk betaalde job niet echt een prioriteit is.

Naar mijn mening zouden onderaannemingen en interims moeten afgeschaft worden, op enkele zeer uitzonderlijke gevallen na. Ik zie niet in waarom een bedrijf dat werk aanbiedt daar allerlei tussenverdiepen en constructies voor nodig heeft.  Aan de andere kant zou de staat het voor bedrijven administratief eenvoudiger moeten maken om zelf mensen aan te werven zonder te verzuipen in bergen regelgeving en papier (wat denk ik, ook meespeelt in de keuze om voor interims enzo te kiezen).

Naar mijn menig zit er enorm veel volk dat normaal werkloos zou zijn, te doen alsof ze andere mensen werk verschaffen op zulke kantoren... niet dat ze niets doen hé, maar het gaat meestal om werk dat overbodig zou moeten zijn in een correcte arbeidsmarkt.

Ik vind het in ieder geval hatelijke vacatures, omdat je ergens een gaatje opvult, en zelden of nooit via die weg aan een goede job geraakt (enkele uitzonderingen niet te nagesproken).
Wanneer je zulke vacature ziet, denk je als werkloze meteen: "Weer in onderaanneming, ..." *zuch*