Het is belangrijk om een soort routine te ontwikkelen. Niet alleen het met regelmaat sollicitatiebrieven schrijven of het uitpluizen van job ads tussen de reclame is een taak die je met regelmaat moet doen volgens de instanties, maar ook het bijhouden van je persoonlijke agenda met 'acties'.
Ikzelf heb nog een extra routine ontwikkeld. Naast het douchen 's ochtends (behalve de twee dagen voor ik naar de vakbond moet, vermits dat parels voor de zwijnen zou zijn) en het poetsen van de tanden (bespaart me geld aan tandartsbezoeken) is er ook een routine geslopen in het faken van een werkdag.
Het gaat als volgt: net als sommige bejaarden en oudere sportlui tracht ik 'in shape' te blijven. Eerder mentaal dan fysiek uiteraard.
Ik doe dit door de routine van een normale werkdag van een gemiddelde pendelaar over te nemen, met dit verschil dat ik zelf niet per sé de trein van twintig na zeven naar Brussel moet hebben om op tijd op kantoor te zijn.
Toch doe ik alsof.
Dit schept een sfeertje waarbij je actief blijft en voor zover mogelijk, geen vervreemding krijgt met het opstaan voor de middag (een veel voorkomend probleem bij werklozen).
Een fake-routine opbouwen is belangrijk om in 9-to-5 conditie te blijven, maar ook een manier om nieuwe mensen te ontmoeten op plekken waar je anders nooit komt.
Zo zou het nooit in me op zijn gekomen om een 'mitrailette' te eten in het centrum van Evere tussen allerlei haastige mannen in te grote maatpakken of een oudbakken worstenbroodje te eten op het perron in Antwerpen-Centraal.
Met wat geluk kan je zelfs gewoon binnen en buiten wandelen op bepaalde bedrijven, gewoon voor de fun.
Wat vooral mooi is, is het spitsuur meemaken op de trein of ergens aan de kant van de weg in een baanrestaurant, terwijl je zelf eigenlijk nergens naartoe moet.
Je kijkt, geniet en hoort er toch een klein beetje bij.
Nu begrijp ik waarom sommige gepensioneerden voor een blik kattenvoer naar de Makro gaan tijdens de ochtendspits. Je hoort er zogenaamd bij.
In het verleden ondernam ik dit soort dagen en trips 'zomaar', zonder doel of zonder enig verslag uit te brengen, wat jammer is achteraf bekeken.
Ik zal dan ook een reeks van deze 'fake werkdagen' ondernemen de komende weken en het verhaal doen op deze blog.
Op deze manier blijf ik 'in the game' terwijl velen onder jullie dit misschien kunnen meelezen op een computer op het werk. Wie weet zie je me wel passeren zonder het zelf te weten.
Een mooie paradox niet?
0 reacties:
Een reactie posten