Tijd en geld

Wanneer je druk aan het werk bent besef je het niet echt. Je bent van 7 à 8u 's ochtends van huis weg tot een uur of 7 's avonds, terwijl je heel de tijd intensief met je werk bezig bent. Je bent zelfs zo druk bezig dat je jezelf voorbij rent en niet meer beseft hoe nutteloos 90% van wat je doet is.

Je staat er niet bij stil dat je op persoonlijk vlak totaal afvlakt, gespannen, maar vooral verkrampt, geraakt. Je gaat al snel symptomen krijgen als daar zijn: zagen tegen je vrienden over futiele incidenten en frustraties op het werk of kortaf zijn tegen de mensen die je liefhebt.

Ik betrapte mezelf er ooit op een half uur tegen een vriend van me te staan 'zeiken' over het feit dat één van mijn collega's op het werk nogal veel sap in het rond liet spuiten bij het verorberen van een appelsien tijdens zijn pauze. Dat de geur me niet aanstond, dat het eten van appelsienen me niet aanstond en dat eigenlijk alle geluiden me stoorden.

Ik werd een onaangename, zeurderige, verkrampte zuurpruim die enkel maar over het werk bezig was en iedereen daar mee op de zenuwen werkte.

In schrik contrast staat de bijna zorgeloze dagen die je kan beleven wanneer je werkzoekende bent.
Neem nu vandaag, ik was met mijn vriendin iets gaan drinken onder de middag.

Ze is iemand die mijn situatie begrijpt, lief, mooi, intelligent en het zou zonde zijn om met haar niet meer tijd te besteden. Het zou ook een schande zijn om haar de frustraties aan te laten horen van iemand die enkel met zijn werk bezig is.

Het mag dan wel zo heten dat ik in de ogen van de maatschappij "een luie dopper" ben nu, maar ik kan tenminste eens diep in de ogen kijken van de persoon waar ik van hou. Ik kan ze lieve woordjes toefluisteren terwijl we door niemand gehinderd in een bijna lege taverne iets drinken in het winterzonnetje. Terwijl er mensen in te grote maatpakken, in een auto die niet eens van hen is, tussen een hoop buitenlandse vrachtwagens staan stinklucht in te ademen op de autostrades.

Toen ik werkte bleef deze tijd, die men in tv-magazines nogal afstandelijk 'quality time' noemen, beperkt tot een dag uitstap in alle haasten op zaterdag, of een beetje voor TV zitten 's avonds terwijl we onnodig ingewikkelde werkverhalen tegen elkaar vertelden.
Quality time is een "consumer-term", bedacht door soepfabrikanten en verkopers van vliegreizen. Ik verkies de term 'reality-time', de tijd dat je met de realiteit, je eigen echte ik, je eigen echte omgeving en de jou omringende mensen kan doorbrengen, zonder daar per sé iets te moeten bij consumeren.

Ik ben gelukkig op deze manier.
Ik kan haar eens vastnemen en zeggen hoeveel ik van haar hou, ik kan zelfs in een sentimentele bui een cadeautje gaan kopen of Godbetert een gedicht schrijven, want daar is nu tijd voor.
De winkels zijn open en er is niemand die me naar domme meetings roept waar iedereen zijn hotmail account zit te lezen op de laptop terwijl ze doen alsof het hen een bal kan schelen waar de meeting over gaat. Ik kan gewoon mezelf zijn, zonder masker en zonder tijd te verspillen tussen verkeersmongolen (alias: Audisten).